Opvoeding; gaan jullie het anders doen dan je eigen?

Ik wil mijn kind ook het gevoel geven dat zijn ouders er voor hem zijn - maar ik wil niet aan mijn kind meegeven, dat "nieuw" meteen ook "eng" is. Ik zie nu, als volwassene, dat ik zoveel meer reis, eet, proef, doe, ervaar dan mijn ouders ooit zouden doen - uit angst wordt het gelaten.

Vreselijk

En toch... heb een heel goeie jeugd gehad

 

Heb van mijn eigen opvoeding geleerd hoe ik het straks met mijn kinderen NIET moet doen. Er is dus erg weinig wat ik van mijn ouders (lees: vooral vader) over genomen heb.
En ik moet zeggen dat mijn opvoeding goed gelukt is bij mijn kids.
Kreeg zelfs positieve woorden erover van mijn oudste (18j).......Goh mam, ik ben het er wel niet altijd mee eens, maar ik denk dat ik dat later bij mijn kinderen ook zo ga doen

 

Hier zou ik redelijk veel dingen hetzelfde doen als mijn ma en ook wel dingen van mijn schoonouders...

Ik wil ze in ieder geval respect voor anderen mee geven en open en eerlijkheid staan hier hoog in het vaandel. Zoals hier ook al eerder is gezegd, iets wat nieuw is dat het niet per defenitie eng hoeft te zijn.

 

Hihi, ik had ook zo'n gevoel van: zulke dingen zal ik noooooit doen. Ik doe sommige dingen echt op mijn eigen manier, maar 'hoor' soms mijn moeder praten als ik bezig ben met mijn dochter. Vreselijk, maar heb wel meer begrip voor haar gekregen...

Verder doe ik een heleboel dingen anders omdat de tijd nu eenmaal anders is. Ik denk dat je je er niet op moet verkijken hoeveel invloed de maatschappij heeft op je opvoedstijl. Cons. bureau's, tijdschriften, media, sociale contacten-> ze hebben allemaal invloed op hoe jij de opvoeding ziet. Ik probeer dus ook zo min mogelijk mijn stijl af te zetten tegen die van mijn moeder. Goed vergelijken kan toch moeilijk in zo'n andere context.

 

Er zijn echt wel dingen die ik niet over zal nemen van mijn ouders, met name van mijn moeder.
Mijn moeder is een type die 'macht' uit wil oefenen, zelfs nu nog. Ik weet zeker dat zij dit niet verkeerd bedoelt, maar het komt wel totaal verkeerd over. Ook is zij iemand die zich wentelt in zelfmedelijden na het overlijden van mijn vader, nu 6 jaar geleden. Ook het meeste negatief benaderen is een vervelend punt.
Aan de andere kant is ze ook heel bezorgd en meelevend en staat (voor zover het kan) altijd voor ons klaar.

Daarentegen, als ik kijk naar mijn schoonmoeder, is dat een groot voorbeeld voor mij (ons)
Mijn schoonvader is 5 jaar geleden overleden en als ik zie hoe zij daar mee omgaat......geweldig gewoon.
Enerzijds is voor haar de grote glans wel van het leven af, maar aan de andere kant geniet ze heel erg van alles wat overgebleven is. Ze is 74, maar past heel vaak op onze jongens en kijkt heel erg uit naar haar 6e kleinkind. Als ik zie wat zij nog doet, dan hoop ik zo oud te mogen worden.
Ook het uiten van de liefde voor haar (overleden) man vind ik fantastisch. Ik heb dat nooit zo meegekregen thuis.
Bij ons thuis werd er echt niet een keertje in het bijzijn van de kinderen geknuffeld of een zoen gegeven, terwijl dat bij mijn schoonouders heel normaal was.

Toch zie ik dat je ook vervelende trekken meekrijgt, die je eigenlijk niet wilt, maar ik probeer daar aan te werken.

Het valt echt niet mee, het opvoeden en kritisch naar jezelf blijven maar ik denk dat je er wel heel veel mee kunt als je maar wilt.

groeten,

Anja

 

Ik ga zeker heel veel hetzelfde doen in de opvoeding als mijn ouders. Ik vind het belangrijk dat je er altijd voor je kind bent en dat ze alles kunnen zeggen tegen me. Mijn schoonouders hebben een andere manier van opvoeden en die wil ik absoluut niet overnemen. Wel vind ik consequent zijn erg belangrijk. Zo weten je kids ook waar ze aan toe zijn.

 

Denk ook dat ik grote lijnen veel hetzelfde zal doen in de opvoeding. Aan de ene kant kreeg ik altijd heel veel vrijheid en verantwoordelijkheid, maar aan de andere kant waren er wel duidelijk grenzen. Natuurlijk is het een andere tijd, dus zijn sommige dingen ook anders.
Mijn ouders stonden hysterisch gedram, gekrijs etc. echt niet toe en dat zie ik bij heel veel kleine kinderen nu wel. Kinderen die hun ouders slaan, uitschelden, niet kunnen praten, maar alleen kunnen gillen etc. Dit wil ik ook echt niet toestaan.
Verder veel liefde geven en er altijd voor ze zijn, dat wil ik.

 

Helemaal mee eens, als ik idd zo eens rondkijk om ons heen zie ik dat veel ouders dat niet meer zijn... (of lijken te zijn om maar van het "gezeur" van hun kids af te zijn omdat ze te moe zijn van het werken)

 

Ja in veel dingen wel. Ik wil geen tutbaby (daarmee bedoel ik dat ik niets, behalve gif, voor hem/haar uit de weg ga halen), en wat hij niet mag, mag hij niet vanaf dag 1.

Wat wij wel hebben gedaan is een soort doel geformuleerd en aan de hand daarvan bepaald hoe we met ons kindje om zullen gaan. We weten wel dat wij niet de enige zijn die het kindje kneden en dat er heel veel dingen kunnen gebeuren waardoor ons doel niet bereikt wordt, maar het is een soort houvast.

Daarnaast, zodra het geboren is, overstromen er allerlei gevoelens (zeggen ze) waardoor je het misschien soms toch anders doet dan dat je nu denkt.

Linda

 

ik denk dat ik veel dingen van me moeder over neem. mijn moeder was heel consequent, nee is nee klaar en niet meer zeuren..
ik wil ze ook heel openlijk opvoeden zodat ze later met alles en nog wat naar me toe kunnen komen..

 

ik zou graag me kinderen zo opvoeden als ze bij mijn hebben gedaan. gewoon vrijlaten met doen en laten en inspringen als het te ver gaat. geen dingen verbieden want dan wordt het juist aantrekkelijk voor ze. zo zijn ze vaak ook eerlijker tegenover de ouders omdat er geen reden is om te liegen. wij zijn thuis met 7 meiden en we zijn allemaal goed terecht gekomen en als ik dit vergelijk met streng opgevoede kids uit mijn omgeving die zijn of verslaaft aan drugs/alcohol of ze wonen in een jeugdopvang. natuurlijk is dit per kind verschillend en een beetje streng kan goed zijn maar met te streng zijn stuur je je kind totaal de verkeerde richting op