Mijn zoontje is 11 weken en het gevoel dat ik niet lang wil wachten met voor een derde gaan wordt elke dag sterker. Maar wat ik me erg afvraag is of het lichamelijk gezien verstandiger is om langer te wachten? (Ik weet ook dat het gevoel zo sterk kan zijn dat ik dat verstandelijke misschien niet vol kan houden) En hoe zit het qua bekkeninstabiliteit en rug enzo? Ik had tijdens mijn eerste zwangerschap extreme bekkeninstabiliteit, vanaf 8 weken, en zat uiteindelijk in een rolstoel. Met de tweede alleen ischias maar kon met 41 weken nog fietsen! Wel is het dan misschien een voordeel dat de jongste nog licht genoeg is om makkelijk op te tillen?
Ik vermoed dat het met een kleuter en een baby best wel stevig kan worden. Zowel fysiek als mentaal Niemand kan voor jullie zeggen wat jullie wel of niet moeten doen. Mijn beste vriendin was na 8 maand terug zwanger van haar 3de kindje en was heel stevig
Denk dat dat echt per lichaam en per zwangerschap verschilt. Een zwangerschap is mijns inziens altijd een aanslag op je lichaam, ookal heb je niet veel heel duidelijke klachten. Het is vast verstandiger om langer te wachten maar je gevoel he... Ik was zelf na vier maanden weer zwanger en heb er nooit spijt van gehad dat we deze keuze zo snel weer gemaakt hebben .
Ik had bij de 1e amper klachten tijdens dr zwangerschap en heb gewerkt tot 33 weken (thuiszorg). Na 7 maanden was ik zwanger van de 2e en toen kreeg ik last van ischias, met 24 weken de ziektewet ingegaan. Na 9 maanden zwanger van de 3e en ook nu weer last van ischias, dit keer met 16 weken de ziektewet in. De 3e was 14 maanden toen ik zwa ger raakte van de 4e en ook dit keer weer last van ischias. Nu al vanaf 12 weken en toen ook al minder gaan werken, maar ook vanaf 16 weken ongeveer weer gestopt met het werken in de thuiszorg. Ik doe nog wel 4 uur per week wat dingen op kantoor. Deze keer heb ik wel veel meer last. Mijn 1e kon nog niet lopen toen de 2e geboren werd, de 2e kon net 2 weken lopen. Dus die 2 heb ik veel moeten tillen tijdens de zwangerschap. Mijn 3e liep veel sneller, dus die hoef ik niet zo heel veel meer te tillen. Ik heb dus geen ervaring met bekkeninstabiliteit en was niet na 3/4 maanden alweer zwanger, maar het is voor mij beat wel een aanslag geweest op mijn lichaam.
Het meest verstandig is om minimaal 1,5 jaar te hebben tussen de zwangerschappen. Lichamelijk gezien dan. En dan gaat het niet alleen om klachten en risico’s tijdens de volgende zwangerschap (lichamelijk en voor je kind), maar ook risico op blijvende klachten na de zwangerschap en op latere leeftijd (na de overgang). Kans op osteoporose en incontinentie bijv zijn dan groter. Maar ja, heb me er zelf ook 2 keer niet aan gehouden dus ik weet dat gevoel en verstand 2 verschillende dingen zijn plus dat je soms nog andere omstandigheden hebt die misschien maken dat je er toch sneller voor gaat (hogere leeftijd of vervroegde overgang bijv)
11 weken na de bevalling vroeg ik aan mijn gyn hoe lang we moesten wachten om opnieuw zwanger te worden. Ze zei dat ik niet hoefde te wachten, dat ik direct weer mocht zwanger mocht worden. Ik heb bij emke zware bi gehad, maar niet in rolstoel beland. Deze zwangerschap ook en sinds 2 weken loopt E. los, dus dat maakt het me al wat makkelijker.
Verschilt per lichaam, maar mijn oudste was 1,5 toen ik zwanger raakte van de tweede. Die tijd heeft mijn lichaam wel nodig gehad. Absoluut niet omdat ik wat aan de zwangerschap heb overgehouden of omdat mijn lichaam moest aansterken, maar puur om weer een beetje in de oude vorm terug te komen. Pas na 1,5 jaar kan ik zeggen dat die buik weer plat was en ik fysiek ook weer meer energie had (betere conditie). moest er zelf niet aan denken eerder al. Nu merk ik weer wat voor aanslag een zwangerschap is. maar ik weet dat mijn lichaam het aan kan en dat voldoende rust nadien bepalend is voor het herstel.
Lichamelijk was ik er wel eerder aan toe, geestelijk nog niet Ligt echt aan hoe je jezelf voelt en erin staat en of je nog lichamelijke klachten hebt etc.... Ik ben blij dat m'n zoontje wat ouder is als er nog een 2e komt.