Ik denk dat je zeker met je vader over je gevoelens kunt praten. Hem vertellen dat je verdrietig bent omdat je altijd had gedacht hem als eerste opa te maken, dat je je kindje mist en dat je het er moeilijk mee hebt. Voor het andere kindje is het eigenlijk niet meer dan logisch dat het gewoon opa wordt, want hij hoort immers bij oma en de voorafgaande geschiedenis, tja daar is het kindje niet bij betrokken geweest.
Als ik je openingspost lees is dit wat ik denk: Je uit het verdriet over je miskraam in boosheid op de kinderen van je vader's nieuwe partner. Ik denk dat je de miskraam nog een plaatsje moet geven en dat je dan misschien ook in gaat zien dat deze boosheid niet nodig is. Veel sterkte!
Oh nee hoor, mijn reactie staat totaal los van het verdriet! Het gaat om hoe ze reageert! Ze is geen 14 meer neem ik aan..
Nee maar jij toch ook niet? want jou reactie is net zo kortzichtig als jij vind hoe TS reageerd. Tevens heeft ze nog geen reactie gegeven naar haar vader toe, ze vraagt hier hoe ze ermee om moet gaan en als ze gaat aangeven bij haar vader hoe ze dat het beste kan doen. Dat noem ik niet als een 14 jarige gedragen, maar juist als een volwassene, nadenken voordat je iets gaat doen kijken hoe je het kan aanpakken, met eventueel advies van andere erbij. Dat is toch als een volwassene gedragen..
Jij volgens mij wel. Jemig zeg. Ga lekker ergens anders zitten katten, daar leent dit topic zich niet voor.
Katten? Omdat ik zeg dat ze overdreven reageert? Sorry maar als ze daar niet tegen kan moet ze mss geen topic erover openen. En ik vind gewoon dat je dit écht niet kan maken ! Vind t al vreemd om zoiets hier uit te spreken, maar serieus als zij zo in mijn familie zou reageren zou ik dat écht écht écht heel respectloos vinden!
ik zou het niet met je vader overleggen.. denk dat je hem dan ook in een rare situatie brengt... al weet je natuurlijk het beste hoe je vader is. ik denk dat je je miskraam even een plaats moet geven. is het niet meer door het feit dat je boos bent dat de zwangerschap niet is doorgegaan en je dit nu een beetje uit? mijn kinderen noemen de vrouw van mijn vader ook oma, vind het prachtig en zij is er helemaal gek mee. zou raar zijn als haar dochter dan tegen dr zou zeggen dat ze liever niet heeft dat mijn kinderen haar oma noemen. draai het eens om ; voor die kinderen is dat toch raar? wel oma noemen maar opa heet dan geen opa maar bv kees?
De ouders van mijn man zijn ook gscheiden. Nu noemem mijn kinderen en de kinderen van mijn schoonzus de nieuw man van mijn schoonmmoeder ook opa. Toen mijn schoonvader er achter kwam brak de hel los. Hij verbied de kinderen dat ze hem opa noemen. We hebben al meerdere keren proberen uit te leggen dat het voor hun normaal is een opa hoort bij een oma. We hebben er maar een naam aangeplakt en lggen het later wel uit
Sja - heel eerlijk gezegd zien de kinderen van onze kant hun "stief"opa vaker dan zijn eigen kleinkinderen ... en dat is al sneu op zichzelf, maar hij voelt zich meer opa van onze kinderen van van zijn "echte" kleinkinderen.
Bloedband hoefd niet alles te zeggen nee Ik had vroeger 4 oma's en 2 opa's Opa en oma van vaders kant Oma van moeders kant Oma van moeder, dus overgrootmoeder En dan opa en oma die als 2e huis vroeger waren voor mijn vader Intussen zijn mijn opa's dood, en bleek dat ik nog wel een vader van mijn moeder heb? Heb m nogsteeds niet ontmoet, dus die noem ik geen opa.
Snap dat het geen fijn gevoel is. Mijn schoonvader en schoonmoeder zijn allebei gescheiden en hebben allebei een nieuwe relatie. Ze noemen ze ook opa en oma, daar zijn de opa's en oma's zelf mee begonnen zich zo te noemen. Ik vind het nog steeds wat onnatuurlijk klinken, maar ach, aan de andere kant, een bloedband zegt ook niet alles.
Mijn kinderen noemen de stiefvader van mijn man ook opa. Hun echte opa noemen ze bij naam of meneer en zien hem 1x per jaar ofzo. Broertje van mijn man is getrouwd met vrouw met 2 kinderen. Voor hun zijn wij ook gewoon oom/tante en mijn schoonouders opa/oma. Heeft toch niks met bloedband te maken. Kinderen geven vaak zelf deze naam omdat dit goed voelt
De vriend van mijn schoonmoeder is voor onze kinderen ook gewoon opa. Mijn eigen opa en oma zijn ook gescheiden en ik heb mijn echte opa nooit ontmoet. Maar haar vriend is voor ons allemaal gewoon opa. Ik zie het probleem niet zo eigenlijk.
Mijn dochter noemt de partners van mijn schoonouders (gescheiden en allebei al jaren een nieuwe partner) ook gewoon opa en oma hoor. Gaat toch om de band die ze hebben? Ik kan me je gevoel prima voorstellen. Hier heel lang gewacht op een tweede. Gelukkig na ruim drie jaar gelukt, maar vond het ook moeilijk toen er aan de kant van de partnervan mijn schoonmoeder twee kleinkinderen achter elkaar kwamen. Voor beide kanten zijn ze gewoon opa en oma. Ook hier geldt wel dat ze onze kinderen veel meer zien en meemaken. Dus een hele goede band met de opa's en oma's.
Zo is het hier ook. Mijn "stiefpapa" (vind stiefpapa een rot woord dus nog hem gewoon papa) ziet zijn eigen kinderen niet meer en daardoor ook zijn kleinkinderen niet. Jay is dan ook zijn enige kleinkind zoals hij dat noemt en jay noemt opa dus ook gewoon opa. Mijn moeder is overigens ook als eerste oma geworden van mijn stiefzus (toen was er nog wel contact) Ik kan me daar echt niet druk om maken hoor.