Verdriet... Wat kan ik doen?

Ik herken me een beetje in jouw verhaal. Nu ik zwanger ben en de kinderen de hele dag thuis zijn verhef ik m'n stem ook vaak (leuk hormonen ) ik voel me er vaak schuldig om en ben ook bang dat ik de buren vandaag of morgen op de stoep krijg

Ik heb geen tips voor je, maar weet wel dat je niet alleen bent!

 

Vind het wel moedig van je buurvrouw dat ze de stap heeft durven zetten richting jullie, ervan uitgaand dat ze het goed bedoelt natuurlijk.
Ze zal waarschijnlijk ook heel lang ermee gezeten hebben ,en zoiets doe je natuurlijk ook niet snel. Ook voor haar is dit waarschijnlijk een drempel geweest.
Ik zou over een paar dagen naar je buurvrouw gaan en de dingen benoemen die je hier nu ook benoemd.
Dan is je emotie ook wat gezakt en kan je er rustig over praten.
Ze wilt waarschijnlijk alleen maar het beste voor jullie nj wellicht helpen mocht dat nodig zijn.

 

Hier ben ik het mee eens. Het is juist goed dat mensen alert zijn. Ik snap dat het je rauw op je dak valt, dat wel. Zou inderdaad een praatje aanknopen over paar dagen. En ben gewoon eerlijk. Een jong gezin is gewoon zwaar. Wie weet wil ze gewoon een luisterend oor bieden of eens hulp aanbieden.

 

Niet leuk natuurlijk, snap ik.
Aan de andere kant: fijn dat er iemand oplet. Beter dan dat er wél wat zou zijn en ze draait haar hoofd weg.
Ze had ook direct veilig thuis kunnen bellen. Gelukkig is dat niet gebeurt.

 

Het is natuurlijk erg dubbel... want we willen toch JUIST dat dit gebeurd als er wél wat aan de hand is? En dat ze niet gelijk de politie belt ofzo, maar gaat aanbellen en vraagt of ze iets kan betekenen? Dat wordt hier op het forum ook vaak gezegd als mensen met zo'n verhaal komen... ik hoor vaak geschreeuw bij de buren etc. En pfff ik snap dat dit keihard aankomt... au! Maar probeer het écht van je af te zetten en om te draaien- wat had jij in háár situatie gedaan? Bijna álles wat je doet komt in zo'n geval als een aanval - terwijl ze alleen zorgen had om je kinderen. Jullie liefste bezit.
Ik hoop dat het je lukt om het niet als aanval te zien... en dus niet terug aan te vallen. Dat zijn namelijk denk ik vaak redenen waarom buren niet dúrven in te grijpen in veel gevallen als ze denken dat er iets aan de hand is (en achteraf blijkt het een heel slechte situatie te zijn) . Slaap er een nachtje over... hopelijk lukt het je om het gehele plaatje te zien en zéker niet als persoonlijke aanval! Wat je zegt; 4 jonge kinderen... das gewoon pittig...

 

Ik herinner me nog dat ik de overbuurvrouw ook altijd tegen haar kinderen hoorde schreeuwen een jaar of vijf geleden, toen wij hier net kwamen wonen.

Nu mijn zoons ouder zijn besef ik mij dat mijn buren niet horen hoe ik 'normaal' met ze praat, maar als ik tegen ze sta te schreeuwen horen ze dat natuurlijk wel.

Misschien een eye opener voor je. Wanneer het gewoon gezellig in huis is, hoort ze je niet. En ze focust nu alleen op de slechte momenten en ik kan mij voorstellen dat er elke dag wel een stem verheft moet worden! (Hier komt het iig dagelijks voor ).

 

Ik vind het wel goed van je buurvrouw eigenlijk. Ze maakt zich zorgen. Terecht of niet, het is fijn dat ze het bij jullie komt melden toch? Er zijn er genoeg die de andere kant op kijken of misschien juist gelijk veilig thuis bellen zonder navraag te doen.
Ik bedoel, er zal maar wel wat aan de hand zijn. Het is toch niet dat ze jullie heeft beschuldigd van iets, ze constateert dingen die allemaal kloppen (jij schreeuwt weleens, kinderen huilen weleens).
En er zitten nu ook gewoon kinderen thuis in een onveilige situatie. Er is hier net een topic verwijderd van iemand die een onveilige thuissituatie had en er staat er volgens mij nog 1 van iemand. Dus het komt voor. En superfijn dat dat niet voor jullie geldt en dat je de buurvrouw kunt geruststellen.

Als het wat gezakt is kun je misschien nog een keer het gesprek aangaan over wat het met je gedaan heeft, maar ik denk dat je van haar goede bedoeling uit moet gaan.

 

Snap heel goed dat het je rauw op je dak valt. Ik zou daarzelf ook heel onzeker van worden.

Ik vind het af en toe ook ontzettend zwaar en sta dan heel hard te praten , vraag mij dan ook wel eens af of veilig thuis komt.

ik ben daar open over geweest naar de buren en dat heeft mij ontzettend goed gedaan op de momenten dat het te pittig wordt mag ik de kinderen daarheen sturen.

echt heel fijn ik zou het positief bekijken en de hulp aangrijpen, maar wel even na een verhelderend gesprek.
Haar ook bedanken voor haar oplettendheid, maar ook aangeven wat het met je deed.

helemaal in deze tijd moeten we elkaar helpen, het is gewoon best wel eens heel erg pittig!

succes

 

Probeer te bedenken dat het voor je buurvrouw ook ontzet moeilijk is geweest om aan de deur te komen.

Misschien is haar hulp wel heel fijn? Dat jij iets met de meiden kan doen en ze even op de jongens let? 4 jonge kinderen is zwaar. Daarbij hulp krijgen af en toe is geen schande.

 

Tja wel super naar, maar misschien was het niet perse aanvallend bedoeld... Aangezien ze vroeg of jullie misschien hulp nodig hadden...

Hier een peuter met veel driftbuien en veel ruzie tussen peuter en kleuter, vooral al die weken dat school dicht is. Eerste schooldag dikke driftbui omdat ze met korte mouwen zonder jas op de fiets wou en het daar echt te koud voor was. En toen kreeg ik van overbuurvrouw (zit nog straat tussen dus!) ineens naar m'n hoofd geslingerd dat ik eens aan de buren moet denken want ze heeft elke dag last van dat gekrijs en dan moet ik er zelfs nog een bij maken?!
Nouja ikzelf had dan dus liever een buurvrouw gehad die kwam vragen of t wel ging met ons en beetje begrip toonde dat het ook een zware tijd is nu

 

Herkenbaar verhaal. Hier ging de oudste pas totaal over de rooie omdat de tv uit ging. Toen hing de buurman over de schutting. We hadden hulp nodig, ze huilden zovaak, hij ging wel even bellen etc. Ik ben toen zelf naar de buren toegegaan waar dat in vredesnaam vandaan kwam.
Zij gaf aan dat ik vaak mijn stem verhef, dat ze de kinderen vaak hoort huilen en dat ze het er ook al met andere over had gehad. Die vonden dat ze ons moesten aanspreken.
In het begin was ik vooral gekwetst.. we doen alles voor de kinderen! En idd hun horen alleen de hectische momenten.
Ik ben nu eigenlijk vooral best wel boos, iedereen met jonge kinderen snapt die buien toen.. Mijn inziens kun je heus wel onderscheidt maken tussen hulp nodig hebben en fases met driftbuien en kinder ruzies.
Als ik hier alles lees dat het dapper van de buurvrouw is snap ik dat ook wel. Maar het is zo kwetsend om aangesproken te worden op een stemverheffing hier of daar. Er is echt wel een verschil te horen tussen dat en mishandeling hoor!
Ik durfde het eerst ook amper tegen mensen te vertellen, uit angst dat ze een andere conclusie trokken.
Maar uiteindelijk van iedereen te horen gekregen; ben je gek joh... jullie hebben leuke kinderen, dood normaal gedrag ook van jullie.
Dus ik zou zeggen; hecht waarden aan de mening van mensen dicht bij jou en je kinderen en laat die buurvrouw lekker die alleen maar de drukke momenten hoort en de dingen van achter een gordijn bekijkt.

 

Hè wat sneu voor je zeg! Snap dat je daar verdrietig van wordt. De buurvrouw bedoelde het vast goed en heeft er misschien lang over getwijfeld maar toch de stoute schoenen aangetrokken. Helaas misplaatst..
Je mag verdrietig zijn! Zou er zelf ook wat onzeker van worden of "aangetast" voelen in mijn moederschap zeg maar. Misschien helpt het om te denken dat ze het hoogstwaarschijnlijk gewoon goed bedoelde en het gelukkig niet nodig is dat ze zich zorgen maakt.
Het is een zware tijd en met vier kleintjes doe ik je niet na. Snap dat je je stem verheft en tja kleine kinderen huilen nou eenmaal.
Zou zeggen foeter wat, gooi het er uit tegen je man, neem een lekker bad en verwen jezelf en dan morgen weer een nieuwe dag. En linksom of rechtsom je hebt in ieder geval een buurvrouw die voor jou en je kinderen op zou komen als dat wel nodig zou zijn.

 

Mee eens. Al is het alsnog geen drama als Veilig Thuis wèl gebeld wordt he. Er worden meldingen gedaan van vermoedens of zorgen. Het is dan niet meteen zo dat je een stempel met 'hier woont een mishandelaar' op je voordeur krijgt.
Maar ik vind het inderdaad netjes dat de buurvrouw (eerst) zelf haar zorgen uit naar jullie.

 

Dikgedrukte vind ik dus echt geweldig! Van jou dat je je kwetsbaar hebt op durven stellen en van je buren dat ze voor je klaar staan en vervolgens weer van jou dat je hulp aanvaard waar nodig. Dit zou overal op de wereld moet gebeuren.

 

Ik vind het eigenlijk wel lief van je buurvrouw.
Je zegt dat jullie geen contact hebben en toch komt ze je hulp aanbieden.
Ze scheld niet, beledigd je niet maar ze vraagt of je hulp nodig hebt omdat ze denkt dat je een burn out hebt en het je te veel is.

Ik snap ook dat het jullie rauw op je dak viel en dat je nu in de verdediging schiet maar dat is helemaal niet nodig denk ik.

“Ik weet niet wat ik hier mee moet doen.. Ik zei al tegen mijn man, desnoods prop ik er een brief in hun deur waar ze zich mee bemoeit”
Dit vind ik erg aanvallend overkomen. Waarom gelijk zo boos reageren?

 

Ik snap je schaamte en boosheid, en dat het niet leuk is dat een buurvrouw zich zorgen maakt of het wel goed gaat bij jullie thuis. Maar ze bedoelt het goed en imo is het ook goed wat ze doet. Ze bied hulp aan, dat is toch eigenlijk heel lief?

 

Dat denk jij, maar dat is echt niet zo simpel als jij het doet overkomen. Je voelt geen sfeer van zo'n afstand, laat staan dat je kan inschatten hoe serieus het is. Daarom juist alleen maar positief dat ze het komen vragen ipv dat er ineens een brief van vt op de mat ligt. Oke, de manier waarop is niet zo handig en zo'n opmerking als "ze had er met anderen over gesproken" vind ik zo zuur maar opzich de actie vind ik niet verkeerd. Er is nu een gesprek geweest, de buren zijn gerust en jij hebt jouw kant kunnen vertellen.

Ts, ik snap echt dat je er onzeker van wordt en liefst aan de deur gaat om boos te worden. Maar uiteindelijk is het denk ik met de beste bedoelingen gedaan, maakte ze zich zorgen en komt ze even checken of het met iedereen goed gaat. Dat is eigenlijk ook best lief, toch? Voor hetzelfde geld had de situatie niet fijn geweest dan kan zo'n actie echt een eye opener zijn. Je wordt niet voor niks dood gegooid met dit soort reclame spotjes. Nodig haar uit voor een kop koffie, praat erover en laat dr eens kennismaken met je kids. Beter zo'n fijne buur dan scheve gezichten!

 

Ik kan me wel vinden in de dames hierboven die het aardig vinden van de buurvrouw. Ze heeft geen melding gedaan, geen beschuldigingen geuit... Vind het juist netjes dat ze zich zorgen maakt. Al zijn die zorgen in dit geval onterecht. Maar er zullen zich vast ook situaties voordoen waarbij deze zorgen niet onterecht zijn. En ik begrijp dat er ook buren zijn die dit uit pesterigheid zullen doen, op een minder vriendelijke manier, maar zoals ik dit lees, was dat niet het geval.

Wij hebben het ook wel eens gehad; de oudste had doorkomende tandjes en was écht niet stil te krijgen. En dat voor een kind dat nooit huilde naar ineens continue krijsen... Toen kwamen er ook buren op het raam bonken Heb toen maar gevraagd of het haar wel lukte om m'n dreumes stil te krijgen, maar mevrouw voelde daar maar weinig voor haha.

 

Lieve meid,

Misschien bedoelt je buurvrouw het echt oprecht en wil ze jou echt graag helpen. Ik merk dat mijn buurvrouw er momenteel ook erg doorheen zit. Haar vader is pas overleden, kinderen voortdurend thuis ivm Corona en haar jongste is een pittig mannetje. Ze schreeuwt ook regelmatig en ik merk dat er een soort onmacht bij haar en haar man is ontstaan. De buurvrouw is een erg lieve vrouw, hartelijk, behulpzaam. Mij hoor je geen slecht woord over haar zeggen. Maar ik maak me wel zorgen om haar en daardoor ook wel een beetje om de kindjes. Heel voorzichtig heb ik ook mijn hulp aangeboden. Voorzichtig omdat ik haar niet wil kwetsen/ bang of boos maken. Maar echt, ze hoeft het maar te vragen en ik wil haar best even helpen. Even een uurtje met haar kindjes spelen of iets anders, zodat zij even kan ontspannen en opladen. Als ze het niet nodig heeft is het ook prima en denk ik verder nog steeds niets slecht over haar.