hai, mijn jongere zus gaat bevallen, ik kan haar maar weinig steunen naar mijn idee , want mijn mond zit op slot; mijn eigen eerste bevalling (meer dan 50 uur weeen, 6 x vac pomp trekken, twee keer gyn bezoek) was geen pretje, de tweede werd een spoedkeizersnede met complicatie van de ruggeprik (hartproblemen), aan de derde heb ik een scheur en 2 jaar bekkenpijn en verzakking aan overgehouden.. wat zal ik haar vertellen? Ze weet de details van mijn bevallingen nog niet precies, toen was ze een stuk jonger... (als ze bevallen is kunnen we gezellig vergelijken zeg maar) o ja, ter geruststelling; ik heb heeeeele makkelijke babies gehad die niet huilden...
Ik zou gewoon wachten totdat je zus zelf vragen gaat stellen. Dan kan je altijd van te voren alvast vertellen dat jouw verhalen niet zo heel leuk zijn om aan te horen. Ook kan je het relativeren door te vertellen dat niet één bevalling hetzelfde is. Uit mezelf, vertel ik tegen meiden die zwanger zijn van hun eerste, ook niet zo snel hoe mijn eerste bevalling is gegaan. Als ze het persé willen weten kan dat altijd nog.
Ik zou er niks over zeggen, indd pas als ze er na vraagt. Iedere bevalling is gewoon anders. Ik vond het trouwens vreselijk irritant als mensen hun bevalingsverhaal gingen vertellen zonder dat ik er om vroeg.
Hmmm moeilijk verhaal. Denk dat je wel aan de lippen van je zus hangt want die is immers ervaren! Maar misschien moet je niet alles vertellen en het een beetje globaal vertellen. Anders gaat ze met moed in de schoenen straks de verloskamer in terwijl het ook heel goed kan gaan. Nou gelukkig heb je makkelijke kindjes eraan overgehouden, maar wel rot voor je dat het zo een negatieve ervaring is geworden.
Ik zou er ook niks over zeggen als je zulke nare ervaringen hebt gehad. Als ze er naar vraagt zou ik ook niet alles precies vertellen en dat er ook niet bij zeggen. Zelfde hoefde ik ook al die horror niet te horen... Ik vertel nu ook wel eens wat maar ik heb een fijne en snelle bevalling gehad dus dat geeft misschien weer meer moed