We waren op vakantie geweest naar Tsjechie. Heerlijk met zun 2tjes als jong stel, hup in de auto... Onderweg stond er constand een mooie ster die wij de hele reis zagen. Heel stom want we wisten niet dat we zwanger waren. Op vakantie had ik elke ochtend "spierpijn" in m'n buik, maar we waren helemaal niet met kindjes bezig dus aan een zwangerschap dacht ik niet. Na 2 weken waren we terug in Nederland, allebei moesten we weer aan het werk. Ik werk in de gehandicapte zorg en die dag had ik een vroege dienst. Ik stond met m'n collega een cliënt te verzorgen en voelde een rare "ploep". Ik zei dat ik even naar het toilet moest en daar lag het dan.. Een kindje.. in mijn onderbroek.. had ik het wel goed... zag ik geen rare beelden... Nee er zaten duidelijk al armpjes en beentjes aan het lijfje geplakt. Ik raakte helemaal in paniek, rende de gang op met een maandverbandje met daarin ons kindje. Een cliënt die altijd nep huilt deed dat op dat moment ook, mijn collega dacht dat ik hem aan het na doen was. Maar toen ze de gang op kwam schrok ze.. en zag ze mijn tranen. Naar mijn verhaal verteld te hebben heb ik de huisarts gebeld. Smiddags om 16.00 kon ik daar pas terecht. En ja hoor .. ik had gelijk.. het was een kindje dat al 10 weken lang in m'n buik groeide. Bij de HA werd ik verschrikkelijk behandeld dus ik ben snel naar huis gegaan. Daar zat ik dan .. helemaal alleen ... wachten op m'n vriend. Allebei denken we er nog vaak aan. Inmiddels is onze dochter Evi geboren waar we erg trots op zijn.. maar ik denk elke dag aan het kleintje dat nu al 3 geweest zou zijn. <3