overigens is 18 jaar volgens mij iet bedoeld om te zeggen dat met 18 jaar alles afgelopen is, wordt erg letterlijk opgepakt.
Speelgoed voor haar leeftijd genoeg, wissel ook af. Ook boven staat speelgoed, dan rommelt ze wat terwijl ik was op hang o.i.d.
Jou dochter had aan mij een goeie.. Boekje lezen? Prima, een keer van schoot af en er weer op ook goed maar daarna is het toch mooi klaar en ben ik weg. Mag ze weer zelf wat gaan doen. En de theatermodus die dan aangaat negeer ik gewoon. Houdt vanzelf een keer op. Keer op keer duidelijk zeggen wat je volgende stap is en je daar ook aan houden.
Ik denk dat je zelf niet lekker in je vel zit. Het is ook zwaar, 24/7 thuisblijfmoeder zijn met een man die er praktisch gezien niet is. Met alleen een dreumes kan je wereld dan heel klein worden en kan je alle fases ervaren als zwaar en moeilijk. Is het geen idee zelf wat meer buiten te komen? Te gaan werken of vrijwilligerswerk te gaan doen? Meer onder de mensen te komen? Ik was zelf ook 1,5 jaar tbm, mijn man was gelukkig wel veel thuis, maar was toch wel blij dat ik weer ging werken en dat mijn dochter naar de creche ging. Zij bloeide er ook van op, letterlijk.
Ik werk 4 dagen, en ben dus niet zo vaak alleen met dochter. Maar op mijn vrije dag kan ik ook niet heel de dag thuis blijven met haar, dan word ik ook gek. Dus mijn tip voor: zorg ervoor dat je wat meer te doen hebt, en dan bedoel ik: buiten huis. Het lijkt me alsof je veel thuis bent. Oke, je gaat vaak naar buiten, maar dan ben je nog steeds in diezelfde omgeving. Ga wandelen met haar, eendjes voeren, of naar de paardjes gaan kijken (bijvoorbeeld) Ga zwemmen met haar, ga op de koffie bij een vriendin, ga boodschappen doen....
Bedankt voor alle reacties! Fijn dat het herkenbaar is. Moet er wel even bij zeggen dat ik niet alle dagen als "zwaar" ervaar hoor. Zoals sommigen ook zeggen; als je zelf moe bent of slecht hebt geslapen of andere dingen aan je hoofd hebt, dan kun je minder goed op situaties reageren. Maar ik ben ook voor het eerst moeder, dus ook ik moet alles leren, hoe ik het beste met mijn kind om kan gaan. Daarbij leer je jezelf ook kennen als je moeder word, en dat is ook niet altijd makkelijk, haha!
Dat doen we ook allemaal, alleen die vriendin, das een lang verhaal, ik ben voorgelogen door haar en heb sinds het voorjaar geen contact meer met haar. Bewust, het ging al een hele tijd niet lekker met onze vriendschap. Ik ben altijd al een einzelgänger geweest, heb niet zoveel behoefte aan veel mensen om me heen. Maar sinds ik besodemieterd ben door die vriendin vind ik het lastig om nieuwe contacten te leggen. Ik voel me al snel "te veel", lijkt wel of mensen tegenwoordig nergens meer tijd voor hebben, en ja, dan haak je maar weer af. Erg jammer. Ik hoop dat ik makkelijker contact kan gaan leggen met andere moeders als onze dochter naar de PSZ gaat. Heb gelukkig wel via facebook contact met andere moeders die ik ook persoonlijk ken, maar helaas wonen die allemaal te ver weg om even een bakkie te doen.
Niet letterlijk zo bedoelt. . Overigens niet on-topic maar ik weet er alles van dat het na 18 jaar niet ineens ophoudt. Heb zelf voor een puber boven de 18 moeten zorgen omdat ze nog niet op eigen benen kon staan (met vreselijk veel ellende en dan is het nog niet eens mijn eigen kind). Daarbij heb ik op het moment nog een kind van ruim 17 in huis en nee dat is over een half jaar ook nog niet "over" of uit huis. Maar doordraaien? Nee, dat komt niet door die kinderen. Als ik door zou draaien of elke dag met lood in m'n schoenen de dag zou beginnen dan moet ik in de spiegel kijken en er wat aan gaan doen. Dus je opmerking dat ik er over 18 jaar "vanaf" ben zie je niet helemaal juist. Ik hoop toch niet dat ik er dan vanaf ben. Kinderen krijg en heb je voor je plezier. Niet om er vanaf te zijn.. Maar volgens mij zijn we het daar wel over eens. Ts. Ik vind de adviezen die zijn gegeven met betrekking wat meer tijd voor jezelf plannen etc. eigenlijk wel heel goed. En sluit me daar volledig bij aan.
Moet even wat kwijt! Vanmiddag ging het heeeeeel erg goed! Toen kleine meid uit bed was hebben we wat gedronken en een koek gegeten, daarna boekje "gelezen". Toen nog even gestoeid. Mevrouw wou natuurlijk nog meer aandacht en werd toen jengelig. Heb haar aan het spelen gezet en even gelaten. Ik heb lekker tv gekeken, ze kwam natuurlijk wel paar keer bij me, maar heb haar genegeerd, soms werd ze boos, maar kroop daarna weer naar haar speelgoed. Heb haar zelfs nog even "betrapt" op blokjes stapelen!(kon ze nog niet zo goed). Toen ze zo'n 3 kwartier lekker gerommeld had kwam ze bij me met haar boekje, ik vond dat ze het prima had gerooid in haar eentje en samen hebben we boekje nog keer gekeken. Toen lekker naar buiten om onze (boerderij)dieren te voeren. Ging dus super vanmiddag en ben dus heel erg blij!
Niet alles doorgelezen. Wil alleen aangeven dat het echt een fase is. Zoontje zit er nu ook in. Verschil met een derde kindje is alleen dat ik me er niet meer druk om maak... Haha. Gaat wel weer voorbij. Grenzen stellen en nee leren vind ik persoonlijk een erg zware aanpak voor deze leeftijd. Blijkbaar heeft ze je aandacht even meer nodig nu, dat gaat vanzelf wel weer over. Lees nu dat het vandaag al beter ging. Fijn zeg!
Dit! Topic is zo herkenbaar lig in een deuk hier Hier werken regels eb consequent zijn heel goed 2 boekjes pakken die lezen we dan is het klaar iets anders doen Alles volhouden als je eraan begint anders ben je de klos Al heb ik af en toe een halve peuterpuber aan MN been hangen nee is nee anders ben je de volgende keer nog verder van huis
Zo pak ik het nu dus ook aan. Het is echt moeilijk, ook een goeie les voor jezelf, haha Het "boekjes-gedoe" is nu ook minder omdat ik alle boekjes achter een deur in een kast bewaar en er per dag 1 uit haal, soms verruil ik hem smiddags voor een andere voor de afwisseling. Dit brengt ook veel meer rust dan toen ze eerst een hele stapel vd boekenplank kon trekken.
Heel herkenbaar allemaal. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik ga ook regelmatig op pad. Dan is hij zo rustig en lief. (Niemand gelooft dus dat het thuis een draak is ) Ook breng ik hem regelmatig een dagje naar opa en oma. Ik trek het anders echt niet. Hij slaapt overdag nauwelijks en zuigt me helemaal leeg. Mijn zoon is bij iedere nieuwe ontwikkeling ook zo onrustig. Hij zit nu ook tegen het lopen aan dus hoop dat het straks weer wat rustiger is. Sterke met alles en denk ook aan jezelf!