inderdaad nog ff geduld.. het is het allemaal waard (zeggen ze) als je straks je kleintje in je handen hebt.. het is hartstikke zwaar om 9 maanden een kindje in je buik te hebben.. en de mensen die van je houden kijken echt niet op van een kilootje meer of minder.. je man/vriend en je kind houden onvoorwaardelijk van je..
O manlief verteld me ook heel regelmatig dat ie me nog steeds prachtig vind en super trots op me is (waarna ik dan weer snauw dat dat niet waar is en niet kan hormonen he )
Nog eventjes geduld hoor En het is waar, nadat je bevallen bent val je op vijf dagen al makkelijk tien kilo af (zeker als je last hebt van vochtophoping)! Ik ben het nu ook spuugzat, voel me ook een wandelende attractie! Ook omdat je bij mij van vanachter niets ziet tot ik me omdraai
Mag ik meeklagen Ben na de eerste meteen weer zwanger geraakt (zie banner) alleen..... waren de kilo's van baby1 nog lange niet weg. Ik voel me nu dus echt een kamerolifant ......
Als je niet meer wilt, of je verveelt, zou ik zeggen: Lees maar een paar topics een eindje hierboven, bij de dames die nog steeds niet zwanger zijn, soms al maanden, jaren wachten op een zwangerschap. Dan voel je je binnen de kortste keren een bevoorrecht mens! Succes ermee hoor!
En dan mag je voortaan niet meer balen? Wat een dooddoener zeg! Doek dan alle klaagtopics maar op. Klagen over een gebroken been? Niet zeiken, er zijn mensen met een geamputeerd been, je bent bevoorrecht dat je een been hebt! Klagen omdat je zo´n last van je bekken/rug hebt dat je bijna niet meer je huis uit komt? Niet zeiken, ´t is een luxeprobleem want ´t gaat weer over. Het is heel erg dat er vrouwen zijn die niet zwanger worden, maar dat maakt kwalen die zwangeren kunnen hebben niet minder vervelend!
Nee, dit heeft niet te maken met hormonen, maar met het feit dat mensen nogal snel geneigd zijn om andermans klachten af te doen met "het kan veel erger". En dat is precies wat jij deed door te verwijzen naar ongewild kinderloosheid. Daarmee zeg je "niet zeuren, dat is erger" waarmee je de posts van de mensen op dit topic, en daarmee mij dus ook, niet serieus neemt maar bagatalliseert. Weet je dat er zelfs iemand zo vriendelijk was om mij te vertellen dat het nog veel erger kon toen mijn moeder huidkanker had? Ja want moet je je indenken dat ze longkanker had gehad. Nou, dat was veel erger, want huidkanker was goed te genezen. Denk je dat het daarmee minder erg werd? Denk je dat zwangerschapsklachten minder erg worden als je denkt aan ongewild kinderlozen? Maar geeft niet hoor meid, een tekort aan inlevingsvermogen gaat ook vaak over Succes ermee!
Gelukkig had ik tijdens m'n drie zwangerschappen nooit ergens last van. En persoonlijk vond ik het zelf wel helpen door me af te leiden met dingen die erger zijn. Dan lijken je eigen zorgen/pijntjes/klachten minder erg. Dus ik dacht er goed aan te doen om dit te schrijven. Sorry dat het bij jou kennelijk niet helpt, maar dat je je eraan ergert. Dat was uiteraard niet m'n bedoeling hoor. We schrijven hier uiteindelijk allemaal om elkaar te helpen. Tenminste... dat is m'n bedoeling. Hopelijk heeft een ander er wel wat aan.
Ach, ´t is ook te warm om te ruzieën, maar ik word er soms echt heel erg moe van om te horen dat je niet mag klagen. Je wordt zo ongeveer een roze wolk op geschopt, en toegeven dat het soms ook wel eens minder rozewolkerig is, is not done. Terwijl juist dat stukje delen maakt dat het ook wel weer meevalt. Vandaar mijn boze berichtje. En als je 1e zin gemeend was en niet sarcastisch (soms moeilijk te zien als je iemand niet kent) dan heb je echt 3 heerlijke zwangerschappen gehad! Voor nu weltrusten
Ja echt! Ok, met de laatste had ik m'n diabetes erbij, maar het was toch nog heerlijk en allemaal heel goed verlopen. Ik weet het, ik ben een bevoorrecht mens. Maar ik meende het echt goed hoor. Ben wel blij dat je nog ff reageerde. Ik kan er niet zo goed tegen als mensen boos op me zijn. Zeker als ik me van geen kwaad bewust ben...
Niet meer mogen klagen? Had zelf een perfecte zwangerschap. In een keer raak, geen complicaties... Maar uiteindelijk ben je het zo zat, je buik, je mobiliteit (niet..) en alles. Moet je maar alles bagateliseren omdat een ander het slechter heeft? Ja, ik vond het waggelen aan het einde rot maar ik moet blij zijn want een ander kan niet zwanger worden. Getver ik heb dikke benen maar ja een ander heeft uberhaubt geen benen dus he, wees blij.
ja daar heb ik nu ook al moeite mee..! zo ongegeneerd aan lopen kijken .. en wijzen .. als ik me goed voel op zo'n dag , vindt ik het helemaal niet erg , ben er trots op maar heb ook dagen.... dan kijk ik ze gewoon '' vies aan ''.. ben geen lopende goudmijn..! ze vragen je ook altijd de standaard vragen.. is niet nou uit belangstelling of .....?
Ja, mensen kunnen soms zo asociaal zijn pfff! Ik was vrijdagavond uit eten geweest met mijn vriend en we kwamen langs 'onze' kroeg, waar we voor de zwangerschap altijd kwamen. We zagen bekenden staan dus gingen even binnen kijken en bijkletsen. Zegt 1 of andere debiel (met 3 tanden en lang vettig haar bah bah!) 'zo kom je hier biggen?!' Ik heb me omgedraaid, hem minachtend aangekeken en gnuifend gelachen (wow, jij bent grappig gast!) en me weer weggedraaid. Ik wou een heleboel zeggen, maar ik denk dat ik hem dan was gaan slaan. Wat een onwijze klootzak! Wat denkt hij wel niet? Dat je zo bijdehand tegen iemand kan doen, die je niet eens kent? Dat je mij en mijn kind mag beledigen en er nog mee weg kan komen ook? Denk het niet! En ik word ook doodziek van mensen die zeggen: wees blij dat je zwanger kan worden, er zijn genoeg mensen die dat niet kunnen. Ja, dat weet ik. Of wees blij dat het dit keer goed gaat met de baby. Nee, ik ben ondankbaar joh... Maar dan mag ik ******* toch wel af en toe piepen omdat ik een moeilijke zwangerschap heb, mentaal en lichamelijk? Ik vind er niks aan hoor! Ik wil een kind, geen bekkeninstabiliteit, constant misselijk zijn, zoveel aankomen, niet kunnen slapen, straie dat gewoon pijn doet en bloedt bij het scheuren, dikke opgezwollen benen, elke dag injecties zodat ik geen trombose krijg. Nee, daar heb ik NIET om gevraagd! Maar ja, ik ben maar dankbaar...