Hoi, Ik ben nu net 5 weken zwanger na een eerdere missed abortion.Enerzijds heel blij en gelukkig en anderzijds zo onzeker. Bij mijn vorige zwangerschappen hebben we iedereen vrij snel verteld dat ik zwanger was, maar nu bewust gekozen om te wachten tot na de eerste echo. Vooral om mijn twee dochters in bescherming te nemen. De vorige keer met missed abortion heeft er echt bij ze ingehakt. Daarom nu ook geen moeders voor moeders dit keer. Allemaal heel logisch, maar toch kan ik daardoor nog minder genieten. Voel me gewoon niet prettig daardoor. Iemand tips of ervaring om hier mee om te gaan. Ben wel blij met zp, kan hier nu in ieder geval m'n verhaal kwijt. Maar wil eigenlijk ook naar de buitenwereld stralen van geluk.
Gefeliciteerd!! Fijn dat je weer zwanger bent. Wij hebben het wel gelijk verteld aan ouders/schoonouders. De eerste keer hebben we het niet verteld tot aan de eerste echo. Toen dat foute boel bleek te zijn, vond ik het erg vervelend dat niemand er vanaf wist en dat we het nieuws gelijk zo konden brengen, dat ze geen opa en oma zouden worden. Kortom; de 2e zwangerschap hebben we het gelijk verteld. Dat brengt toch ook wat rust met zich mee, vond ik. Misschien kun je er voor kiezen om het wel tegen ouders/schoonouders te vertellen, maar nog even geheim te houden voor je dochters? Anderzijds.. Mocht het weer fout gaan (wat natuurlijk niet de bedoeling is!!!) En niemand weet er wat van af incl je dochters, kan je dit verdriet dan verborgen houden voor ze? Anders komen ze er dan nog achter.. Maaaar we gaan er natuurlijk vanuit dat alles goed gaat!!!
ik herken het helemaal! 1ste keer hebben wij het meteen aan ouders, schoonouders zusjes en vrienden verteld en uiteindelijk met 8 weken een slechte echo dus MA Dit keer ook bewust ervoor gekozen om het pas na een goede echo te vertellen (die had ik gelukkig wel al met 6 weken) Hoe moeilijk het ook was, ik ben blij dat ik het zo gedaan heb De eerste keer was iedereen zo blij, vooral onze ouders en natuurlijk hadden wij met de MA het meeste verdriet, maar ik vond het ook heel erg voor onze ouders (voelde als blij maken met een dode mus) Als het dit keer mis was gegaan, dan had ik het natuurlijk wel verteld maar dan was het vanaf het begin gewoon duidelijk! Jij moet doen waar jij je het beste bij voelt... dat je het nog niet aan je kinderen verteld vind ik eigenlijk wel goed.... want voor hun is het heel moeilijk om te begrijpen. Die onzekerheid wegnemen kan ik niet, die heb ik na 2 goede echo's nog Ik wens je heel veel succes!