Ik ben zwanger!!! Tenminste, dat zegt de test... Maar ik vind het nog zo moeilijk om te juichen. Op 5 september van dit jaar ben ik bevallen van onze dochter Emma* Dit na een zwangerschap van 20 weken... Onze wens was om "snel" weer zwanger te worden, niet om Emma te vergeten ofzo maar omdat onze kinderwens alleen maar groter was geworden... Ze had ons ouders gemaakt maar we konden helaas geen pappa en mamma voor haar zijn... Na drie menstruaties zijn we er weer voor gegaan en is het gelukt om weer zwanger te raken! Superblij toen ik die test zag natuurlijk... Maar ook raar en dubbel... Ik probeer er van te genieten, maar durf nog niet te bellen naar de gyn voor een eerste afspraak... Ik wil gewoon zo graag ookmjuichen en een klein btje op een roze wolk klimmen...
Wat ontzettend moeilijk, ik weet gelukkig niet hoe het voelt om een kind te verliezen maar ik kan mij je angst voorstellen. Ik vind overigens dat je geen enkele rede heb om je te verdedigen als het gaat om de rede dat jullie weer verder zijn gegaan met proberen. Ik hoop dat je er gauw van kan gaan genieten en dat je over 9 maanden bevalt van een prachtig kindje!
Wat verdrietig dat Emma niet meer bij jullie is! Gefeliciteerd met jullie tweede wondertje in aantocht. Ik wens jullie een goede zwangerschap toe en veel sterkte met alle emoties van verdriet en blijdschap. Hoe dubbel moet dat zijn!