Ja het is zwaar (zeker met een peutertje in de buurt) en ja, ik ben heel erg benieuwd naar deze uk, maar ik wil nog niet bevallen. We zitten hier nog midden in een verbouwing. De nieuwe kleertjes zijn nog niet eens gewassen (want waar ga ik ze laten???) Het huis lijkt wel ontploft. Overal staan dozen en liggen stapels met papieren en zo. We hopen deze week klaar te zijn, maar ik ben echt bang dat de bevalling in deze puinhoop gaat beginnen. Zou me doodschamen voor de vk en de kraamhulp. Daarnaast wil ik gewoon nog een paar dagen ongegeneerd kunnen genieten van deze zwangerschap. Met mijn handen langs de piepkleine kleertjes strijken. Voor de 4e maal de monddoekjes opvouwen, en dat soort dingen. Is het mogelijk om mentaal een bevalling uit te stellen omdat je er nog niet aan toe komt? Dat je je eerste wee krijgt als je net op de bank ploft en alles klaar is?
Volgens mij bepaald de baby wanneer de bevalling begint..Dat kun je mentaal niet uitstellen.. Hoop voor je dat je kleintje sowieso tot week 40 blijft zitten dan en dat alles bij jullie in huis klaar is
Je hoort wel vaker dat vrouwen de bevalling mentaal hebben uitgesteld omdat ze bang waren voor de bevalling ofzo... Maar ik denk dat het komt wanneer het komt... Er zijn ook zo veel vrouwen die juist willen dat het snel komt en toch moeten wachten tot 42 weken.... Ik zou me niet te druk maken (door stress krijg je juist een vroegere bevalling...). Ook niet om de VK en kraamhulp. Ze zien wel meer mensen die midden in een verbouwing zitten. Dat is vervelender voor jou dan voor hun. Maar je bent nu 37 weken zwanger, grote kans dat die kleine nog wel een weekje blijft zitten en jij dus nog de puntjes op de i kan zetten en de kleertjes te wassen enzo! Maak je niet druk! Succes!
Hoop ook voor je dat je nog wat lucht krijgt...probeer het toch maar een beetje over je heen te laten komen. Volgens mij komt het zoals het komt....tegenover de VK en kraamhulp zou ik me niet al te druk maken, die zijn wel wat gewend inderdaad. Toen ik mijn intake had met de kraamhulp, zat ik in een soort van mini-verbouwing, liet dit ook weten (alsof ze dit zelf niet zag ), waarop de kraamhulp zei 'u moest eens weten hoeveel verbouwingen wij zien, we staan nergens meer van op te kijken hoor, het hoort er schijnbaar allemaal bij'. Hoop alleen voor jou dat je met wat rust je bevalling in gaat, dat is het belangrijkste denk ik...maar soms is het niet anders. Een vriendin van me zat ook in een verhuizing/verbouwing tijdens haar bevalling, ze moest zich er even overheen zetten, maar kan er nu achteraf om lachen!! Veel sterkte, hoop dat het kleintje nog even blijft rondzwemmen.
Ik denk van niet. Ik wilde niet bevallen op 13-09, mijn zoontjes verjaardag. Ik ben dus wel bevallen op 13-09 haha, beide kindjes op 1 dag jarig.
Wij zijn pas begonnen (uit onmacht!) met de babykamer toen ik 35 weken zwanger was. Echt de dag NAdat de het kamertje klaar was (36+2), braken mijn vliezen. Ik had echt wel een beetje het idee dat het hier door kwam. Maar probeer echt zoveel mogelijk te ontspannen, maak je er niet te druk om. Wij hadden zoiets, als het komt, dan komt het en dan slaapt hij maar lekker bij ons op de kamer. Succes!
Zelf heb ik het idee dat ik mijn bevalling onbewust heb tegengehouden. Maar dat kwam meer omdat ik echt ongelooflijk op zag tegen de bevalling, de zwangerschap vond ik geweldig maar bevallen leek me echt heel erg eng. Uiteindelijk ben ik met 42 weken ingeleid, maar zelfs de weeënopwekkers kregen geen ontsluiting voor elkaar Dus uiteindelijk na meer dan 12 uur is mijn zoontje met een ks geboren. Dus misschien helpt het idd dat je vurig hoopt dat je nog niet gaat bevallen. In elk geval wens ik je veel succes met de laatste loodjes van zowel je zwangerschap als de verbouwing !
Wij zaten tijdens mijn eerste zwangerschap ook midden in een verbouwing en ik werd er zo onrustig van! Constant het gevoel van: de baby kan nu nog niet komen, want alles is een troep. Met ruim 39 weken hebben we besloten om de klusspullen op te ruimen en te stoppen met het klussen (de babykamer was klaar, dat was het belangrijkste). Maar toen wilde ik nog even genieten van de tijd met z'n 2-en, uit eten en naar de film enzo. Ik was er totaal nog niet klaar voor! Achteraf gezien heb ik een aantal avonden weeen gehad, maar ben ik er gewoon doorheen gelopen. Uiteindelijk ben ik door de VK met 41 weken doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat ik al 2 dagen bloed verloor. Daar bleek ik al 5 cm ontsluiting te hebben. Die weeen hadden dus wel wat gedaan, maar waren weer gestopt. De gyneacoloog zei tegen me dat het inderdaad kan dat ik het zelf tegen gehouden heb, vanwege de hormonen die je dan aanmaakt. Die zouden de weeen doen stoppen. Kortom, ik geloof er dus wel in. Maar ik denk niet dat het een bewust proces is, je doet dat onbewust.
ik weet wel dat je niet zomaar kan bevallen op de dag die wilt ik had al vanaf het begin het idee dat het 13oktober zou zijn. hele dag van alles gedaan en zitten wachten nee hoor de 14 en de 15de wilde ik niet, want dan zijn mijn vriend en vader jarig. dus dan verder. wist wel zeker dat het voor de 22ste moest komen, wilde heel graag een weegschaal en gelukkig kwam ze de 19de. (had wel al 2weken ontsluiting, dat zal ook wel meegespeeld hebben)
ik kan me nog herrineren dat vorig jaar bij de maart mama's iedereen het zat was en graag wilde bevallen. er was 1 iemand bij die nog niet wilde bevallen. maar zij was de eerste!
Dat belooft niet veel voor mij, hihi. Ik zal het moeten afwachten als ik jullie reacties zo lees (al wist ik dat natuurlijk wel). Ben in elk geval weer flink opgeschoten sinds gisteren. Al heb ik ook sinds gisteren aardig wat last van voorweeen. Hmmmm, we gaan het zien. ( en ben benieuwd of ik er met 42 weken nog zo over denk)
Hahahaha... Ik herken je helemaal! Wij waren in week 25 begonnen met de bouw van een nieuwe keuken en alles zat tegen waardoor ik tot op het laatst in de zooi zat want de inhoud van de keuken en al het gereedschap zweefde in de gang en de woonkamer! Ik hoopte dan ook echt dat de kleine niet zou komen voordat alles in orde was! Op maandag was alles zo goed als klaar kwam mijn broer alleen nog meten voor de plinten en een vensterbank maar ik was helemaal happy, de rommel was weg en grotendeels was alles in orde dus ik dacht nu mag het wel komen en 'savonds braken mijn vliezen, de volgende ochtend was mijn zoon er hahaha... Ik denk wel dat het komt als het kindje er klaar voor is maar wie weet?! Hopelijk loopt het bij jou net zoals bij mij! Geniet nog even en sterkte met de verbouwing, hopelijk is het snel achter de rug!
Ik vrees ook dat het niet zo werkt... Anders was ik zeker niet van mijn zoontje al bevallen met 34 weken! Dat had van mij nog minstens een maand langer mogen duren.
Wel grappig om te lezen dat de baby toch vaak komt wanneer het nét af is. Toen ik zwanger was van mijn dochter woonde ik tijdelijk bij mijn moeder tot mijn eigen huisje af was. Daar moest ook nog een hoop gebeuren. In de voorjaarsvakantie hebben we heel veel geklust. Die zondag zou dan onze rustdag worden, zodat er ook nog een beetje vakantie was. Maar zaterdag op zondag nacht begon het en ze is geboren op onze 'rustdag'. Haha!
Of je het tegen kan houden weet ik niet, wel geloof ik een beetje in het idee dat een bevalling kan beginnen als je op een bepaalde manier rust hebt gevonden. Bij de oudste moest ik bijv. afstuderen, ik had het onwijs druk, was nog niet met verlof en had de adressen voor de kaartjes nog neit klaar. Op een gegeven moment had ik 's middags mijn scriptie verzonden en had ik om middernacht mijn adressen af. De volgende ochtend is de bevalling spontaan begonnen met 38 weken. Ik denk wel dat dat kwam doordat ik ergens wat rust had gekregen doordat die twee voor mij belangrijke dingen waren afgerond. Maar het gaat niet altijd op. Bij de tweede waren wij ook aan het verbouwen. Pas op de dag dat ik 40 weken zwanger was konden we de babykamer inrichten. Dat was zo'n opluchting, dat ik echt verwachtte dat de bevalling zou gaan beginnen. Maar helaas, het duurde nog 9 dagen langer.......
Met 34 weken kregen we te horen dat we konden verhuizen en dat wilde we heel graag (eigen slaapkamer voor de baby) ik zat hele tijd in de stress van oh als het maar niet nu komt we kunnen nog niet eens douchen en alles. Donderdag avond werd de laaste spijker in de muur geslagen. De volgende ochtend zat ik met mijn vriend en schoonmoeder uit te puffen van de hele spoed-verhuizing en verteld at ik wel blij was dat het huis nu iig af was en nog geen uur later braken me vliezen... Toeval? Wie weet
ach ja, af gaan we het niet meer krijgen ben ik bang. Er liggen nog zoooo veel kleine dingen die gedaan moeten. Maar het huis is nu wel kraamhulp-proof. Ik durf haar nu tenminste binnen te laten. Dus ukje, je mag hoor. (als ik de vaatwasser heb ingeruimd, de was in de droger heb zitten, de hond uit is geweest, en o ja, het aquarium kan ook nog wel een beurt gebruiken).
haha, moaatje, dat blijf je toch houden. ik had al zeer in mijn rug (hele lichte rugweeen) en we gingen naar het ziekenhuis omdat ik kleine beetje vruchtwater verloor (de dag ervoor ook en we moesten maar langskomen) maar onze hond was 10dagen ervoor geoppereerd en er lagen nog bloedspetters op de grond (wond aan zijn buik, als hij had gelegen en heel blij was kwamen er nog druppels uit, was normaal) dus dat moest nog even gebeuren terwijl mijn vriend de honden uitliet gelukkig voor jezelf heb je nu een beetje rust dat de grootste dingen gebeurt zijn
Hallo Door een sterfsituatie in de famillie wilde ik ook niet bevallen rond mijn uitgerekende datum. Het liefst wou ik natuurlijk de begravenis nog mee kunnen maken. Mijn kleine wonder voelde mama heel goed aan en kwam 11 dagen later dan de uitgerekende datum.... Mama kon zo nog even zich voorbereiden op de bevalling