Bij een peuter zou ik nou niet gelijk aan autisme denken... het kan natuurlijk maar volgens mij hebben de meeste peuters zo'n periode van de grenzen opzoeken. Ik geloof dus ook niet dat er per se een achterliggende oorzaak hoeft te zijn.
Ik denk dat het dan misschien ook de manier waarop, duur heftigheid en bijkomende kenmerken, zijn die daar een verschil maken?
Haha heeeeel herkenbaar. Mijn dochter van 2 jaar is precies zoals jij omschrijft en mijn zoontje (bijna 4 maanden) een heel ander kind, die kan ik in de box leggen of in de wipstoel, en die blijft gewoon rustig op schoot zitten. Wat een verademing!
Na 2 meiden heb ik nu een zoontje en ik herken veel van wat je zegt. Hij is nu 2 jaar en 3 maanden en wat ik inmiddels weet is: bewegen bewegen bewegen. Hij heeft zoveel meer energie dan zijn zussen en wordt echt strontvervelend als we te veel rondhangen thuis. Dat trappen etc niet accepteren, maar kijk naar de oorzaak. Je kind is niet vervelend, maar toont vervelend gedrag. Hoe komt het? Wat heeft hij nodig? Weet wel dat hij nog geen oorzaak gevolg besef heeft. Hij weet wel dat hij elke keer aandacht krijgt als hij je pijn doet. Het levert hem iets op. Negatieve aandacht is ook aandacht. Maar hij trapt niet in je buik omdat daar de baby zit.
Mijn onwijs lieve, relaxte chillbaby is vrij recent veranderd in een driftige dreumes die uit het niets met z'n hoofd op de grond begint te bonken als hij zijn zin niet krijgt. Reken jezelf dus nog maar niet rijk .
Het is wel normaal dat sommige peuters dat oeen keer of wat proberen. Maar niet dat ze er extreem lang in blijven hangen. Wellicht is dat bij je zoontje het geval? Vaak gaat het gewoonlijk wel beter met een zachte en wellicht daarna wat hardere aanpak. Maar bij mijn zoon met ad(h)d merkte ik dat hij langer dingen bleef doen dan andere kinderen, heftiger ook.
Wijnhebben hier momenteel een krijser. En echt om niets (brood verkeerd gesneden bijv) het hele huis en/of buurt, strand of speeltuin minimaal een half uur op stelten zetten. ONBEGRIJPELIJK!
Ik lees wel vaker van de trap als strafplek, maar hoe gaat dat dan precies in zijn werk? Als ik mijn peuter op de trap zou zetten, zou hij dat als een vrijgeleide zien om naar boven te gaan. Iets dat ik absoluut nog niet wil.
Ik zou nooit zeggen dat hij het daarom 'dus niet mag doen', want dat zinnetje is inderdaad opening voor een wellus-nietus discussie. Ik zou het laten bij dat jij het niet fijn vindt en vooral ook uitleggen waarom dan niet. 'Niet fijn vinden' is voor en kind op die leeftijd wel heel abstract. Het is in mijn ogen de bedoeling dat je kind leert waarom iets niet kan of mag en het om die reden dus ook niet meer doet. Dat werkt veel effectiever dan je kind aan te leren dat iets niet mag 'omdat het van mama niet mag'.
Consequent blijven is het enige wat je kunt doen, duidelijk zijn dat slaan en schoppen niet geaccepteerd wordt en dat er andere manieren zijn om woede of teleurstelling te uiten. En zelf het goede voorbeeld geven als je boos of teleurgesteld bent, richting je kind maar ook bijvoorbeeld richting je partner of anderen. Dat is echt de snelste manier om van dit gedrag af te komen. Maar iedere leeftijdsfase komt met uitdagingen. Uitproberen, grenzen opzoeken, maar ook gewoon leren hoe iets hoort en wat niet hoort - het hoort er allemaal bij. Doodvermoeiend soms, maar achteraf zie je vaak wel verandering en groei en daar gaat het om. Enne, als het nu 3 dagen zo is zal de warmte inderdaad ook wel meespelen. Logisch toch, daar hebben wij als volwassenen ook last van, maar wij kunnen dat duiden. Als je dat nog niet zo goed kunt als peuter, is dat best heel frustrerend..
Ik vind dit dus best een heftige reactie. Ik vind het wel normaal peuter gedrag en een opvoedkundige is helemaal niet nodig. Die kleintjes worden gewoon overvallen door emoties en omdat ze nog niet zo goed kunnen praten kunnen ze hun emoties niet goed kenbaar maken. En dat resulteert in woede-uitbarstingen, slaan, schoppen, knijpen, bijten en de hele mikmak. Natuurlijk is dat absoluut niet leuk, maar probeer er toch te zijn voor je kind (al plak je ze soms liever achter het behang!). Ik laat mijn dochter (ook 2.5) uitrazen. Uiteindelijk komt ze naar me toe om te knuffelen en nog even verder te huilen. Als ze is gekalmeerd leg ik haar in simpele doch duidelijke taal uit dat het niet de bedoeling is om iemand (of zichzelf of spullen) te bijten, schoppen, knijpen. Deze fase is niet leuk, maar het is dus juist dat: een fase! Succes!!
Ik ben absoluut geen expert. Maar weet wel wat werkt met mijn kinderen hihi Ik zeg niet dat ze op de trap moeten zitten. Of naast de kast (die plek gebruiken wij vaker als hoek). Maar wij noemen het echt hoek. Jij mag niet je zus slaan. Daarom ga je nu 3 minuten in de hoek (zoveel minuten als ze oud zijn). Op die manier is een trap niet een trap, maar een hoek. En het mooie is, een hoek heb je overal. Ook bij de H&M of in het zwembad. Gelukkig komt dat extreem weinig voor. Zo werkt het goed en duidelijk bij onze kinderen. Alleen de oudste heeft even een periode gehad dat ze steeds wegsloop uit de hoek. Dan tilde we haar op. Zette haar weer terug. En zeiden duidrlijk dat de ...minuten weer opnieuw ingaan. Moest haar soms letterlijk 10x terug zetten. En als ze dan even achter elkaar in de hoek zat en ik zag dat ze beetje afgekoeld was, hield ik niet altijd die minuten aan.
Heb je het weleens geprobeerd? Hier dacht ik dat namelijk ook, maar toch werkt het. Als ik hoor dat hij in de gang aan het spelen gaat, haal ik hem zowieso op. Naar boven gaan als hij straf had heeft hij nooit gedaan, ondanks dat hij een echte klim kabouter is en we beneden geen traphekje hebben.