Hoi, Had nooit gedacht dat het me zoveel pijn deed om alleen al aan werken te denken Nu mijn kleine meisje de wereld om haar heen gaat verkennen komt ook de tijd alweer bijna dat ik 'moet' gaan werken. Ik ga haar nu pas echt leren begrijpen. Ik wil alles zelf voor het eerst van haar zien. Het is gewoon nog te vroeg voor mij om haar "los te laten" Ik had hiervoor een oplossing..... Nu zat ik te denken om dan thuis werk te gaan doen. Zodat er toch wat extra geld in huis komt, maar ik kan dan ook langer bij Femke blijven. En dat geeft mij een rustiger gevoel. Mijn moeder zou oppassen als ik weer zou gaan werken. En nu lijkt het wel of ze boos is als ik voorzichtig vertel dat ik misschien voorlopig thuiswerk wil gaan doen. Ik snap best dat ze teleurgesteld is, maar kom op. Ze past ook op mijn nichtje en die krijgt in september ook een broetje of zusje erbij. Dus dit is niet enigste kleinkind van mijn moeder. Ze zegt dan zonder me aan te kijken(met een bepaalde blik) dat ik dan misschien wel al die andere vacatures mis... Ik krijg zo het idee dat ik van haar MOET werken zodat zij kan oppassen. En krijg ook het gevoel dat ze denkt dat ik ongezond bovenop Femke zit, maar dat is helemaal niet zo. Ik wil er gewoon zelf zijn voor haar. En als het even kan het liefst het eerste jaar. Maar ondertussen komt het einde van mijn verlof steeds dichter bij en geniet steeds minder, omdat ik zo loop te piekeren. Ik hoef toch niet te gaan werken, omdat mijn moeder dat wil??!!
Zooooooooo herkenbaar. Alleen al als ik er aan dacht moest ik al huilen. En de eerste keer wennen bij de oppas was een ramp. Nou ja voor mij dan. Heb alleen maar gehuild verschrikkelijk. Ik had toen hier ook een topic geopend. En de meiden die toen hebben gereageerd hadden toch echt gelijk. Het went. Raar maar waar. Maar ik zou inderdaad niet gaan werken omdat je moeder dat wil . Je moet doen waar jij je goed bij voelt. En als je thuis zou kunnen gaan werken zou ik dat zeker doen. Ik zou er zo voor tekenen.
Hmmm. Wel een beetje herkenbaar wat je zegt, maar toch was ik ook wel blij dat ik weer kon werken. Maar ik vind mijn werk dan ook echt wel leuk. Wat ik me afvraag: wat voor thuiswerk zou je willen doen? Want ik was namelijk ook van plan om deels thuis te werken als mijn zoontje thuis was, maar dat gaat bij ons echt niet. Nu sliep hij in het begin ook bijna niet, maar dan nog, ook al slaapt je kind wel, dat wordt ook steeds minder. Bovendien worden ze steeds actiever (zoals je zelf al schrijft) dus werken als ze wakker zijn gaat al heel snel niet meer. Bij ons tenminste niet. Maar ik vind niet dat je je moet laten beinvloeden door je moeder hoor. Het is natuurlijk logisch dat ze het jammer vindt (dat zou jij ook vinden als je haar was), maar misschien kan je dat oplossen door met haar af te spreken dat ze elke week een ochtendje op kan passen ofzo? Kan jij naar de kapper, of sporten, of even snel de stad in. Ik noem maar wat. Is dat een idee? Of je spreekt af dat je haar direct belt als je oppas nodig hebt (want dat komt vast wel eens voor).
Ik had dat gevoel ook dat ik niet meer wilde werken en ik snapte de moeders niet de zeiden heerlijk een daagje werken! Maar ik ben blij dat ik nu 2 dagen in de week werkt! Heerlijk! Ff wat anders.. En thuis werken zou hier ook niet gaan.. Als hij slaapt dan doe ik snel huishouden.. En misschien heb jij een hele goede slaper, ook over een paar maanden en 1tje die wel alleen kan spelen dat zou het wel kunnen. En oma wil gewoon graag oppassen. Vinden ze leuk kleinkinderen..
ja ik vond het ook super moeilijk toen ik na 24 weken weer ging werken. Ik dacht dat ik het nooit ok zou gaan vinden en droomde van een leven als huisvrouw. Ben inmiddels een half jaar verder en heb een nieuwe, leuke functie. Misschien was ik er toen nog niet aan toe maar als ik zou kunnen zou ik nu niet meer stoppen met werken. Ik vind dit perfect. Echt, je gelooft me nu niet, maar het is soms ook wel fijn om meer dan moeder te zijn. Misschien ben je er nog niet aan toe en kan je een half jaar ouderschapsverlof nemen? Je krijgt dan toch nog iets van 600 euro per maand van de belastingdienst...
Ik wilde ook niet gaan werken hoor maar achteraf vond ik het ook wel lekker om 2 dagen even mezelf te zijn en niet mama. Afijn dat is niet je probleem hahahaha. Als jullie het financieel redden om jou thuiswerk te laten doen dan zou ik dat lekker doen. Je moeder moet niet zeuren over het oppassen zeg bah. Waar bemoeid ze zich eigenlijk mee het is toch jou leven.
Het is toch heerlijk dat je bij je kleine meid kan blijven als dit toelaat? Ik zal als oma zijnde alleen maar blij daarom zijn! Ik had het ook erg sterk hoor en ben nog steeds niet aan het werk omdat ik ook graag alles van mijn kindjes mee wil maken. En echt ik geniet er met volle teugen van en zou dat echt niet willen missen. Het is toch heerlijk dat dit kan voor jou?
Ik wilde ook niet gaan werken maar financieel is het hier niet mogelijk om thuis te blijven dus ik moest wel. Ik vond het vreselijk! Maar nu ben ik bijna 2 weken aan het werk en eerlijk gezegd begin ik het wel lekker te vinden.. als ik mn zoontje bij degene die oppast achter laat (afwisselend kdv, mn moeder, mn man) en ik stap in de auto, dan voel ik me weer gewoon 'ik' in plaats van alleen maar 'mama van'. Maar goed, daar heb jij niet zoveel aan. Ik zou zeggen: doe waar jij je het best bij voelt, je moeder zal zich moeten schikken naar wat jij beslist! Laat je vooral niet dwingen tot iets waar je je niet goed bij voelt!
ik denk dat je moeder aan jou denkt. (misschien wil ze niet dat je doet wat zij ooit gedaan heeft?)ze wilt niet dat je zo jong stopt met werken kennelijk en volledig afhankelijk wordt van je man. (is voor jou thuis werken en geld verdiennen realistisch gedachte? want met een baby zou dat niet zo makkelijk zijn. ik weet niet wat voor baan en opleiding je hebt) je hebt geluk dat je zo een moeder hebt die je kindje kan en wil oppassen. zo hoeft je baby niet naar n kdv. stel het anders n beetje uit. maar ga uiteindelijk wel gewoon werken. je bent veel te jong om te stoppen. je moet niet teveel achter je moeders waarschijnlijk goedbedoelde reactie zoeken. je wilt wat het beste is vr je kindje en voor haar is het niet anders volgens mij.gr!
uuhhmm, mijn oudster dochter is anderhalf en ik werk nu 16uur. eigenlijk 24uur, maar neem ouderschapsverlof op (nog tot juni) ik moest de afgelopen maanden steeds maar 1dag per week werken en het gaat me steeds meer tegenstaan. elke keer denk ik: wat doe ik hier? weet af en toe echt niet wat er gebeurt op mijn werk omdat ik er zo weinig ben. en straks moet ik weer meer gaan werken, (nou ja moeten) dan ga ik in juni en juli 24uur werken (wat ongeveer 2-3dagen is) en in augustus heb ik eerst nog vakantie en dan verlof. dus het is maar 2maanden. heb de laatste tijd al vaak tegen mijn vriend gezegd dat ik veel liever zou stoppen met werken. het zou financieel wel te halen zijn, maar ik koop nogal graag dus dan moet ik erg gaan bezuinigen (wat niet erg zou zijn) bij mij is het gevoel dat ik thuis wil blijven juist de afgelopen tijd sterker geworden. het scheelt ook dat nummer 2 op komst is, dan wil ik nog liever thuis blijven. het scheelt ook dat leah naar mijn zus en de oma's gaat als oppas. ze vind het daar erg leuk. dat scheelt voor mij al iets. maar als ik zou mogen kiezen bel ik morgen naar mijn baas dat ik stop maar wat ze zeggen dat het went is wel zo. het scheelt ook dat er op mijn werk het laatste jaar erg veel veranderingen zijn wat niet allemaal even leuk was.
Ik vind het ook herkenbaar hoor, niet willen werken na de geboorte van een baby. Maar als je financieel wel moet, tja, dan is het neit anders. En echt, het went, op den duur. Bij de oudste heeft het voor mij heel lang geduurd, voordat ik niet meer met een brok in mijn keel wegreed bij kdv of oppas. Als ik eenmaal op kantoor was, was ik er wel overheen hoor, vooral het afscheid nemen was moeilijk. Bij de jongste ging het gelijk goed. Ik moet ook zeggen dat ik mijn werkdagen nu met twee kinderen ook meer als rustdagen zie, haha. Misschien kun je nu al af en toe je moeder een of twee uurtjes laten oppassen, zodat jij en je baby alvast kunnen wennen aan het niet bij elkaar zijn? En zodat jij ziet dat het echt wel goed met haar komt, ook al ben je er niet altijd zelf bij.
Meiden, bedankt voor jullie reacties. Je krijgt soms een beter beeld van je eigen situatie als anderen het bekijken en daarop reageren. Ik mag inderdaad superblij zijn dat mijn moeder staat te springen om op Femke te passen. Maar het benauwd me als ze afkeurend reageerd op mijn ideeën. Dan voelt het alsof ik toestemming moet vragen... Maar nogmaals liever zo als dat ik haar dus inderdaad naar het kdv zou moeten brengen. Het is ook niet zo dat ik huismoeder wil worden, maar ik heb altijd 'gedroomd' dat ik thuis bleef tot mijn kind(eren) naar school zouden gaan. Helaas kan dat in deze tijd niet meer. En ik wil de financiële verantwoordelijkheid niet bij mijn vriend alleen laten liggen. Want tja, ook ik heb een gat in mijn hand Maar als ik (met evt. thuiswerk) een beetje tijd kan rekken....