Je bent echt geen verschrikkelijk mens! Je gevoel is juist heel normaal. Als ik jullie was zou ik veel harder mijn grenzen gaan bewaken. Dit soort mensen zuigen je energie weg en geven vooral negativiteit. Meer afstand nemen dus. Tja...dan maakt ze maar een scène. Mensen die jullie erop aankijken zijn misschien dan niet de mensen die je het hardst nodig hebt toch? Ik ben daar in de jaren echt harder in geworden. Ik kan mijn energie maar 1x uitgeven en dat doe ik het liefste aan mijn gezin en mensen die ik liefheb. Niet dat jullie contact moeten verbreken, maar het wel beter doseren en met je eigen grenzen. Maar ik snap je gevoel wel helemaal!
Je lijkt wel gek dat je doet wat hun willen... Als ze bellen dat je moet komen dan kan je toch zeggen, het komt niet uit, volgende keer beter... Je schoonouders bepalen toch zeker niet wanneer je wat doet... Beetje ballen kweken hoor Oh en dat gejank en hysterische gedoe heet gewoon manipulatie.... en jullie trappen er met open ogen in
Sowieso nooit de kleine uit je handen laten rukken (zoals je het zelf omschrijft), hou voet bij stuk. Het is jullie kind. Op sommige momenten komt het niet uit, maar kijk ook naar de momenten waarop het wel kan (ookal wil je niet). Je kan nee op verschillende manieren zeggen, heel direct of met een omweg. Heel direct dan krijg je heisa en met een omweg: lieve XXX als je zo klaar bent met de koffie, dan zet ik baby even lekker bij je, goed? Kijk naar momenten waarin het wel kan. En feesten waar je man heen gaat, heb je geen oppas?
Oppas regelen? Tegen je schoonmoeder kun je zeggen dat je de feesten te druk vindt voor jullie uk. Ik weet niet wat voor feesten het zijn, maar dit zou voor mij een hele goede reden zijn om een baby niet mee te nemen.
oppas regelen voor je zoontje mijn kind gaat niet naar "feesten" is ze het vast niet mee eens...dikke pech mijn kind mijn opvoeding en dan word je maar raar aangekeken je weet zelf wel beter toch? je doet het allemaal voor je kind niet wat anderen van je vinden je doet het toch nooit goed voor iedereen en dat ze een scene gaat schoppen dat doet ze express omdat ze weet dat jullie medelijden met haar krijgen en zij haar zin krijgt
En daar moet je boven staan. Jij weet hoe het zit toch? Jouw kind jouw regels, zij heeft haar tijd gehad met haar kinderen, nu zijn jij en je man degene die bepalen. Ik heb bij mijn oudste ook weleens zonder pardon uit mijn schoonvaders handen geplukt (wilde een slokje cola geven, kind was 8 maanden) met de opmerking of ie wel helemaal lekker was. Wat betreft met de feesten, probeer dat inderdaad los te laten, hoe moeilijk ook. Heb het er van te voren samen met je man over dat hij doet wat goed voelt op die dagen. Vertrouw hem daarin. En goed voelen kan ook betekenen dat de kleine bij zn moeder zit. Als zij van te voren haar handen wast bijv. Je kindje hoeft niet van hand tot hand te gaan, maar ik snap wel dat oma ook van haar kleinkind wil genieten. Wat ik dan dus deed bij schoonvader: ik gaf m zelf aan hem (mijn controle) ipv hem te laten pakken. Na een minuut of 10 bepaalde ik (dus niet hij) dat het genoeg was en dat hij weer moest spelen/slapen/eten etc. En dan pakte ik m weer van zn schoot. Of eerder als ie weer eens een gekke actie uithaalde. Maar door het zelf te bepalen gaf het mij meer rust snap je?
Assertief is primair dat je sch**** hebt aan dit soort gedrag. Wat maakt het jou uit dat je de boevrouw bent voor de familie? Misschien ben je dat niet en is dat gewoon jouw aanname. Of misschien ben je dat wel en dan moet je leren om daar helemaal geen boodschap aan te hebben.
Als ze scene gaat opvoeren is het tijd om naar huis te gaan. Zorg dat jij met je man een duidelijke afspraak hebt dat jullie er dan vandoor gaan. Ik ben de scenes van mijn schoonouders beu. Na lange tijd weer langs geweest om daarna een scene openbaar op mijn fb te krijgen. Ze gaat dr gang maar. Ik wis hem en ik zie wel wanneer we weer langs gaan. Ik heb geen zin om me leeg te laten zuigen door continu op mijn strepen te moeten staan met eindeloze discussies als gevolg. Ik las volgens mij in een ander topic dat je een pnd heb? (sorry als ik het verkeerd onthouden heb). Maar dat is al helemaal reden om even meer afstand te nemen en meer rust te hebben om te herstellen. Als iemand zo aan je loopt te trekken dan kost het meer energie dan je nu kan opbrengen.
Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit wel jaren door kan gaan. Haar verander je niet, maar je kunt zoals al genoeg gezegd er wel zelf iets aan doen. Wees assertiever, jij bepaalt! Afgelopen weekend gingen wij bv naar een voorstelling van ons nichtje, oma was ook mee. Ik had de buggy mee voor mijn zoontje, hij heeft echt een hekel aan hele einden lopen. Halverwege begon het gemauw weer; haal 'm er uit joh, vind hij leuk! Zoontje stond op en toen gaf ik hem de keus, lopen of in de buggy, hij ging gauw weer zitten. Ik luister er soms gewoon helemaal niet meer naar. Ik weet prima wat mijn kinderen wel en niet willen, daar heb ik geen ander bij nodig. Laatst "moesten" we bv ook stel op sprong naar een restaurant komen, want daar waren zij ook, leuk met een buitenspeeltuin. Ik had nét buienradar gecheckt en wist dat er dikke onweersbuien aan kwamen en buiten dat was papa ook onderweg naar huis van zijn werk. Boos joh dat ik niet kwam met de kinderen. Ik laat het echt langs me heen glijden tegenwoordig. Het is haar gebrek, niet die van mij.
(Sowieso ) Lieve schat ik hoop dat je wat hebt aan alle adviezen van ons. Zal wel ontzettend moeilijk zijn. Zeker naast je pnd! Bespreek het eens vanuit die kant: ik ben nog herstellende en heb daarbij de regie nodig. Dat betekent dat je soms baby niet krijgt en dat ik mijn energie nodig heb voor mijn herstel en mijn gezin. En zeg het ook tegen je man. Het is fijn dat hij 100% achter je staat, maar hij zou eigenlijk voor 100% vóór je moeten gaan staan. Jij hebt hem nodig nu. En man wat zou ik link worden als ze haar rokersvingers in de mond van baby zou duwen! Gatverdamme!
Dit begrijp ik dus ook niet. Heb nooit met mijn armen omhoog gestaan van: Mag ik?? Ik heb ook de behoefte niet, terwijl ik het met mijn eigen kind heerlijk vind! Assertief zijn TS, jouw kind, jij bepaalt!
Sorry voor de late reactie. Ik heb vandaag een goed gesprek gehad met mijn man en wat jullie zeggen is ook echt goed door gedrongen, we moeten assertiever worden, alleen al voor de baby. We hebben sowieso afgesproken dat, als hij meegaat, hij op feesten/ verjaardagen alleen door ons wordt vast gehouden of hij ligt/zit lekker op zichzelf. Het is geen foto-album wat een kringetje rond gaat en onder de vette vingers terug komt. Wat @Bioluun en sommige van jullie ook al benoemen, ik ben momenteel herstellende van een pnd en het lijkt voor mij meer dan ooit belangrijk om zelf de controle te behouden over de situatie. We hebben voor 1 van de feesten gelijk oppas geregeld. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie reacties, ik was zo bang dat ik degene was die aan het ontsporen was.
Goed gehandeld en blijf je intuïtie volgen. Het is jouw kind, jij bepaalt en voelt aan wat goed is voor je kind.
Je staat volledig in je recht. Jullie kind, jullie regels. Om te beginnen zou ik stoppen met op te komen draven wanneer zij dat van jullie willen. En dan geen excuses gebruiken als, het komt nu even niet uit want.... (tenzij je echt andere plannen hebt) , maar gewoon zeggen, nee daar hebben we even geen zin in want we willen even een dagje voor onszelf. Als de boodschap niet duidelijk over wordt gebracht dan zal de boodschap in veel gevallen ook niet aankomen. Sommige mensen hebben nu eenmaal een plaat voor hun hoofd. En je hoeft het niet bot te brengen maar gewoon zoals het is. Nee kind blijft even bij mij zitten nu, want als hij van hand tot hand gaat zit ik dalijk met een jengelende kind en daar heb ik niet zo'n zin in. Je kunt wel alternatieven geven. Vandaag komen we niet langs, maar is het goed als we van het weekend even een bakkie komen doen? Of vraag ze bij jullie op de koffie wanneer het jullie uitkomt. En komen ze niet is het lekker rustig
Heb niet alles gelezen dus sorry voor een eventuele dubbele reactie, maar ik vind je een geweldige moeder die zelfs wat meer haar grenzen zou mogen bewaken als je dat wilt. Dochter hier geeft t bij mn schoonouders prima aan dat ze niet wil en zet het op een krijsen of kruipt/loopt weg van hen. Verder probeer ik ze zo min mogelijk te zien, maar dat is makkelijk want ze wonen 60 en 90 minuten hier vandaan
Daar heb ik ervaring mee. Ik heb geleerd in die situatie 1x duidelijk te zeggen wat ik wil. Wordt daar niet naar geluisterd, weg te gaan zonder verder commentaar. Dus "Nee schoonmoeder, ik houd mijn baby nu bij mij op schoot." Schoonmoeder negeert wat je aangeeft of schopt scene. Je staat op, pakt je kind & spullen en gaat weg. Zonder op wie dan ook in te gaan. Het niet ingaan op scenes die getrapt worden, Het niet reageren op commentaar -van wie dan ook-, Het niet belonen van SM door haar toch de baby in handen te geven en Het simpelweg weglopen als ik niet serieus genomen werd, heeft hier heel goed gewerkt. Ook hier speelde dingen mee die gewoon Echt. Niet. Konden. Babybed verkeerd opmaken (dekentje veel te hoog/stikgevaar), geen babyzitjes in de auto, want onzin.. allemaal in naam der: 'zo deed ik het vroeger ook.' De eerste keer was eng. Ik ging de confrontatie aan, zonder ook echt de confrontatie aan te gaan. Vooral het bewust negeren wat er van me gevraagd -nee, geeist- werd was doorbijten. Ik heb duidelijk gezegd dat ik dat niet wilde. Dat werd niet serieus genomen, dus ik heb zonder twijfelen m'n kind gepakt en ben naar huis gegaan. Die actie heeft hooguit een minuut geduurd. Vanaf aangeven dat ik het niet wilde tot daadwerkelijk met kind de deur uitstappen. Tabee! Het voelde zo ontzettend goed om de controle te nemen door mijn kind uit een situatie te halen die ik niet goed vond!!! En hoe meer ik het moest doen, hoe natuurlijker het me afging. Haar gedrag ten opzichte van mij & de kleine werd in eerste instantie alleen maar erger -nog opdringeriger- en toen SM het op de spits probeerde te drijven heb ik alle contact afgekapt. Ruzie maken is erg lastig als de ander er niet op ingaat . Wel heb ik bij mijn man aangegeven dat hij met de kleine naar SM kon mits hij ze niet alleen liet met de baby, maar ik geen contact meer wilde en SM & man in ons huis ook niet meer welkom waren. Gezien mijn man in zijn eentje veel minder tijd en zin had om bij hun langs te gaan zagen ze hun kleinkind daardoor veeeeeel minder waarop het kwartje viel. We zijn nu jaren verder en gisteren stond SM spontaan aan de deur om met de jongste boodschappen te halen. Ze is een hele lieve betrokken oma voor haar kleinkinderen en het was jammer dat ze daarna geen tijd meer had om koffie met mij te doen. Niet alleen is de relatie hersteld, we hebben nu ook echt een relatie. Niet omdat het nou eenmaal moet gezien de (klein)kinderen, maar omdat we dat allebei willen.
Oh en de familie bleek achteraf toch een stuk beter te weten hoe de vork werkelijk in de steel zat dan ik vooraf had ingeschat. Tijdens de geen-contact-periode hebben we, geheel tegen mijn verwachting in, nog gewoon contact gehad met een deel van de familie en die begrepen ons prima.
Wel mooi dat het uiteindelijk heeft geleid tot een goede relatie tussen jullie. Dat is iets wat hier niet zal gebeuren. Dat geeft niet, als ze onze regels al zou respecteren, zou het al een verbetering zijn