Chiaraa schrijft: "Uit zichzelf doet hij niet zoveel, maar dat heb ik maar geaccepteerd. Hij is in ieder geval van goede wil!" Ik vraag me toch af of het omgekeerd net zo is. Of mannen denken: ach , uit zichzelf doet ze niet zo veel maar dat accepteer ik wel (ik doe de rest wel) Ze is in ieder geval van goede wil ! Wake up and smell the coffee, Chiaraa ! Het getuigt niet van weinig respect als je je man es bij je lurven pakt. Het is 2008 en we zijn geen hotel waar hij op visite is....
Nou nou nou Ik vind het meestal wel goed zoals het loopt! Soms mopper ik wat maar hij zegt dan ook terecht; ik weet niet wat jij denkt! En daar ligt ook weer een punt van mij, ik moet het gewoon zeggen en niet alles zelf doen. Daarbij komt ook dat mijn man nog steeds herstellende is van een burn out, waar hij al sinds september 2005 mee kampt. Van full time thuis werkt hij nu 4 dagen is voor 1 dag afgekeurd. Een groot punt ligt ook bij de opvoeding en daar kunnen wij als (a.s.) moeders ook wat aan gaan doen! Laat jullie zonen dus meehelpen en voed jullie dochters geemancipeerd op Ik ga eens kijken of mijn man het kattenluikje al in de achterdeur heeft zitten. Ik kocht dat ding en nu kan hij hem er mooi inzetten. Dat is de rollen pas goed verdelen
Hier is het gelukkig zo dat we samen het huishouden doen. Ik kook normaal gesproken, omdat ik dat erg leuk vind, maar sinds ik zwanger ben, heb ik weinig energie. Dan vraag ik dus of hij wil koken (tja, hij is helaas geen helderziende, dus ik moet het wel vragen). En ik doe sneller de was, maar als ik dat niet doe en zijn schone onderbroeken zijn op, dan doet hij het vanzelf wel zelf.
pff.. wat heb ik dan een geluk! Mijn partner doet ik veel in het huishouden, vind het trouwens ook logisch, we werken allebei full time, dus hij kan net zo goed mee helpen vind ik. Maar het blijkt uit deze verhalen dat niet alle mannen met mij eens zijn, jammer dat zij niet voelen hoe het is om zwanger te zijn.. Maar voor de andere dames, laat je niet op de kop zitten! Straks als de kleine er is zouden ze echt hun handen uit mouwen moeten steken.. Groeten
Wij werkten beiden fulltime, maar ik had daarnaast veel meer reistijd en deed bijna heel het huishouden. Op een gegeven moment mocht ik niets meer, behalve op de bank zitten ivm hele hoge bloeddruk en mocht dus ook niet meer stofzuigen enzo. Ik vond dat manlief dat moest doen, maar in die 2 maanden dat ik stil moest zitten heeft hij dat nooit gedaan... Had ik niet van hem verwacht.
haha ik he r ook zo een hoor..kan soms zo un eetterbak zijn...houdt af en toe egt geen rekening ermee dat ie even wat liever moet zijn ...dat ik minder kan hebben en dan vind ie t raar als ik in huien uitbarst
Ik heb het toch best wel getroffen met mijn man. Hij doet alles voor me. Soms moet ik wel even vragen, maar hij help me altijd goed mee. En zegt ook geregeld dat ik maar even lekker moet gaan zitten en dat hij het dan wel doet. Ik moet aan de kleine denken!
Ik heb geloof ik ook wel een okee exemplaar! Is behoorlijk zelfstandig gemaakt door zijn moeder en heeft ook een tijd op zichzelf gewoond, dat helpt wel natuurlijk. Ik ben zelf nogal slordig moet ik zeggen en laat klusjes nog wel eens liggen. Dus meestal begint hij wel met stofzuigen ofzo. Hij doet altijd de kattenbakken, de vuilniszak buiten zetten, balkon bijhouden (plantjes). Ik doe meestal boodschappen en ik kook altijd (hobby). Ik doe ook de WC en de badkamer (maar niet vaak genoeg eigenlijk) en meestal de keuken. Klussen die we om en om doen: stofzuigen, dweilen, alles rond de was enzo, afwasmachine. Eigenlijk gaat het wel goed zo. Ik hoef meestal niet te vragen of hij iets wil doen, hij pakt het vanzelf wel op. Als je een man hebt die dat minder heeft (of helemaal niet...) dan zit er niks anders op dan aan te geven wat je graag wil dat hij voor je doet. Ookal zou je graag willen dat ie het uit zichzelf doet... sommige mannen hebben die gave nou eenmaal niet. Dus dames: vragen! En.. ook niet onbelangrijk, nooooooooit commentaar leveren of het over nemen. Daarmee stimuleer je dat hij denkt: "Ik begin er maar niet aan, want het is toch niet goed." Bedenk waar dat toe leidt... luie mannen! Heel veel succes met 'heropvoeden' meiden! Oja, ik werk 5 dagen en hij 4.
de mijne is ook neit contineu vervelend en roept ook vaak genoeg dat ik aan de baby moet dnken maar..ken gewoon minder hebben en hij heb t er moeilijk mee dat ik minder kan en doe en sneller moe ben want zo ben ik normalitie helemaal niet..
Mijn vriend ziet ook niet altijd alles liggen en is ook het type '5-jarenplan' ofwel... Als er wat geklust moet worden in huis, wat ik zelf niet goed of niet mooi kan, dan moet ik het drie keer vragen en de 4e keer doet hij het. Maar zijn de meeste mannen niet zo? En is dat persé onwil? Hij vindt het dan gewoon minder belangrijk. Hetzelfde geldt voor paraat staan als ik iets met hem wil bespreken of wil laten zien. Dan gaat bij hem soms de laptop of tv ook wel eens voor. Maar andersom ook wel hoor. Als je allebei gewerkt hebt en koken/eten/afwassen is aan de kant is het ook lekker om eens wat voor jezelf te doen. Als ik dan bijv. net op dit forum een bericht aan het tikken ben heb ik ook even geen/minder aandacht voor hem....Dus waarom zou dat andersom dan niet zo zijn? Daarbij doet hij best veel in het huishouden verder. Afwassen en koken doen we ongeveer fifty/fifty, op zaterdag ruimt er een op en de ander gaat stofzuigen, hij doet wekelijks boodschappen (en vaak tussendoor ook nog wel), ik doe de was, badkamer/toiletten... Eigenlijk hebben we niet echt een strakke verdeling. T is maar net hoe netjes het is in huis, hoeveel zin we er in hebben etc. Ik vind het om eerlijk te zijn ook heel raar dat er nog mannen zijn die echt niets in huis doen. Maar als je dat vanaf het begin af aan al accepteert.....op wie moet je dan eigenlijk kwaad zijn? Hem of jezelf? Of zie ik het nou helemaal verkeerd en mag ik echt in mijn handen kniijpen dat ik nog een man heb gevonden die ook meehelpt in huis? Groetjes, Kweenie
buiten het feit dat de mijne mee gaat boodschappen doen, en het huisvuil buiten zet, doet ie helemaal niets! maar dan ook echt helemaal niets! maar ik heb daar zelf niet zoveel problemen mee, aangezien ik vind dat ik zelf alles beter kan..... hihi.... koken kan ie niet, was draait ie rustig allemaal op 40 graden, etc...... dus laat mij het maar lekker zelf doen hoor! nu ik zwanger ben kan ik gelukkig wel wat makkelijker zeggen: morgen weer een dag! als ik het ff niet trek om ALWEER te stofzuigen, doe ik het lekker de dag daarna! en daar zal die gelukkig ook noooit wat over zeggen! zo makkelijk is ie dan ook wel weer.....
Ik kan afentoe ook er best boos worden op mannetje...maar was gister in me broers huis..die is op vakantie...hahahaha..ben zo blij met me mannetje (dan maar wat meer troep) maar bij me broer was het een wijnestal!
oei, dan bof ik: mijn vriend kwam van de week met het plan om iedere week een ochtend hulp aan te nemen. dan hoef ik me niet zo uit te sloven, omdat ik toch ook hele dagen werk? kijk, da's nou tof! ik heb 3 rugoperaties achter de rug (leterlijk, haha) en kan dus ook niet alles zelf. dan krijg ik weer last. op zich doe ik uit mezelf wel meer dan hij, maar als ik vraag of hij wil helpen is dat nooit een probleem. doet bijv. uit zichzelf de was enzo. ik bof! (maar vind ook wel dat als je beiden een drukke baan hebt, het niet fair is dat er dan eentje ook nog alles thuis kan doen).
Het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat als we een vent hebben die wat doet (of veel) in het huishouden dat we dan 'boffen'? Het is toch niet meer dan normaal dat je het werk gewoon verdeeld. Natuurlijk als je niet werkt kun je absoluut meer doen maar tijdens je zwangerschap moet je dat weer even herzien met z'n tweeën. Zoals eerder gezegd: ik heb een man die werkelijk bijna alles doet en dat is heerlijk maar ook hij ziet niet alles (dat de keukenkastjes echt een keertje schoongemaakt moeten worden, dat de ijskast een keertje ontdooid moet worden, dat gordijnen ook gewassen moeten worden). Dat zijn gewoon mannen, die krijgen dat niet mee en dat zit niet in de genen (denk ik dan maar). Maar als ik het tegen hem zeg dan gaan we samen aan de slag om alles weer mooi schoon te maken Enne... of je (veel) werkt of niet.. je eigen spullen achter je kont opruimen kan iedereen!
Haha, die koelkast die zie ik wel en die gordijnen, maar ik doe het zelf ook niet! Dus wat zou ik dan zeuren op mijn vriend die het ook niet doet? We zijn gewoon niet meer van de generatie 'poets'. Je kan niet fulltime werken en fulltime het huishouden op orde hebben. Geen tijd voor hoor! Ik niet, hij ook niet... En ik 'bof' wel met mijn vriend, hij doet de dingen die hij doet uit zichzelf, ik hoef het nooit te vragen. Soms denk ik wel eens: "Gaf ie mij maar eens een schop onder mijn kont!"
Uh uh... durf het bijna niet te zeggen... Maar wij werken ook allebei en maken samen even veel uren.. en bij thuis komst maak ik het eten omdat na zeggen van mannetje ik dat beter kan.. En dan staat die bij mij "schat wat mag ik doen" Hij ziet de dingen niet in het huis maar ik moet het dan zeggen wat te doen.. vaak maken we een lijst en dan werken we die samen af.. en halve wegen de lijst kan ik niet meer en maakt hij die af. Dus bij ons verdelen we echt alles.. en samen doen ben je zo klaar is ons motto
Hahaha zo gaat het hier ook! Mijn vriend is degene die moppert en dan gaat ie het maar zelf doen. Zoek het lekker uit denk ik dan. Ik ruim ook op, maar heb geen zin om de boel spin en span te houden. Maar hij ergert zich aan elk vlokje stof en haar (met 2 katten gaat het wel hard haha) dus mag hij het opruimen. Maar als ik niet zwanger was geweest, had ik wel meer gedaan hoor. Nu heb ik er gewoon de puf niet voor. En bovendien produceer ik 9 maanden lang, 24 uur per dag wel mooi ook zijn kind, dus mag hij de rest doen
[quote="aliekeleppink"]Ik wil dan ook even gal spuwen over mijn man! Ik had mooie boeken met geboortekaartjes en had al het voorwerk gedaan. Dus alvast een aantal mooie kaartjes uitgezocht enzo. En op het moment dat ik het met hem wilde bekijken had meneer geen tijd voor mij. De laptop en tv waren belangrijker. Ik liep gewoon te janken zo boos was ik. Ben naar boven gegaan en heb de was opgehangen. Toen ik weer naar beneden kwam was hij ineens poeslief. Nou toen kon ik hem wel! Als ik iets voor mezelf wil doen, roept hij altijd om het hardst dat ik rustig aan moet doen, maar op het moment dat hij iets wil of moet, dan maakt het allemaal niets meer uit!GRRRR Mannen![/quote Ben hier zomaar wat aan het lezen, nieuwsgierig door het onderwerp en wil toch ff reageren op bovenstaand stukje, de toon daarvan is wel erg fel, oei! verder erg persoonlijk en niet over stofzuigen en de vuilinis buiten zetten.... Alieke Wie weet wilde je man wel graag samen met jou bepalen wat de mooie kaartjes waren, ipv er ineens mee geconfronteerd te worden ?hij heeft volgens jou geen tijd voor jou, maar heb jij wel (echt) tijd voor hem of gaat het dan alleen over de baby enz Ik werd nieuwsgierig naar andere berichten van je en het valt me op dat er wel erg vaak 'druk'en 'moe'staat ?En harde buiken/buikpijnen.... Nu al ? Het kan natuurlijk, maar het lijkt mij een teken eens naar je man te luisteren en rustiger aan te gaan doen ! misschien kan de communicatie thuis wat beter, je man heeft geen idee hoe het is om zwanger te zijn, maar volgens mij draait bij jou (bijna) alles om de baby en hoe jij het wil en niet om hoe jullie dit samen beleven ?( alleen een test doen en het op internet zetten terwijl hij nog van niks weet, sorry dat vind ik wel raar) het lijkt me dat er aardig wat spanningen oplopen thuis, ik hoop dat jullie dat samen op kunnen lossen en nog van elkaar kunnen genieten de laatste weken, het wordt tussen jullie, zeker de eerst tijd, nooit meer zo was het was, probeer wat te relaxen en hem eens de kans om het initiatief te laten nemen in dingen(ookal gebeurt het dan later dan jij eigenlijk wil) , dan komt hij vanzelf weer 'naar'j e toe dat weet ik zeker, succes!