Ik heb hier weleens eerder gepost over mijn moeder en haar man “Kees”. Met Kees hebben we een heel verleden, helaas geen leuk verhaal. Hij heeft mijn zus toen zij kind was een keer een dikke wang gemept, aan haar haar getrokken en haar jas kapotgescheurd. Ook verbasterde hij onze achternaam (categorie wij heten Van der Stoep en hij noemde ons Van der Poep) en liet hij zich structureel lelijk en laatdunkend uit over onze vader, die helaas vroeg overleden is. Ook als volwassene heb ik nou nog nooit één leuk moment met die man gehad, sterker nog bij ieder belangrijk live event wist hij wel iets vervelends of respectloos te melden. Bijv toen ik na een lange tijd eindelijk zwanger was en voor het eerst het hartje had gehoord was ik natuurlijk heel enthousiast en deelde ik dat met mijn moeder. Hij zat erbij en zijn reactie was: “Oh dus het heeft een hart? Nou dat heeft het dan niet van jou.” Een paar maanden voor de geboorte van de oudste is eea geëscaleerd aangezien Kees weer eens superzuigend doorging over een onderwerp dat heel zijn zaak niet was. Mijn man en ik waren vanaf toen helemaal klaar met hem en besloten dat wij ons kindje niet aan zo’n figuur zouden blootstellen. Mijn moeder was daar dan weer heel boos en teleurgesteld om en was zo kwaad dat Kees niet mee mocht op kraamvisite dat zij daarna 1.5 jaar geen contact met ons heeft willen hebben. In die tijd is toen ook mijn opa overleden en dat kregen we pas te horen toen hij reeds begraven was (ik had ook geen contact met mijn opa en oma in die tijd omdat ze “het lastig vonden om ertussen te zitten”). Na een tijdje kwam mijn moeder af en toe een uurtje langs. Dat ze niet op de verjaardag van de oudste kwam begreep ik nog wel (aangezien dat typisch een event is waar je met partner verschijnt) maar ze stuurde ook nooit een kaartje of appje ter felicitatie of zo. Wel was ze lief voor ons kindje als ze langskwam -circa 1x in de 2 mnd een uurtje of anderhalf- en ik was op zich tevreden met deze regeling. Toen werd ik tot ons grote geluk onverwachts zwanger van nr 2. En heb ik mijn moeder gevraagd of ze in ons huis op Oudste zou willen passen tijdens de bevalling. Het zou een geplande inleiding zijn en ik had maar een paar uur backup nodig. Mijn moeder wilde in plaats daarvan dat Kees dan haar en ons kind op mocht halen en dat ze naar hun huis zouden gaan. Zonder kinderzitje of zo, gewoon op schoot, kan best met een peuter. Echt, ik wist niet wat ik hoorde! Echt nul stilstaan bij wat fijn en veilig is voor ons kind, nee die moet maar onveilig vervoerd worden naar een huis en een man die ie niet kent terwijl mama in het ziekenhuis ligt want dat is zo leuk voor oma. Ging dus niet gebeuren. Toen jongste geboren was was mijn moeder wederom kwaad dat zij wel welkom was op kraamvisite en Kees niet. Dus is zij niet geweest. Die status quo duurt inmiddels al meer dan twee jaar. Er is wel af en toe contact per e-mail maar dat is summier, ik mail bijv een en ander over de kinderen, stuur een paar foto’s en zij schrijft na 2 weken terug: “ Fijn dat het goed gaat. Met mij en Kees gaat het ook prima. Groetjes, mamma.” Het is een gezamenlijk e-mailadres dus echt iets persoonlijks schrijven kan/wil ik ook niet. Mijn moeder heeft ook geen eigen mobiel en zij en Kees zijn al met pensioen dus haar eens bellen als hij niet thuis is gaat ook niet. Mijn zus ziet onze moeder ook alleen met Kees erbij. Nu heeft zij geen kinderen, dus voor haar is het gemakkelijker om Kees’ gezuig te negeren (lukt niet altijd maar meestal wel). Van haar heb ik gehoord dat hij mij een imbeciel vindt en een intrigante. Dat mag hij vinden uiteraard maar ik begrijp niet waarom hij dan per se contact wil hebben met ons gezin. Hij maakt ook nog steeds minachtende opmerkingen over onze pa en probeert mijn zus voor te schrijven (op een minachtende manier) hoe ze moet leven, waarbij hij zich steeds met van alles bemoeit wat zijn zaak niet is. Kortom hij is nog niets veranderd en ik heb dus nog steeds geen enkele behoefte om mijn kinderen met zo’n figuur in contact te brengen. Wel zijn wij inmiddels verhuisd en dat heb ik uiteraard ook aan mijn moeder laten weten. In datzelfde mailtje heb ik gevraagd of ze het leuk zou vinden om binnenkort een boswandeling te maken. Ze schrijft (na 2 weken) terug dat ze wil dat wij haar en Kees uitnodigen om in ons nieuwe huis te komen kijken. Aargh! Ik heb mijn moeder meer dan 2 jaar niet gezien en ik ben gewoon terug bij af, du moment dat ik contact met haar heb probeert ze weer Kees bij ons door de strot te persen! Ik heb expres die boswandeling voorgesteld ipv dat ze naar ons huis komt, omdat dat dan weer zo’n “event” zou zijn en een boswandeling gewoon een casual wandeling is waarbij het redelijk normaal is dat een partner niet meegaat als iemand een stukje gaat lopen met moeder/kind/vriend(in). Maar blijkbaar wil ze dat niet en stelt het contact met haar dochter niets voor zolang ze daarbij niet vergezeld wordt door Kees, Kees, Kees. Ik was erg verdrietig en teleurgesteld na haar mailtje, ik heb nu al tientallen keren gezegd/geschreven dat ik geen contact meer wil met Kees en ook waarom niet, zelfs mijn man heeft aan de telefoon hetzelfde gezegd in de hoop tot haar door te dringen maar ik loop continu tegen dezelfde muur op. Toegeven en Kees hier ontvangen wil ik niet, onze oudste krijgt alles mee van wat er gezegd wordt en onze jongste is heel gevoelig, die gaat echt van slag zijn van de enorme onderhuidse lading en spanning die er ontstaat zodra Kees erbij komt. Ook zie ik absoluut geen meerwaarde in het hier over de vloer halen van iemand die zijn minachting voor en hekel aan mij niet onder stoelen of banken steekt. Nog los van het feit dat ook mijn man absoluut geen contact meer wil met Kees, hij vindt dat ik gewoon mijn moeder moet kunnen zien los van alle “aanhang” en dat lijkt mij eigenlijk ook het meest normale. Ik vraag niet of ze met kerst een huisje huurt met ons en Kees een week thuislaat he, we hebben het over een bezoekje van een uur of twee max op een casual dag en een casual terrein. En dat kan wat mij betreft met de kinderen erbij, maar als ze het moeilijk vindt om oma te zijn zonder dat Kees de rol van opa krijgt vinden mijn man en ik het ook prima als de kleintjes bij hem blijven terwijl ik met mijn moeder ga wandelen. Maar ja, moet ik haar eerst overtuigen van het feit dat het ‘m wat ons gezin betreft met Kees erbij definitief niet meer gaat worden. Hoe doe ik dat?
Wow. Ik vind dit een heel verdrietig verhaal en het komt ook best wel binnen! Ik heb geen tips, maar ik wil je wel zeggen dat je goed snap en dat je die gekke Kees niet over de vloer wil. Wat ontzettend verdrietig. Ik hoop dat je hier wat tips krijgt zodat je hopelijk een relatie met je moeder kan opbouwen!
Ik heb volgens mij al eerder over “ Kees” gelezen. Mag je moeder wel van Kees afspreken zonder hem erbij? Of wil ze dat zelf niet? Het enige dat je kunt doen is al het contact verbreken of het accepteren hoe het is en dat is niet veel. Natuurlijk is dat moeilijk en wil je meer, maar dat zit er helaas niet altijd in. Hebben je kinderen wel een goede band met hun andere oma en opa?
Heel eerlijk en hard: Ik zou geen contact meer met m'n moeder zoeken. Ze kiest overduidelijk voor die vent en heeft je al een paar x lange tijd laten zitten. Ze mailt je pas na 2 weken terug enz. Alles bij elkaar zou het voor mij een dikke middelvinger zijn en de deur dicht. Ik had ook geen foto's meer gestuurd. Ze doet geen moeite om jou of je kinderen te zien dus dan is het klaar. Wat ben je voor een moeder als je je dochter door je vent de grond in laat trappen en zo over haar laat praten.... Denk dat je die kees zal moeten accepteren of de relatie moet verbreken. Er zit waarschijnlijk niets tussenin. Kost je een hoop energie. Waarvoor?
Al eerder las ik over jouw ‘verhaal’ met je moeder en Kees. Wat ik zie is dat je nog ergens verwachtingen koestert over dat je moeder gaat veranderen. Je hebt al zoveel pogingen gedaan tot een beetje een stabiel contact maar dat loopt telkens op teleurstelling uit. Jouw moeder staat er heel anders in dan jij en dat zal ook niet veranderen. Dan is de vraag of je hier nog wel aan wil blijven trekken. Het zal nooit worden zoals jij dat graag wil en ook geen middenweg of minimum daarvan als ik het zo lees. Ik denk dat het belangrijk is dit te beseffen en dat dan te gaan accepteren. Anders wordt je telkens teleurgesteld.
Ik weet het niet, maar ik denk dat ik in jouw situatie ook mijn moeder niet meer zou willen zien. Ze heeft die titel al jaren geleden verspeeld in mijn ogen. En dat zij degene is die boos wordt en geen contact wil, daar heb ik geen woorden voor. Mag ik vragen of zij ooit voor haar kinderen heeft gekozen? Zo klinkt het namelijk niet. Ik heb zelf ooit een poos geen contact met mijn ouders gehad, mijn moeder is geen makkelijke vrouw en vraagt echt enorm veel energie. Maar wat het echt anders maakt, is dat zij altijd voor haar kinderen zou kiezen en alles voor ons zou doen. Dus heb ik het contact hersteld toen ik zwanger was van mijn oudste. Ik weet echt hoe het is om niet de band te hebben, die je zou willen hebben, maar dat accepteren, geeft uiteindelijk heel veel rust. En helaas denk ik dat in jouw geval dat betekent dat jouw moeder een slechte moeder is en dat dat niet gaat veranderen. En dat is heel verdrietig.
Ik herinner me deze Kees van eerdere verhalen.. Weet je, je kunt je moeder niet veranderen als zij deze man in haar leven wil en graag met haar partner uitgenodigd wil worden. Je kunt Kees niet veranderen in zijn nare gedrag. Het enige dat je kunt veranderen is hoe jij ernaar kijkt en hoe je ermee omgaat. Je mist je moeder maar ik denk dat je "een" moeder mist.. je bent teleurgesteld dat zij nooit voor jou kiest, dat ze niet opstaat om jou (en de herinnering aan je vader) te verdedigen.. je wilt beschermd worden en zij gaat niet met je om zoals je van een moeder mag verwachten.. en dat doet pijn. Nu hoe sneller je de pijn en het verdriet omarmt, hoe sneller je kunt beginnen met verwerken. Zelf zou ik afstand nemen. Elke keer dat je op je hart wordt getrapt, doet pijn en heeft óók invloed op je gezin. En dan komt er in de toekomst mss een dag om wel af te spreken.
Ik begrijp dat die Kees een enorme klootzak is, ook uit je andere posts. Je staat dan ook volledig in je recht die man uit je leven te weren. Maar of je het nou leuk vindt of niet, of het nou een enorme klootzak is of niet, de keus is aan je moeder of ze jou wil zien zonder die man erbij. Haar keus en daar kun je helaas helemaal niets aan veranderen. Probeer die keuze van je moeder een plekje te geven, zoek er desnoods hulp bij. Maar steek geen energie meer in het veranderen van je moeders keuzes, dat zijn helaas alleen de hare.
Ik kan me Kees ook nog wel herinneren van andere topics. Ik denk dat je je moeder niet krijgt zonder Kees en dat zal je moeten accepteren. Je moeder klinkt trouwens ook niet super geïnteresseerd. ze mailt pas na 2 weken terug, ziet je kinderen voor een uurtje, negeert je behoeftes compleet. Ik weet niet of ik überhaupt wel contact zou willen op deze manier. Ik denk dat tenzij er een open, eerlijk, respectvol en doelgericht gesprek kan plaatsvinden tussen jullie 4, er geen verandering gaat komen. Jullie vinden Kees een eikel, Kees vindt jullie eikels, en je moeder kan het allemaal vrij weinig schelen volgens mij.
Wat een verdrietige situatie... Je hebt gelijk: het zou absoluut anders moeten kunnen. Je zou je moeder wél moeten kunnen zien, zónder Kees. Helaas lijkt het er momenteel niet op dat je die kans zal krijgen. Ik vrees dan ook dat je niet heel veel keuzes hebt... Ofwel zie je je moeder met Kees erbij en laat je wat hij zegt zoveel mogelijk van je afglijden (op opmerkingen die er echt óver gaan, kan je bv. kort, neutraal, maar wel resoluut reageren, zodat het duidelijk is dat je dit gedrag/die uitspraak níet kunnen vindt, maar dat je er voor de rest geen woorden aan wilt vuilmaken/niet over in conflict zal gaan), ofwel probeer je zo goed en zo kwaad je kan de situatie te accepteren en onderneem je ook zelf geen pogingen meer tot contact... In het geval van optie 1 kan je er bijvoorbeeld ook nog voor kiezen om je kinderen niet mee te nemen op bezoekjes aan je moeder en Kees. Zo hoef je hen niet bloot te stellen aan venijnige opmerkingen en kom je meer in de situatie van je zus terecht... (de vraag is enkel of je moeder dit dan zal accepteren of al snel gaat verwachten dat de kleinkinderen ook meekomen...). Alleszins een dikke digitale knuffel voor jou! Niet leuk dit...
Wat verdrietig. Ik mis in jouw verhaal ook een stuk aandeel van je moeder. Ik snap je boosheid naar Kees, hoe hij met jullie is omgegaan is echt niet ok. Maar waar was je moeder op zulke momenten? Heeft zij het weleens voor jullie opgenomen of tegengas gegeven? Of liet ze Kees begaan? Heb je de indruk dat het een gelijkwaardige relatie is of staat je moeder ook onder druk van Kees? Heb je weleens alleen met je moeder kunnen praten over wat Kees heeft gedaan en wat hij teweeg brengt en hoe reageert ze daar dan op? Ik kan me namelijk echt niet voorstellen dat je als moeder je kinderen zo laat behandelen door hun stiefvader. Ik vind dat kwalijk. En eerlijk uit jouw verhaal komt niet echt naar voren dat zij ook contact wil, alleen als Kees erbij is. Ze gaat daarmee over jouw grens. Ik zou, hoe moeilijk ook, geen contact meer zoeken. Je moeder stelt haar partner boven jou en dat is enorm pijnlijk. Maar je gaat hier vrees ik niet uitkomen met haar. Dan zou ik mijn eigen gezin en geluk voorop stellen.
Ik vind het moeilijk te pijlen (uit je verhaal) of je moeder zelf niet zonder Kees wil komen of dat ze van Kees niet mag . In het eerste geval (je moeder wil zelf niet zonder Kees) zou ik vanaf nu zelf minder energie erin steken en het contact van haar af laten hangen. Neemt zij geen contact op dan is het zo. In het laatste geval zou ik de deur wel openhouden en af en toe een uitnodiging voor een wandeling of ergens koffiedrinken blijven versturen, wel heel duidelijk dat dit geen uitnodiging voor Kees is en dat met Kees het feest niet doorgaat. In ieder geval zodat ze weet dat je er wel bent mocht ze ooit zo sterk zijn om Kees de deur te wijzen
Ik denk dat je dat niet lukt. Dat heb je denk ik al zo vaak geprobeerd. Ik zou dat loslaten. Je krijgt niet van haar waar je behoefte aan hebt, ik ben bang dat dat nooit meer komt. Een moeder die het maar toelaat dit wat Kees allemaal zegt en doet, tja, dat vind ik toch ook vreemd. Ik ben bang dat je moet accepteren dat de situatie zo is. Ik zou ook zeker niet over mn grenzen gaan en daar gaan zitten met Kees erbij, of zij bij jullie. Als je moeder een band wil met je kinderen, zal ze daar zelf moeite voor moeten doen. Ik denk dat je namelijk al lang duidelijk genoeg bent geweest.
Denk dat je alles eraan hebt gedaan om je punt duidelijk te maken naar je moeder dat je Kees niet in je leven wilt. Ik persoonlijk zou het contact geheel verbreken het feit dat ze haar vriend jou zo laat behandelen en je lelijke namen laat geven zegt nu genoeg. Ze zal het nooit voor je gaan opnemen. Kees is eenmaal in haar leven en dat deel zal ze niet loslaten wat hij jou en je zus ook aandoet. Al die loze energie die je erin pompt en niets dan negativiteit ervoor terug krijgt. Steek dat in je gezin en laat je moeder en Kees daar waar ze horen, buiten jouw mooi gezin. Heb je al eens hulp gezocht on dit te bespreken? Ik herinneren nl ook je eerdere posts en lees weer een herhaling ervan. En iedere keer krijg je lieve tips voor je eigen geluk te kiezen of die Kees te accepteren. Toch probeer je iedere keer weer opnieuw en doet t je weer veel pijn. heel veel succes
Nou dit. Hoe verdrietig ook. Maar wellicht als je dit doet, je dan nog een kleine kans hebt dat ze tot bezinning komt. Maar het feit dat ze Kees belangrijker vindt dan haar kleinkinderen/dochter is niet hoe het hoort te zijn. Dus concreet. Hoe moeilijk ook. Haar aangeven; het is of je komt alleen of niet en dan is het contact verbroken.
Wat een sneue man zeg! Ik snap dat het je moeder is. Zit zelf met een semi zelfde verhaal maar ze gaat constant aan en uit met die man. Ze is ook 'verdrietig' dat ze niet over hem mag praten. Maar iedere keer ze over hem begint dan kap ik het af met " ik hoef niets te weten over hem'. En blijven herhalen. Nu stopt ze hierover en hoor ik haar apart om de zoveel maand. Heel spijtig want het is je moeder. Maar zoals anderen zeggen, ze kiest duidelijk voor hem. Dus je leert ermee leven of je laat haar links tot ze zelf eens contact opneemt. Dan kun je nog zien wat je wil/kan doen met haar. Is er niemand anders die op de kleine kan passen als je bevalt? Ik zou er absoluut niet op vertrouwen dat ze alleen op de kleine zal passen.
Je moeder heeft zo'n enorme plaat voor de kop, ze wìl het niet zien en snappen.... En dat is niet leuk om zo hard te zeggen, maar ik lees tussen de regels door dat het je zoveel energie kost... En dan iedere keer die teleurstelling. Is dat het waard? Want laten we wel wezen, je moeder doet geen enkele moeite om jullie te willen zien. Heel veel sterkte met wat je ook gaat beslissen. Wij kunnen allemaal vanaf de zijlijn adviezen roepen, maar jij zit er midden in. ❤
Ik gok dat je moeder onder de plak van kees zit en geen eigen keuze heeft.. Is er nog verdere familie die hier zicht op heeft?
Dat denk ik dus ook. Welke moeder zou haar partner zó over haar eigen kinderen laten praten?! @TS meid, kies voor je eigen geluk. Je kunt niet blijven trekken aan een dood paard! Echt verspilde moeite.
Ik denk dat je, hoe enorm lastig ook, moet gaan accepteren dat de situatie niet meer gaat veranderen... Je moeder kiest helaas overduidelijk steeds voor haar man. Ik heb zo'n soortgelijke situatie gehad met mijn vader, alleen dan dat hij mijn middelste zus al heel ons leven voortrok en hij haar in alles verdedigde etc (zelfs dat hij erbij stond bij fysieke gevechten en hij zei ze deed niks etc). Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om het contact te verbreken. Maar het is en blijft enorm klote... Sterkte ❤️