Natuurlijk zou ik dat ook verwachten van m'n vriendin, maar zij kon niet aan jouw verwachtingen voldoen. Dat zegt niks over jou en jouw verwachtingen(dat die niet reëel waren), maar over je vriendin en haar manier van doen en laten. Een vriendin van mij heeft een dochtertje verloren en ik kwam toen ook in een nare situatie die ging over wat zij van mij verwachtte en ik van haar. Dat bleek totaal verschillend te zijn. En dat hebben we eerst van elkaar moeten accepteren voordat we verder konden met onze vriendschap.
Maar jij denkt de reden van het verwaterde contact te weten. Is dat gebasseerd op aannames van jouw kant of heeft jouw vriendin je idd al eens verteld/ uitgelegd waarom ze geen of minder contact zocht? Is het eerste het geval dan is er dus idd sprake van invullen voor een ander. Het feit dat je nu boos en teleurgesteld bent en hier advies vraagt, geeft naar mijn idee aan dat je er niet klaar mee bent. Nogmaals, laat alles eens rustig bezinken. Wellicht kan je over een tijdje haar de kans geven e.e.a. uit te leggen, haar kant van het verhaal te vertellen. En misschien blijf je bij je conclusie om geen contact meer te willen, ook dat kan.
Na de geboorte van onze dochter heeft zij gezegd: ik ben blij dat je een meisje hebt gekregen, ik zou niet weten wat ik moest doen als je een jongen had gekregen. Daar had ik niet mee om kunnen gaan hoor..... Dit waren haar eigen woorden bij de geboorte van mijn dochter. Ik heb na de 20 weken echo van zoon haar opgebeld om haar voor te bereiden op het feit dat ik in verwachting was van een jongen. De enige die dat dus mocht weten, behalve mijn man en ik. Dat heb ik bewust gedaan om het voor haar makkelijker te maken en er aan te wennen. Niemand anders wist dus het geslacht. Ik vind dat dus nogal wat.
Oei... Wat reageer je met veel emoties. Je zou denken dan dat ze je nog een hoop doet. Ik heb bijvoorbeeld om verschillende redenen contact verbroken met mijn schoonzusje maar ze laat me echt koud. Word niet boos of verdrietig of jaloers en blij op dingen die ik via via moet aanhoren.
Je klinkt vooral erg verbitterd. Ik zou het hier bij laten want er worden, op deze manier, mensen (wederom) gekwetst.
Ja, omdat ik het eigenlijk al had afgesloten en zij ineens plots weer in mijn leven probeert te komen. En ik dit dus niet wil. Nogmaals, ze kan voor mijn part de boom in (en dan zeg ik het nog netjes) Ik wil geen contact meer. Daarbij doet de medededing dat haar man overleden is natuurlijk ook het een en ander.
Maar je kijkt nu vooral vanuit jezelf. Wat dit met jou doet. En dat is begrijpelijk, want je klinkt erg van slag om zijn overlijden. Maar kun je je ook indenken wat dit met haar doet? En dat deze vrouw wel heel veel verloren heeft in haar leven? Dat ze misschien zo depressief was dat ze geen contact met je op kon nemen? Dat ze boos was op de hele wereld en daarom geen kaartje stuurde? Of dat allemaal aardig en terecht is valt te betwijfelen, maar zijn jouw gevoelens dat ook?
Dat begrijp ik maar ik zou toch als advies willen geven. Laat het is even goed bezinken.. Je kan altijd over 2 weken ofzo een berichtje sturen. Nu zit er teveel emotie. Maar wat ik me dan nog even af vraag, als jullie zo close waren.. had dan niet een familielid of andere vriendin/kennis je op de hoogte kunnen brengen van het ziekbed en overlijden. Misschien ging ze daar wel vanuit?
Als het voor jou toch duidelijk is dat je geen contact meer wilt, snap ik ook al die boosheid (emotie) niet die van scherm afspat. Als je er klaar mee bent, dan ben je er klaar mee. Punt. Soms ontstaan patronen in relaties, bijv. dat een altijd contact zoekt. Snap dat je teleurgesteld bent in het feit dat je geen kaartje hebt gekregen bij de geboorte van je zoon. Het is verschrikkelijk om een kind te verliezen, maar om dan een ander niet een kind te gunnen van een bepaald geslacht vind ik ook best ver gaan. Maar ja, jemig, je man dan ook nog verliezen. Sorry, maar ik zou echt poep hebben aan mensen die menen dat hun afscheid ontzegd is, terwijl er geen contact meer was. Volgens mij is dat puur overleven. Dat verlies gaat niet over jou en iemand waar je geen contact meer mee had, dat verlies gaat over haar en haar levenspartner. Hoe zou jij her vinden als het andersom was geweest? Had zij dan ook 'recht' om boos te zijn? (Oprechte vraag, niet aanvallend)
Maar dan nog had ze best eerder contact kunnen opnemen, lijkt mij. Inmiddels heeft ze een nieuwe vriend waar ze ook al een tijdje mee samen woont. Dus ze had vast geen ruim 3 jaar hoeven wachten....... En ik begrijp best dat ze van alles aan haar hoofd had, daar gaat het me nu in eerste instantie ook niet eens om. feit is dat er tussen mijn 20 weken echo en de eerste symptomen van zijn ziekte anderhalf jaar zat. Tijd genoeg om tussentijds een keer contact op te nemen lijkt mij...
Sorry maar ik zou nog steeds niet zo vreselijk boos worden en contact verbreken omdat ik na een geboorte niets zou horen. Zij vond de geboorte van jullie zoon waarschijnlijk te heftig voor haar en dan snap ik. Het siert je dat je toen gebeld had om haar voor te bereiden wat zei ze toen? En wat verwachte jij van haar? En andersom? Puur en alleen om het feit zo'n hele hechte vriendschap stuk te laten lopen alleen omdat je na de geboorte niets hoort lijkt mij wel heel erg jammer.
Dat weet ik niet, haar oma is een paar jaar geleden overleden en tussen haar moeder en haar en haar andere vriendinnen is ook altijd wat. Ze heeft eigenlijk altijd ruzie met iedereen......dus misschien heeft ze ook al een tijd geen contact meer met haar ouders gehad, dat zal me ook niet eens verbazen om eerlijk te zijn. Haar ouders hebben/hadden wel mijn adres.
Blijkbaar.... Heeft zij behoefte aan jou. T feit dat via je man gaat, geeft mij t idee dat zij best aanvoelt dat t niet lekker zit... Zij heeft haar kindje verloren(jullie ook toch? Daar wil ij even niet aan voorbij gaan zomaar!!) en haar man... Na drie jaar heeft zij behoefte aan jou. Ik ziu het contact aangaan. En niet van :"wat kan het mij brengen", maar "wat kan ik haar geven". Wat niet wil zeggen dat jij je eigen gevoelens moet verloochenen... Maar iets met... "De een acht de ander uitnemender dan zichzelf".. Wat niet wil zeggen dat dat makkelijk is... Maar je vroeg advies...
Schrijf haar Een brief en vraag het aan haar. Hoe wat en waarom. Jij denkt wel vanalles dat dat allemaal tijd genoeg was geweest maar dat weet je niet....ken je het woord NIVEA.... Niet Invullen Voor Een Ander. Misschien worden wel heel veel dingen duidelijk als je gewoon eens met elkaar gaat praten als volwassen mensen kan heel verhelderend zijn. Want om hier nu zo van over de zeik te moeten zijn snap ik niet. Wel dat je teleurgesteld bent dat snap ik best maar zo boos als jij bent daar zit wel heel veel emotie achter nog.
Ze reageerde geschokt....en niet erg leuk. Meer wil ik er niet over kwijt. Ik heb toen al tegen mijn man gezegd dat ik al twijfelde of ik een kaartje zou sturen, wat ik, tegen beter weten in, toen wel heb gedaan.
Hoe vindt je het trouwens voor haar dat d'r man is overleden? Dat lees ik nergens. (Kan ook zijn dat ik er overheen gelezen heb) Komt dat doordat je zo boos bent op haar?
ik schrijf haar geen brief, ze kan wat mij betreft naar de maan lopen. en nogmaals, ik vul niet in voor een ander, het merendeel wat ik hier heb neergezet zijn haar eigen woorden.
Wat reageer je boos, mamabri. Je hoeft geen contact op te nemen he? Ze stuurt je man enkel een berichtje, ze staat niet voor je deur Adem in, adem uit. Je hoeft niet te praten en je hoeft haar niet te zien als jij dat niet wil.
Wat denk je zelf? Ik vind het verschrikkelijk voor haar en hun dochters.....Ze waren een geweldig stel samen. zij zei altijd dat hij pas bij haar weg ging als hij tussen 6 plankjes lag......