Zo zie je maar dat je niet de enige bent,meis!Zelf heb ik ook weleens dat ik mijn kleine meisje weg zou willen wensen en dat terwijl ik ongelooflijk blij met haar ben en het verder een heel makkelijk kindje is.Misschien juist daarom,omdat we vanaf het begin af erg verwend geraakt zijn,doordat ze weinig huilde en zowat de hele nacht doorsliep.Als ze dan ontroostbaar huilde en we konden niks doen om haar stil te krijgen,dan werden we door de machteloosheid bevangen en werden we gewoonweg geïrriteerd en boos op ons meisje.Geheel onterecht!Ook de weken tijdens mijn verlof dat ik er dus alleen voorstond overdag en de kleine dan ontroostbaar was.Poeh,dat kon dan ook een erg lange dag zijn.Ik keek er dan ook enorm (vele mensen vonden dat maar raar!) naar uit om weer aan het werk te zijn.Niet de fulltime moeder te zijn.Tuurlijk is het heerlijk om mamma te zijn,maar het is ook belangrijk om ook wat andere dingen in je leventje te hebben.Werk 3 dagen en heb haar overdag ook niet echt gemist wetend dat ze in goede handen is.Alleen toen we alle 3 deze week zwaar beroerd op bed lagen van een heftige buikgriep,merkte ik dat ik de kleine helemaal niet kon verdragen.Had zelf 39,6 graden koorts en manlief was ook zwaar verzwakt en ziek.De kleine kan zich natuurlijk alleen maar uitten door te huilen,maar als je je zo ziek voelt,dan kan je dat niet hebben.Heb toen ook vanalles gezegd en vroeg me toen ook idd af waaraan ik begonnen ben.Nu zijn we alle 3 weer aan de betere hand en lacht ze weer heel veel en schaam ik me weer voor de dingen die ik gedacht heb en gezegd heb.Maar knuffel haar nu maar extra veel om te laten zien hoeveel ik van haar houd. Ik denk dat iedereen zo zijn momenten heeft meid!Gewoon ook zorgen voor tijd voor jezelf en laat anders je kindje even in bed huilen.Haal even rustig adem en ga er dan pas naar toe.Een goede tip is het boek: Oei, ik groei! Dan krijg je een indruk waarom huiltjes vaak onstaan en dan kan je je er beter inkomen.
ik heb het ook heel vaak en nog steeds. Tamer haalt soms echt het bloed onder me nagels vandaan. Tamer weet heel goed wat hij wel en neit mag en als hij het toch doet dan kan ik soms zo boos worden. Ik reageer het ook op me man af. Abdullah helpt zo veel mogelijk als hij kan maar op sommige moment ook weer niet en dan heb ik het juist nodig. als ik heb gewerkt en thuis veel werk heb gedaan en tamer vervelend is dan ben ik altijd de gene die dan op tamer moet passen. Dat is niet erg het is me kind en ik hou ziels veel van me maar ik heb ook me rust nodig en dat heb ik niet. ik heb meer rust als adbullah werkt dan als hij thuis is. Maar dat gaat ook allemaal over nu zijn ze nog klein en gaan ze zich super snel ontwikkelen.
Ik heb er zelf eigenlijk geen last van, maar kan je gevoel wel goed voorstellen hoor. Het is echt belangrijk om tijd voor jezelf te maken. Het is heel makkelijk om dat op de lange baan te schuiven, maar dat moet je niet doen. Maak die afspraak bij de kapper/schoonheidsspecialiste en geniet! Of ga een keer lekker alleen de stad in, ook heel erg relaxed. Zelf ben ik vorige week een dag naar de sauna gegaan. Daar knap je echt zo van op! Dan kun je weer wat meer hebben he Pim
Hmm ik heb dus gister mijn schoonmamma moeten beloven dat ze binnenkort een keer op mag passen en dan MOET ik in mn eentje wat leuks gaan doen sauna, sporten.. wat ik wil... maar persoonlijk vind ik dat nogal ongezellig zo in mn upje *grin* ken niet zo veel mensen in r'dam dus dat is niet zo heel handig. denk dat ik maar gewoon lekker beetje ga opruimen en ga sporten dan. enige is dat ik dus straks naar de dierenarts moet waarschijnlijk.. en ik daar dus niet mee kan wachten tot vrijdags mijn schoonmammie vrij is. dus dat word weer een leuke expeditie straks ergens vind ik het helemaal niet leuk okm dr bij oma achter te laten trouwens oma daarentegen kijkt er natuurlijk ontzettend naar uit dus denk dat ik er toch maar eens aan moet geloven binnenkort. anne drinkt nu ook af en toe flesvoeding.. dus dat maakt het wel wat makkelijker