Ik weet niet goed hoe ik mijn verhaal moet beginnen. Ben nu ruim 30 weken zwanger en er gebeurd steeds meer in deze zwangerschap. Met het kindje gaat het goed maar voel me zelf steeds ellendiger door dingen die om mij heen gebeuren. Rond feb. ( we wisten net dat we zwanger waren) kregen we te horen dat mijn vader longkanker heeft. Zware klap. Chemokuren gehad en wat bleek na 3 maanden weer terug dus weer chemo en nu bestralingen afwachten. Zijn we dat bijna aan het afronden horen we dat mijn nichtje ernstige aggressieve leukemie heeft en is ook gestart met chemo. Weer allerlei zorgen en dingen die door je hoofd spoken. En met klap op de vuurpijl kwam gisteren mijn zus huilend ze had de 20 weken echo gehad en het kindje blijkt niet levensvatbaar te zijn buiten de buik dus die moet volgende week bevallen. En dan denk ik: wanneer houdt alle ellende op en kunnen wij gaan genieten van dit mooie wondertje. Het zal de laatste keer zijn om bewust zwanger te mogen zijn, en wil er graag van genieten maar we krijgen de tijd gewoon niet. Gisteren bij de VK geweest en die heeft aangeraden om een groeiecho te doen volgende week, omdat ze bang zijn dat het kindje te klein is voor de zwangerschap hoever ik nu ben... Dat is natuurlijk niet zo vreemd met alle stress en toestanden om ons heen. Ik kan gewoon niet een heerlijke maaltijd eten, rust nemen e.d. en dat zijn juist de dingen die je moet doen. Ook weet ik eigenlijk niet waarom ik mijn verhaal hier niet zet, denk gewoon om het van me af te schrijven. volgende week krijgen we weer nieuwe uitslagen van mijn vader en dan hopen we op uiteraard goede uitslagen. En ook nog eens de bevalling van mijn zus, en dan hopen dat de rust wat meer keert in het gezin....
Sterkte meid Probeer ondanks alle zorgen toch af en toe een momentje voor jezelf te pakken. Even lekker alleen zwemmen, een lekker bad nemen of een terrasje pakken met een vriendin. Snap dat het nu héél moeilijk is, maar wel ontzettend belangrijk!
Pfff, het kan zo oneerlijk zijn allemaal. Heel veel sterkte met de geboorte/verlies van het kindje van je zus. En heel veel beterschap voor je vader en nichtje. x
wat heftig meis heel veel sterkte hoop dat jullie toch na alle uitslagen iets kunnen genieten van jullie wondertje , Liefs
Het is moeilijk om deze periode aan jezelf te denken, maar vergeet niet dat jij voor nog een leventje moet zorgen. Natuurlijk maak je je vreselijk zorgen om je familie, maar vergeet niet dat je er totaal geen invloed op hebt. Ik hoop met je mee voor het beste voor je vader en nichtje, en dat je zus het ook allemaal een plekje kan geven.
Jeetje wat heftig! En zo verdrietig ook dat je nu niet optimaal kunt genieten van waarschijnlijk je laatste zwangerschap. Ik begrijp goed dat je even je verhaal kwijt moest, gelukkig is dit forum daar ook voor! Veel sterkte!
Zeker heftig allemaal zeg. Ook ik wil je bij deze heel veel sterkte wensen. Hopelijk krijg je binnenkort wat beter nieuws en kan je een beetje gaan genieten van dat kleine wondertje in je buik.
Zo, dat is niet niks meid Kan niet anders dan je heel veel sterkte toewensen. En ik kan me overigens je vraag 'wanneer mogen wij nou genieten?' heel goed voorstellen.
Wat een vervelende tijd voor je, terwijl je juist zou moeten genieten van je zwangerschap. Ik snap dat je dat nu niet (goed) kunt. Die dingen gebeuren ook allemaal in je hele nabije omgeving dus je ervoor afsluiten kan ook niet. Probeer inderdaad toch ergens een momentje voor jezelf in te bouwen. Je kindje kan maar een keer groeien in je buik en die tijd is nu, dus probeer het echt! Sterkte aankomende tijd!
Heel veel sterkte meis... ik maak momenteel iets soortgelijks door dus ik kan me een beetje in je indenken. Ik wil je als tip geven om zeker elke dag een moment, minstens aan half uur, alleen voor jou en je kindje te nemen. Besteed dan echt aandacht aan je buik, lekker insmeren bijv of ga even lekker in bad. Zorg dat je niet gestoord wordt op dat moment en neem dat ook echt voor jezelf. dus telefoon weg, man weg, kinderen weg
Geeft helemaal niets dat je je verhaal op dit forum hebt neergezet, alleen maar goed! Wat heftig allemaal zeg! Vreselijk! Wens jullie in alle dingen heel veel sterkte toe!
bedankt voor al jullie reacties! Doet me goed. Ik ga proberen meer te genieten, ik hoop dat vanaf volgende week meer door te kunnen zetten. Als we de uitslagen en de bevalling en begravenis achter de rug hebben...
Hey, ik hoop dat de groeiecho goed zal zijn. ik herken een stukje van je verhaal. en hoop echt dat je vader en nichtje mogen genezen. ik ken dat gevoel van machteloosheid. heel veel sterkte met je zus, lijkt me idd verschrikkelijk om je zus zo'n verdriet te zien hebben. hopelijk kun je toch genieten van de zwangerschap op de momenten als het even rustig om je heen is. sterkte!
Ook ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt! De dag dat ik hoorde dat ik zwanger was van mijn eerste kind overleed mijn vader aan de gevolgen van longkanker. Het advies wat Napoleon jouw gaf, heeft mij in deze periode heel erg geholpen. Probeer het echt het zal je helpen. Verder heel veel sterkte toegewenst.