Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt, ik hoop dat ik daarvoor op de juiste plek ben. Ik ben een meid van net 26 en ik heb al jaren een kinderwens. Ik heb geen relatie, nooit gehad en ik zal er zoals het er nu uitziet ook niet gauw 1 krijgen, gewoon omdat ik niet de juiste mannen tegenkom. Nu ben ik op het punt dat ik voor het bewuste alleenstaande moederschap zou willen kiezen. Maar ik heb geen idee wat hier allemaal bij komt kijken. Waar moet ik beginnen? Ik zou dit door middel van donorinseminatie via het ziekenhuis willen doen. Ik hoor heel graag van meiden die hier ervaring mee hebben. Maar wat ik er al wel van gelezen heb ergens is dat je minimaal 30 jaar moet zijn? Ik zou het heel erg vinden als het voor mij dan dus niet kan. Mensen zeggen wel: ach je bent nog jong het komt wel, maar ik wil dat niet meer horen, ik wacht er nu al zo lang op.. Ik hoop dat er hier meiden zijn die mij begrijpen en dingen herkennen, en ik wil heel graag tips en ervaringen van jullie horen, en dan vooral over het waar moet ik beginnen, hoe lang duurt zo'n proces, wordt alles vergoed, enz. Alvast heel erg bedankt!
hoi, mijn verhaal is ongeveer hetzelfde. Nadat mijn zoontje is geboren en overleden, wilde ik niets liever dan weer zwanger worden en een gezond kindje krijgen. Ik heb alleen besloten om de kunstmatige inseminatie zelf te doen. ik heb zelf een donor gezocht, samen het contract opgesteld en de inseminatie doe ik gewoon zelf met een injectiespuitje zonder naald. zo doen veel lesbische stellen het trouwens ook. heb je ook geen kosten van het ziekenhuis. bij mij was het al in ronde 2 raak, maar helaas een miskraam. stuur me gerust een mailtje als je eens wil kletsen. ik ben alleen vanavond niet thuis. ik heb ook nog wel wat tips voor sites! bijvoorbeeld over juridische zaken (donor vs verwekker) en over ovulatietesten, temperaturen en dat soort dingen! liefs, loopy
Ik wil ff kwijt dat ik je helemaal snap en het super van je vindt dat je dan deze stap hebt besloten te nemen! Ik heb sinds mijn 16e al een hele sterke kinderwens gehad en altijd gehoopt rond m'n 20e een vaste relatie te hebben en dan kinderen. Helaas zat dit er voor mij niet in... Heel toevallig heb ik op m'n 24e in het buitenland m'n partner leren kennen en door omstandigheden (hij is buitenlander ), zijn we eigenlijk gelijk al gaan samenwonen. Het was natuurlijk een enorme gok, vooral van mijn kant, maar gelukkig bleken we idd heel goed bij elkaar te passen. Na bijna 1,5 jaar zijn we getrouwd, 1 jaar later is ons zoontje geboren (was toen bijna 27 ) en nu ben ik dus in verwachting van nr. 2. Ik heb dus uiteindelijk heel veel geluk gehad, tòch een partner gevonden te hebben, maar anders zou ik ook voor het 'BAM'-schap hebben gekozen, hoor! Als je kinderwens zò sterk is, vind ik dat je gewoon je hart moet volgen! Wens je heel veel (kinder)geluk toe!
Hoi Iuno, Bedankt voor je leuke reactie! Wat fijn dat jij het geluk wel hebt gevonden.. Ik vind het heel grappig om mijn eerste bericht te lezen, want we zijn nu 3 weken verder en ik ben al zo veel wijzer! Ik heb inmiddels besloten dat ik het via zelfinseminatie ga doen, en niet via het ziekenhuis. Ik ben ook al bij de huisarts geweest, gestopt met de pil, begonnen met foliumzuur, en in overleg met een donor die ik morgen ga ontmoeten.. Superspannend dus en ik ben heel erg zenuwachtig, ik ben zo bang dat ik teleurgesteld ga worden maar ik moet dit doorzetten, dit is gewoon wat mijn hart me ingeeft.. Ik ben heel blij dat ik hier wat steun kan vinden, lang leve dit forum Heel erg bedankt voor je lieve wensen Iuno, ik wens jou natuurlijk ook veel geluk met je 2e zwangerschap en je zoontje, echt super dat het bij jou zo gelopen is! Dat brengt toch nog een beetje hoop voor mensen zoals ik Groetjes, Sjors
heel verstanding van die zelfinseminatie. als het na een jaar nog niet is gelukt kun je het altijd door een arts laten doen! en nu kost het je niks! (nou ja, reiskostenvergoeding voor je donor dan he)
Ja, maar de donor en ik zijn erachter gekomen dat we iets van 100 meter bij elkaar vandaan werken, haha echt supertoevallig, dat moet iets betekenen denk ik haast, dat heeft zo moeten zijn
@sjors82:ik zat je topic te lezen en was eigenlijk wel erg benieuwd of je nou zwanger bent of niet.. ik hoop het natuurlijk wel voor jou... Wie weet hoor ik het nog, zoniet.. dan wil ik je wel iig sterkte wensen en ik vind het super dapper dat je zo'n grote stap neemt.
Hoi Genja wat lief dankjewel! 'Dapper' is heel vaak het eerste woord wat mensen zeggen als ik ze vertel wat ik van plan ben, heel opvallend! Ik weet dat het heus niet altijd even makkelijk zal zijn, maar ik zie het niet als iets dappers, ik volg gewoon mijn hart.. Ik ben heel misschien al een beetje zwanger.. Ik weet het nog niet, want ik heb pas voor het eerst geinsemineerd (3x) en ik ben nu aan het afwachten.. Over 11 dagen kan ik een test doen! Ik vind het superspannend en ik krijg het geen minuut uit mijn hoofd. Ik moet ervanuit gaan dat het niet de 1e keer gelukt is, maar ik hoop het met heel mijn hart.. En ik zie dat jij al bijna aan het einde bent, ook spannend! Heel veel sterkte met de bevalling alvast en ik hoop dat je een gezonde baby krijgt, geniet ervan!
Ik wou even melden dat ik het echt super geweldig vind dat je zo je hart durft te volgen! ik vind het heerlijk om te horen dat er zulke meiden bestaan! ik hoop dat je ons op de hoogte houdt of het gelukt is of niet want ik ben ontzettend nieuwsgierig!
Tja dat dapper hoor ik ook vaker. Ik heb wel bewust gekozen voor inseminaties via Geertgen (kliniek). Daar is meteen alle medische hulp aanwezig mocht er iets niet goed gaan en dat geeft mij een prettig gevoel. Volgende week als ik ongi ben mag ik weer bellen voor een echoafspraak omdat ik Clomid slik moeten er vaker echo's gemaakt worden. Ik vind het echt fijn zo te zien hoe je cyclus verloopt alleen ben je er wel heel vaak mee bezig en bevordert niet de kansen. Maar we zijn zeker kanjers hoor door het alleen te doen! We mogen onszelf wel een schouderklopje geven!
Waar ik benieuwd naar ben: waarom werken die mannen daaraan mee? Betaal je daar geld voor of is er een andere reden? En ik ben ook wel benieuwd hoe het klikt met die donor. Had je daar nog bepaalde eisen voor qua persoonlijkheid/uiterlijk of had je het kort door de bocht gezegd met iedere man gedaan? Ik hoop voor je dat het snel raak is
ik ben ook wel eens benieuwd hoe je ten eerste aan zo een man geraakt en hoe het allemaal in zen werking gaat?! blijven jullie dan contact houden of niet en kunnen daar geen problemen van komen enzo? nu ja zoiezo is het echt de max wat jullie doen zo helemaal alleen! heel veel succes en dat je vlug zwanger mag zijn! groetjes grace
Hoi meiden, ik zal jullie vragen even beantwoorden, ik snap ze volkomen want die vragen had ik zelf in het begin ook En ik vind het leuk dat jullie zo geïnteresseerd zijn! MerleQ: mijn donor doet dit eigenlijk puur om te helpen en omdat hij ooit geconfronteerd is met een vriend die onvruchtbaar bleek te zijn. hij besefte toen dat het niet zo vanzelfsprekend is, en besloot toen te helpen. Hij ging toen bij de bank doneren, maar omdat hij persoonlijk contact miste is hij het ook buiten de bank om gaan doen. Het voordeel is wel dat hij op allerlei dingen getest is omdat hij daar zit. (Die testen heb ik ook allemaal ingezien). Hij krijgt hier absoluut geen geld voor dit mogen ze niet vragen, als ze dat wel doen is het foute boel. Hij wordt er dus eigenlijk niets beter van, je moet een groot hart hebben! Als ik me in een man zou verplaatsen zou ik het denk ik niet kunnen, maar gelukkig zijn ze er! Wel te weinig, vandaar de vele wachtlijsten.. Ik had inderdaad eisen voor mijn donor, ik vond zijn persoonlijkheid heel belangrijk want hoe je het ook went of keert, mijn kind is toch de helft van hem. Je zou kunnen zeggen dat ik ongeveer dezelfde kwaliteiten zocht als in een eventuele partner, behalve dan dat ik me niet tot hem aangetrokken hoefde te voelen Qua uiterlijk vond ik het ook belangrijk dat hij een beetje net zo'n type is als ik, omdat als hij bijvoorbeeld een donker type zou zijn, ik helemaal niets van mezelf in mijn kind zou herkennen, en alleen maar hem erin zou zien, dit leek me niet verstandig. Dus ik had 'het' zeker niet met elke man gedaan, ik heb gewoon het geluk dat ik gelijk een goeie heb gevonden! Mijn omgeving hoopt zelfs dat het nog wat wordt tussen ons, ik sluit niets uit maar ik denk het toch niet.. Grace20: ik heb hem via internet gevonden, op een site speciaal daarvoor bij de oproepen. In het begin was ik ook wat sceptisch, er kunnen behoorlijke malloten op internet zitten. Maar na een tijdje heel leuk heen en weer mailen was er al een vertrouwen. We hebben in het echt afgesproken en de klik die er in de mail was, was er toen gelukkig ook! We hebben 2,5 uur non stop zitten kletsen over van alles, en het ging allemaal heel soepel. Toen waren we het er al gauw over eens dat we dit allebei zagen zitten! En ja we blijven zeker contact houden, want ik heb altijd gezegd dat ik wil dat mijn kind weet wie zijn vader is. Deze jongen stond er vanaf het begin af aan al voor open om contact te houden, dus dat was precies wat ik zocht! En tja problemen, dat kan natuurlijk altijd, maar het is toch iets wat je op vertrouwen moet baseren. We hebben wel een contractje opgesteld zodat er in ieder geval iets op papier staat. Maar in principe heeft een donor geen rechten en plichten, dus eigenlijk is het makkelijk. Mijn ouders hebben hem trouwens ook ontmoet, en die hadden er ook een goed gevoel bij! Het is een beetje een lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie weer wat wijzer zijn Bedankt voor de lieve wensen, nog 4 dagen..! En jullie veel sterkte en geniet van je zwangerschap!
Spannend hoor allemaal. Ik denk niet dat ik daar het lef voor zou hebben .. Is die man vrijgezel dan?
Ja, hij is inderdaad vrijgezel, hij zei ook dat hij daarom vrij is om dit te doen. Als je een vriendin hebt ligt zoiets toch wat gecompliceerder, ik zou daar persoonlijk in die sutiatie ook niet zo blij mee zijn denk ik!
wow, wat een bof voor je dat je die man hebt gevonden. niet toevallig een lekker ding waar je verliefd op zou kunnen worden? (flauw, sorry). 'dapper' is ook het woord wat bij mij direct opkomt; vind het onwijs knap dat je je wens zo vorm wilt gaan geven. toch zat meiden die dat niet aandurven, lijkt me (mezelf incluis). ik hoop voor je dat het allemaal goed gaat, en je gauw zwanger zult zijn. knuf!
Wat een dappere beslissing, ik heb je verhaal vanmiddag al gelezen en wilde toch nog even reageren. Wat leuk dat het met de donor in reallife ook goed klikt, dan weet je tenminste ook een beetje wie nu straks de papa van je kindje word en wat die persoon bezig houdt. Lijkt me fijner, dan helemaal van niets weten en bepaalde gedragingen of kenmerken totaal niet kunnen plaatsen, als het kindje wat groter groeit. Hopelijk ben je snel zwanger! Succes!
Mijn donor doneert ook om andere vrouwen hun geluk te gunnen/geven. Ken hem inmiddels alweer 7 jaar en we hebben goed contact. Mijn 2 dochters en de baby hebben dus dezelfde donor. Ze zien hem ook, weten wie het is en toch noemen ze hem geen papa haha hebben ze wel gedaan maar dat is hij natuurlijk niet, ze noemen hem gewoon bij zn naam. Ben blij dat we het op deze manier hebben kunnen doen!
Wow echt super jullie verhalen te lezen. Sjors, ik hoop dat het je snel aat lukken! Bamjolan, wat gaaf te lezen dat het bij jou zou is gelopen. Alleenstaand en toch ale 3 dezelfde vader! Beter kan je het niet wensen denk ik dan. Ik wil jullie heel veel geluk wensen!