ik wil trouwen... hij niet...

Mijn vriend wil ook niet trouwen, ik wel. Tja, zolang hij niet wil gebeurt het niet, of ik nou hoog of laag spring. Ik heb het inmiddels geaccepteerd, al blijf ik het jammer vinden dat ik ongetrouwd door het leven zal blijven gaan. Ik twijfel geen seconde over zijn liefde voor mij, en ben ervan overtuigd dat wij samen ons leven blijven delen tot de dood ons scheidt.

Om heel eerlijk te zijn snap ik tweede huwelijken niet zo goed (na een scheiding). Je hebt aan den lijve ervaren dat het huwelijk geen garantie geeft op een lang en gelukkig leven. Het zou dan toch niets veranderen aan jullie samenzijn, of je nou trouwt of niet? En je zegt dat je in de kerk wilt trouwen. Ik weet niet voor welke kerk, maar ik weet wel dat er kerken zijn die gescheiden mensen niet nogmaals willen trouwen.

Het klinkt misschien raar hoor, wat ik hierboven zeg en ik zeg het ook zeker niet om je te kwetsen. Maar dat is een beetje hoe ik er tegenaan kijk.
Misschien is het voor je vriend ook zoiets: dat hebben we al eens gedaan, dat werkte niet, dus dat doe ik gewoon niet meer (weet eigenlijk niet of hij ook al eens getrouwd is geweest). Je ziet het ook wel eens bij kinderen van gescheiden ouders. Een ervaring rijker en een illusie armer, zoiets. Zij geloven niet (meer) in het huwelijk. Dan moet je volgens mij ook niet trouwen.

Misschien is een geregistreerd partnerschap dan wel iets voor jullie. Dat heeft toch minder die emotionele lading, terwijl het wel (bijna) alles regelt wat een huwelijk ook regelt. Je kunt dat zo vieren als je zelf wilt. Ook met een witte sprookjesjurk. Geen idee of je een partnerschap kunt laten inzegenen of bevestigen.

Hoe dan ook: praat er serieus over met je vriend. En ga bij jezelf na wat nou de échte reden is waarom je het wilt. Je vorige huwelijk ga je hier niet mee goed maken, en de herinnering eraan ga je niet uitwissen. Dat is iets wat je met je meeneemt, of je nou nog een keer trouwt of niet.

Veel geluk gewenst. Ik klink misschien hard, maar ik bedoel het goed.

 

Oh, maar ik snap héél erg goed dat je niet bij je ex gebleven bent hoor. Ik ben ook geen principieel tegenstander van scheiden, zeker als je veiligheid (en die van je kinderen) in het geding is. Good for you, dat je daar uit gestapt bent!

En iedereen mag trouwen zovaak-ie maar wil. Al vind ik een huwelijk zelf iets wat je één keer doet. Misschien denkt je vriend er net zo over. Dat betekent echt niet dat hij minder van je houdt, of wacht tot hij wat 'beters' kan krijgen. Je hebt samen uit liefde een kind, een definitievere band dan dat is er niet, althans in mijn beleving.

Maar goed. Je vriend heeft gezegd dat hij er niet aan toe is. Dat klinkt voor mij alsof de hoop nog niet vervlogen is. Ik hoop voor je dat je wens uitkomt hoor, want zo te lezen wil je het echt graag.