Hoi allemaal, Ik las op deze site veel op forums maar was zelf nog niet ingeschreven, heb dat zojuist gedaan. Ik wil zo graag iets delen en hoop dat ik mensen tref die mij begrijpen. Ben momenteel bijna 33 weken zwanger. Is erg snel en onverwacht gegaan maar meer dan gewenst. Relatie stabiel, alles in orde... Maar ik ervaar (voor mijn gevoel in mijn omgeving als enigste) de zwangerschap niet als iets 'leuks'. Ik weet dat er een wondertje in mij groeit en ik voel me in dat opzicht gelukkig en overspoeld door liefde voor haar maar dat staat los van mijn volgende klaagzang: Heb al sinds het begin vreselijke rugpijn, inmiddels is dat overgegaan naar schaambeen pijn dat uitstraalt naar mijn benen. Ben een uiterst beweeglijk type en word enorm teruggefloten door mijn lichaam. Kan daar moeilijk mee omgaan. Voel me lui als ik een hel dag niks uitvoer.. Heb bijna alle kwalen behalve de beginmisselijkheid al gehad (word nu wel misselijk als ik op mijn rug lig). Ik zucht en steun en klaag steeds maar wil dat niet. Ik kan zwanger zijn alleen totaaaal niet romantiseren. Dat geeft me een schuldgevoel alsof ik ondankbaar ben en dat gevoel lost ook weer niks op. Ik lig er wakker van en tel de sagen af en anderen zeggen: geniet ervan hè! Heb enorme terugtrekneigingen en het gevoel dat niemand begrijpt wat ik voel. Normaal bekritiseer ik anderen zo eenvoudig als die zelfmedeiljden hebben maar nu ervaar ik mezelf ook zo. Ik kan niet wachten tot ik mijn oude lichaam weer terug heb en een gezond kindje heb. Ik walg op dit moment van alles wat dikker is geworden (behalve mijn buik) en dat klinkt toch ook vreselijk? Ik kan slecht tegen kritiek, wil sommige mensen en situaties ontwijken, etc. Ben gewoon niet mezelf. Zoo energieloos en zo bang dat dat blijvend is. Word al moe bij de gedachte aan sommige dingen die voorheen zo gewoon leken. Wie herkent mijn gevoel? Of ben ik hier ook 1 van de weinigen die zich zo 'eenzaam' voelt op dat gebied? Liefs, Naomi
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Nee je bent niet de enige hoor,zijn genoeg dames die er niks aan vinden,ik ben nu voor de 2e keer zwanger en tot nu toe vind ik het lastig,heb net zoals de vorige keer dat ik snachts niet kan slapen alleen kan ik nu overdag niet gaan liggen of rustig aan doen want ik heb nog een dreumes die wil lopen aan de hand enz( ze kan nog niet los lopen) en rugpijn is idd herkenbaar.toch raad ik je aan om proberen te genieten en dr tussendoor te rusten.want je lichaam moet nu veel verduren( en je kan de kleine dan lekker voelen) denk maar zo het zijn nog maar een paar weekjes en die zijn zo voorbij gevlogen.ik weet t zwanger zijn is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn. EDit : zie dat ook een flinke zeur kan zijn sorrie daarvoor
Hihi nou ik vind het geen zeuren, ben de begrip zelve allangggg blij dat ik niet de enige ben. Ervaar het als zeer pittig. Kom mezelf enorm tegen. Had mezelf psychisch ook sterker ingeschat. Its taking over me haha. Ja ik lach nu wel maar meen er geen zak van . Wat pittig voor je dat je het dan ook zo ervaart en dan nog een kleintje hebt rondlopen. Dan kun je je niet even terugtrekken onder die dekens zoals ik nog wel kan.. Niet dat ik op de zaken vooruit wil lopen maar hoop wel ooit een tweede kindje. Eerst dit maar eens zien te volbrengen maar ik denk e soms wel over na: hoe doen andere moeders dat als ze zooo lamlendig zijn en er al 1 hebben... T beangstigd me bijna. Maarja niet iedereen heeft pijn d'r hele zwschap..je kunt t eigenlijk niet vergelijken maarja toch doe ik dat wel.. Ik moet echt minder in de toekomst gaan leven en meer in het hier en nu... Loslaten enz. Pff pittig! Klaag klaag Ps jij ook gefeliciteerd en dankje! Kan niet wachten tot ze in m'n armen ligt! Zoo benieuwd naar d'r.
En toch is t het allemaal waard hoor!heerlijk om je kleine meid vast te kunnen hebben,en straks denk waar is die tijd naar toe gevlogen,ze leren je ook van de kleine dingen genieten,onze meid was vandaag heel geïnteresseerd in een vlieg,ja je leest het goed,ik moest vooral komen kijken hoe die telkens weer weg vloog als ze hem probeerde te pakken, en maar weizen en die die die zeggen. heel leuk allemaal om te zien hoe zijn klein frummeltje opgroeit in een minimensje dat alles interessant vind en alles wil leren en voor al "selluf doen"
Ik ervaar het ook als pittig en lichamelijk zwaar. Zijn ook zeker momenten geweest dat ik het wel leuk vond. Maar nu heb ik alleen maar klachten. Ontzettend veel maagzuur, al weken s nachts niet meer kunnen slapen door pijn in mijn bekken, overdag pijn en straalt uit naar mijn benen en al dagen een heftig menstruatie gevoel dat ook uitstraalt naar mijn rug en benen. Heb nu wel zoiets van dat het maar opschiet. Wil mijn lichaam terug! En mijn kindje vasthouden, zelfs mijn man zegt steeds vaker ik wil haar nu ook weleens vasthouden. Hij vraagt nu elke week of het al veilig is als ze geboren zou worden en of het al zou kunnen beginnen. Vind het wel schattig! Germ zie het gebeuren dat ze gewoon tot 42 weken blijft zitten
meid, ook ik herken me deels terug in hoe je je voelt en dan zit ik nog in het eerste trimester en heb een dreumes van 17 mnd rondrennen en een kleuter van 4. Mijn partner is heel veel werken en ik sta er doordeweeks van s, morgens 7 uur tot s, avonds 21 uur alleen voor. Normaal geen enkel probleem maar nu ik "ziek, zwak, misselijk en daarbij doodmoe" ben valt het me veel zwaarder dan ik me dit had voorgesteld. Ik ben best wel een controlefreak en wil alle zaakjes op orde hebben, ook thuis maar het lukt me gewoonweg niet, ik krijg het niet geregeld en mag blij zijn als ik de 2 kids verzorgd krijg ik weet niet hoe het met jouw man zit maar de mijne kan zich niet echt inleven in de situatie van een zwangere vrouw. Hij vind dat ik de laatste weken erg gemakkelijk geworden ben. Klopt, ben ik ook! Ik ben bijna 41, ik word er niet jonger op en merk dat het lichamelijk én mentaal veel meer energie van me vreet dan een aantal jaren geleden dus heb ik voor mezelf de keus gemaakt dat de zwangerschap en mijn welbehagen even voorop staan. Ik zal wel moeten, ik bedoel, alles komt op mijn nek neer. wat schiet ik ermee op als ik me nu zelf voorbij ga rennen? Als ik straks niet meer functioneer, functioneert mijn gezin ook niet meer. Wat ik je hiermee wil duidelijk maken wil is dat ik wel wil maar het niet kan en dat er mensen bij zijn (in dit geval mijn partner) die een heel ander beeld hebben van het zwanger zijn zo van......Ahhhhh dat doet ze er wel even bij......mensen denken er soms veel te gemakkelijk over, mijn mening! Probeer te genieten meid van hetgeen je wel kunt en neem je rust zolang het nog kan.....en eis niet teveel van jezelf, dat werkt alleen maar tegen je
He meiden,dames, etc. Wat mooi om te lezen hoe jullie het allemaal ervaren. En als ik het zo lees zitten er mooie kanten aan. Die ervaar ik bv ook als ik haar voel bewegen alleen heb ik dat tastbare mss nog net iets meer nodig. Vind het zo mooi dat kinderen zo 'blanco' gaan ontdekken. Wij hebben overal associaties bij en invullingen maar zij nog niet (bv die vlieg). J kan t zo goed doen maar ook zo verpesten als jet zo bekijkt. We willen het natuurlijk allemaal goed doen. Als je ook nog zo'n pittig huishouden erbij hebt dan moet je indd echt voor jezelf kiezen. Het hebben van kindjes is als ik het zo hoor al een fulltime baan. Laat staan als je dan nog zwanger bent en dat gaat echt niet allemaal vanzelf! Heb daar veel respect voor weegschaal72. Ik zit te zaniken maar kan nu nog gaan liggen wanneer het mij uitkomt. Ik vind je erg dapper! En je !moet! echt voor jezelf kiezen. Ik herken dat controlfreakerige enorm. Mss maakt dat het voor onszelf allemaal juist zwaarder.. ? Maar die manier van leven kan je niet in een paar maandjes omgooien. Mss ook een les..? Ik had in het begin, na ongeveer 6 weken al enorme last van m'n rug. Wist toen nog niks van b.i. af. Wist niet wat me overkwam! Nu ben ik bijna gewend aan de pijn, alsof het een deel van mijn leven is. Was dus al vrij snel aan het aftellen. ben enorm ongeduldig dus voor mij kruipt de tijd ook ipv de ervaring dat t allemaal zo nel gaat . Mijn energiepeil was altijd torenhoog en daar is niks meer van over en daardoor heb ik het gevoel dat dat altijd nu zo zal blijven. Maar eigenlijk wil ik mijn oude ikje zo graag terug..maar dan wel met mijn kindje..en mettt energie en n goed functionerend lichaam enz. Mijn vriend heeft gelukkig wel veel begrip. Hij kan ook niet meer wachten maar hij geeft wel aan dat hij het niet voelt en het daardoor lastig vindt om die liefde ervoor al zo intens te voelen. Vond dat pijnlijk om te horen aar eigk ook wel eerlijk. Hij doet wel enorm zijn best om e te ontzien dus daar mag ik ook dankbaar voor zijn. Wat zit k als ik het zo bekijk eigenlijk te klagen hè? Maarja.. Iedereen ervaart t ook wel op zijn manier.. Ik moet ook niet zo vergelijken eigenlijk maar het is gewoon fijn als je toch hoort dat je niet de enige bent als je je soms (nouja soms... vrijwel al de hele zwangerschap haha) zo voelt.. Bedankt voor jullie begrip! Liefs
Klaag maar lekker hoor,hier hoef het niet allemaal te zien als een roze wolk,en b.i. Is niet niks hoor!ga je hiervoor naar een bekkenfysio?help best veel en een goede bekkenfysio kan je na de bevalling hier ook nog mee helpen.
Nou ik begrijp je wel, tot 14 weken heb ik 24 uur per dag liggen kotsen en heb 2x in het ziekenhuis gelegen. Ik heb ME en Fybromyalgie, dus mijn lijf heeft het rete zwaar. Hoe vaak ik in die eerste tijd wel niet huilend heb gezegd dat ik het echt echt echt niet meer leuk vond, weet ik niet meer. Nu ben ik niet meer zo misselijk maar ik heb veel kramp, bandenpijn, last van mij rug en hoofdpijn, niet zo leuk. Ik probeer me er maar een beetje bij neer te leggen, want het is zo, en ik zal toch echt nog tm februari zwanger zijn, dus me er tegen verzetten helpt niet! Het gaat er niet sneller van. Beweging voel ik nog niet helaas, dus daar kan ik nog niet van genieten, m'n buik en de kleine groeit wel goed, en we hebben net gehoord dat we een meisje krijgen, dus dat is wel super! En dan moet ik er nog wel bij vertellen dat ik ECHT met al mijn naïviteit dacht dat zwanger worden een roze wolk van 9 maanden (naja 8 vanaf dat je het weet) zou zijn. Nou van die wolk ben ik behoorlijk hard afgepleurd hoor!!
Hey, Ja loop bij een bekkenfysio. Maar die geeft zelfs aan dat het er bij mij bijhoort. Krijg wel oefeningen mee, ze doet wat handelingen etc. Maar het gaat ook om de balans tussen bewegen en rust. En tja, na zo'n afspraak is het niet zo dat het over is. Er zit veel teveel speling in de gewrichten, als ik me omdraai in bed hoor je het soms zelfs knakken, zoveel ruimte om over elkaar te schuren zegmaar. Terwijl het stevig vast hoort. Het is een stukje acceptatie ook. Ik ben ook niet ontspannen genoeg en wrs ervaar ik daardoor ook meer last. Ik ben altijd wel een beetje opgefokt . Rennen en vliegen en ik houd veel m'n adem in terwijl ik dat nooit wist. Komt teveel spanning op de gewrichten enz. Dus heb het ook een beetje aan mijn eigen persoonlijkheid te danken..maar verander dat maar eens in een paar mnd. Doe zo m'n best om er bewust mee om te gaan (in de rij bij de kassa, stevig staan, goed ademen, niet teveel van anderen aantrekken etc) maar oude gewoontes pfff leer ze eens snel af! Lastig!
Pfff heavy voor je!! Knap dat je het zo kan 'loslaten' en accepteren. Snap goed dat je het niet leuk meer vond vooral als je ook nog ME erbij hebt. Hoe doe je dat überhaupt! Gefeliciteerd met t goede nieuws verder. Wij ook een meisje op komst. Het is ook heus bijzonder maar indd di roze wolk is bij mij ook niet.. Had ook altijd de illusie dat je zwanger kon worden en alleen een buik zou groeien. Wist niet dat daar hormonsters eh hormonen voor nodig waren die alles overnemen
Heel herkenbaar. In het eerste trimester misselijk en vanaf 13 weken bi. Vanaf 20 weken 50% werken ivm bi en 5 weken later volledig in de Ziektewet. Thuis zitten is zo niets voor mij maar kan lichamelijk nog vrij weinig. Naast bi ook hypermobiliteitssyndroom, waardoor ik ook veel pijn heb in mijn andere gewrichten. En last van maagzuur. Ik vind het fijn om echo's te zien en de kleine te voelen bewegen. Maar daar blijft het wel even bij. Ben omtzettend bang dat de kleine tot 42 weken blijft zitten, ben nu al op 34 weken. En mensen maar zeggen idd 'geniet er van'. Ik weet even niet meer waarvan. Ik kijk enorm er naar uit dat de kleine er straks is en hij is meer dan gewenst. Maar nee zwanger zijn is niet mijn hobby. Zodat was mijn klaag even!
Ach meid, weet je wat ik denk wat het mede ook is......het woord zwangerschap of zwanger zijn komt bij heel veel mensen over alsof je dan op een roze wolk leeft 9 mnd lang omdat er iets heel moois staat te gebeuren, de buitenwereld geeft er een zoetsappige betekenis aan en daaraan denken wij te moeten voldoen.....WAKE UP, in de realiteit kan het toch even heel anders verlopen die 9 mnd en als je een beetje pech hebt daarna ook, bijvoorbeeld als er een huilbaby of een kindje met veel zorg geboren wordt. Wij denken aan dat ideaalbeeld te moeten voldoen, ik kan je inmiddels uit ervaring vertellen dat de werkelijkheid even heel anders kan zijn, daarom heb ik voor nu de controle even losgelaten en stel ik even andere prioriteiten. Mijn partner is een schat van een kerel en heel goed voor de kids maar is wel door zijn moeder verwend geweest, heeft alles voorgekauwd gekregen en hoefde nooit een poot uit te steken. Hier wordt ie ook verzorgd, ik smeer hem s, morgens nog zijn lunch, doe de boekhouding, regel afspraken etc etc....en dat ik nu ff géén Floris Nightingale kan zijn......So be it! Accepteer het maar en als het je dermate stoort, wie let je om de zuiger in handen te nemen en ook eens te zuigen, daar is ie toch niet te goed voor. Zelf is ie absoluut niet van het opruimen en ben ik het die alles achter ons opruimt, soms tot ergernis van mijn kant toe,terwijl zijn broers ook werken en samen met vrouw nog het huishouden doen, dus zo slecht heeft ie het helemaal niet want hij hoeft hier normaal niets te doen. En beetje rekening houden met de ander kan echt geen kwaad hoor, het is per slot van rekening, geven en nemen
Heb je die speling alleen bij je bekken of ook bij andere gewrichten? Ik ben namelijk hypermobiel en heb het bij al mijn gewrichten. Nu bijvoorbeeld naast bekken ook last van schouders en knieën die kraken en schuiven.
Ja het is best pittig, en ik MOET eigenlijk echt meer bewegen want mijn conditie holt nog verder achteruit, maar ik ben zo moe en beroerd dat ik ook echt geen zin en fut heb, dus dat is lastig! Maar ik ben begonnen aan een deken haken van 1.30x2.00m, ben ik wel even zoet mee haha! Maar schaam je er niet voor, er zijn er zoveel meer die zwanger zijn echt niet zo leuk vinden, alleen spreken de meeste het niet uit hihi. Want als je dat wel doet krijg je de meest achterlijke dingen, van geniet er maar van tot, Tsja, je wilde het zelf toch?
En wat helpt is dat ik echt een schat van een vriend heb! Hij doet zijn best me te ontzien, hij helpt waar hij kan en als ik er om vraag, en we hebben sinds vorige week 1x per twee weken een schoonmaakster voor het grote werk, in ieder geval voor zolang als ik zwanger ben!
Ik begrijp je ook helemaal. Heb nog een peuter rondlopen die heerlijk aan het peuterpuberen is. Pff wat is zwanger zijn dan zwaar.... Ben ook behoorlijk aan het klagen de afgelopen dagen... Gelukkig zitten er ook dagen tussen dat het goed gaat en je weer een beetje kan opladen
Wat fijn om te lezen dat ik dus niet de enige ben! Nouja.. Niet dat ik het anderen ook gun maar dat stukje herkenning miste ik wel. Dat geknak van allerlei gewrichten heeft dat ook met de zwschap te maken? Ik kan namelijk niet opstaan zonder dat er iets knakt. Mijn vriend smste vanmorgen vanuit zijn werk dat ie me vannacht steeds hoorde 'knakken' en of dat geen kwaad kon? Iemand enig idee? Of ik ben gewoon totaal niet lenig meer.. Wat je schreef weegschaal klopt indd. Iedereen heeft een romantisch beeld bij het woord zwangerschap lijkt wel. Ook in de media. Al die bekenden lijkt het allemaal voor de wind te gaan! Mss klopt dat ook wel maar kan het me (gezien onze situatie) bijna niet voorstellen... Liefs en sterkte allemaal!
Mijn onderrug/bekkenmknakt de laatste tijd ook vaak als ik me omdraai in bed.Ik had net al een topic hier geopend en zag nu idd deze. Ik heb net een filmpje gekeken liggend op de bank, maar dan moet ik weer omhoog...drama en zo'n pijn...kan momenteel wel even janken...