Elke keer als jij je aan hem irriteert moet je jezelf de vraag stellen: Wat is erger, dit zo laten, of er een enorme ruzie over maken? Ik kan je vertellen, bijna niks is het waard om ruzie over te maken. Sinds ik dit hanteer, hebben we al wel 3x ruzie gehad in 4,5 jaar tijd...
Herkenbaar hoor, voor mij iig. Wij hebben een druk jaar achter de rug, soms weken een beetje langs elkaar heen geleefd. En heb je eindelijk tijd voor elkaar, komt alle stress eruit. Dat was hier tenminste zo. Vorige week hadden wij ook voortdurend ruzietjes/ flinke irritaties. Heel vervelend, vooral omdat de kinderen er een paar keer bij waren. Toen een avond rustig gepraat toen de kids naar bed waren. Gewoon tegen elkaar gezegd dat we t vervelend vonden om dagelijks ruzie te hebben om onbenullige dingen. Samen gezocht naar de oorzaak en geprobeerd wat dingetjes die niet lekker lopen in t gezin op te lossen/veranderen/er aan werken. En de kinderen een middag/avond bij oma gebracht. Samen uit eten en naar een concert geweest en herontdekken dat we t samen ook heel leuk en fijn kunnen hebben. Sindsdien zijn we weer aardig voor elkaar en worden evt. irritaties weer rustig uitgepraat. Dat t een tijdje wat minder lekker gaat in een relatie zegt volgens mij niet direct dat de relatie niet goed is, hij heeft alleen wat onderhoud nodig
Misschien is het een optie om in relatietherapie te gaan? Die kleine onderwerpen waar jullie ruzie over maken daar ligt zeker wel een dieper probleem dat kan gewoon niet anders. Als er nog genoeg liefde is dan moeten jullie dit NU aanpakken voordat de liefde helemaal uitdooft en er niks meer is om voor te vechten! (behoudens jullie kindje dan)
Ik zie niet direct wat jouw man fout doet, maar wel dat jullie zo geïrriteerd zijn dat je elkaar overal op aanvalt en dat is van beide partijen fout. Hulp zoeken is misschien geen slecht idee!
Tis net als met kinderen, pick your battle...het is inderdaad ook zo dat het eerste jaar na een bevalling er bekend om staat meer irritaties/ruzies te hebben, iedereen moet wennen aan z'n nieuwe rol zeg maar...praten praten praten en pick your battle
Helemaal mee eens! Lekker uitrusten en wat tijd voor je zelf nemen. Dan kan je alles weer veel beter handelen.
Volgens mij is dit niet het eerste topic over dit onderwerp. Ik denk dat het ook niet gek is met nog een jong kind. Herken het zelf ook wel een beetje. Als ik heel moe ben irriteer ik me ook aan kleine dingen. Ik denk wel dat je er wat aan moet doen. Met zijn tweeën regelmatig even een avondje of dag inplannen ken al helpen. Leuke dingen samen doen, goed praten. Daarnaast ben je thuis moeder. Heb je wel dingen doe je voor jezelf doet? Echt zonder man en kind? Soms helpt het ook om iets voor jezelf te hebben en even afstand te nemen waardoor je er achter komt dat je irritaties maar kleine dingen zijn.
Als je ruzie kunt maken om deze kleine dingen, Denk ik dat je relatie niet eens zo slecht is. Ik erger mij ook wel vaak genoeg aan kleine dingen en andersom ook en soms zeg je er wat van en de andere keer draai ik mij om. Een beetje kibbelen samen kan geen kwaad ik vind het zelfs super ( gezond) op een normale manier dan he. Hihi. Ik zit al twee weken thuis met mijn kids. .... Dan irriteer ik mij ook vaak aan kleinere dingen en mijn kids weer aan mij. We zitten elkaar wat in de weg en we vervelen ons een beetje volgende week weer normale ritme en dan gaat het al veel beter.
Herkenbaar, hadden wij ook veel in het eerste jaar van de tweede en ook van de eerste man man wat irriteerde ik me kapot aan mijn man. toen ik dat doorkreeg ben ik wat vaker dingen voor mezelf gaan doen ook mijn man en hebben we een film kijk avondje ingesteld, daarin is het gewoon tijd voor ons tweeen, dan eten we soms ook met zijn tweeen, waardoor we gewoon echt even tijd voor elkaar hebben.. Het is een lastige periode waarin je gaat twijfelen of je nog wel bij elkaar past, maar als je er samen aan werkt, dus praten en wat meer tijd echt met elkaar doorbrengen kom je er denk ik wel.. Probeer dat eerst eens, Kom je er daarna achter dat het nog niet werkt kun je altijd nog stappen nemen.. SucceS!
Ben je trouwens nog bewust aan het thuis moederen? In je onderschrift heb je het over 365 dagen. Deze zijn (net) voorbij. Maar misschien irriteert het je daarom ook meer. Zeker gezien je ruzietje over de vakantie.
Ik ben nog wel bewust thuisblijfmoeder. Sommige dagen denk ik wel aan weer aan het werk gaan, maar meestal geniet ik er wel enorm van. Maar het afgelopen jaar was best wel heftig... Eerst in april kreeg mijn man last van zijn longen en heeft toen een paar dagen in het ziekenhuis gelegen waarbij een aantal enge diagnoses zijn genoemd zoals zaadbalkanker wat uiteindelijk nooit is ontdekt wat het nou was, maar gelukkig geen zaadbalkanker. Toen werd onze badkamer geplaatst in augustus, wat opzich natuurlijk superleuk was, maar wel heel veel stress gaf ook omdat ik toen 3 weken bij mijn ouders heb gebivakeerd omdat Tobias thuis niet kon slapen door de herrie. En december is sowieso al niet onze beste maand. Man houdt niet van verplicht op visite zitten en voelt zich altijd crap aan het eind van de maand. Zelf had ik ook stress over iets dat mijn schoonmoeder had gedaan, kan daar niet teveel over uitwijden... Dus ja, het was afgelopen jaar ook wel echt een jaar van uitersten, aan de ene kant heel erg genieten van ons gezin, maar ook wel heel pittig af en toe, en ik ben niet zo stressbestendig
Ben het helemaal eens met Niekepiek! Zeker in vakanties kan het lastig zijn, omdat het ritme van de dag anders is dan je gewend bent en je veel meer samen bent. Succes en als je er samen niet uit komt door te praten lijkt het mij ook verstandig om iemand van buitenaf in te schakelen.
Is geen verwijt hoor. Iedereen moet dat voor zichzelf weten. Werk helpt mij wel, maar een ander misschien niet. Tijd voor jezelf helpt denk ik iedereen, dus was en aanvulling op mijn vorige reactie. Maar als het thuis blijven onbewust was kon dat wel extra irritaties opleveren. Maar zo'n druk jaar hakt er wel in. Als het straks rustiger wordt gaat het misschien ook makkelijker.
Mijn man en ik hebben ook zo een periode gehad. Duurde ook vrij lang, en ging dan in vlagen. Dan weer maandje goed en dan weer maanden slecht. Een jaar geleden ging het eigenlijk nog best crap, maar nu alweer maanden goed, voor mijn gevoel zijn we er nu wel uit. Ik irriteerde me al aan hoe hij uit zijn ogen keek en baalde zowat als hij thuiskwam uit zijn werk. Wij hebben er veel over gesproken en hebben een en ander aangepast in de taakverdeling in huis. Nog meer uiteraard toen ik eind nov stopte met werken. Er is nu weer rust in ons huis. Heerlijk! Ik heb natuurlijk wel meer van jou gelezen en herken bepaalde dingen wel. Ik ben hoogsensitief, heb je er al bij stilgestaan dat je een hsp zou kunnen zijn? Wellicht de moeite waard om eens in te verdiepen. Wanneer je weet wat elkaars makken zijn die niet te veranderen zijn, maar waar wel mee te leven is als er wederzijds begrip is, dan zorgt dat al voor meer vrede in je relatie. En verander vooral wel wat wel te veranderen is voor het beste! Ik heb ook nagedacht over scheiden, maar ben nu blij dat we dat niet gedaan hebben. Sommige stormen duren lang en richten schade aan, maar zolang je beide nog zin hebt om het te repareren is dat zeker de moeite van het proberen waard! Geef het wel tijd! Hier heeft het wel langer dan een jaar geduurd, maar blijvende veranderingen bewerkstellig je nu eenmaal niet altijd in korte tijd. En wat is nu een jaar op een lang en verder gelukkig huwelijk?
@Zara: ik heb zeker wel behoefte aan ook wat tijd voor mezelf, hoor!! Dus dat heb je inderdaad wel goed door. Gelukkig neem ik dat soms ook wel, maar de laatste tijd is het soms wel te weinig... Maar dat geldt ook voor mijn man. @Annedore: ik ben inderdaad ook hoogsensitief, dus dat zal ook zeer zeker meespelen. Wel fijn om te horen dat jullie erdoorheen zijn gekomen, dat geeft weer moed!
He bolkje Ik hoop dat jullie allebei snel weer lekkerder in je vel zitten! Ik zag het al eens voorbij komen maar misschien idd samen een avondje plannen? Eten filmpje, en een goed gesprek. Misschien een beetje een rare tip, maar hier werkt het meestal wel, als manlief en ik aan het snibben zijn dan zegt 9 van de 10 keer ineens een van ons iets stoms. Meestal is het (ja ik weet t...) trouwens, jij stinkt. O ja? Jij stinkt erger, jij stinkt naar poep. Ja echt? Jij naar zure lucht. Enz. Klinkt misschien heel kinderachtig, maar bij ons gaat dan een kibbel gesprek over in lachen! En als we echt een meningsverschil hebben dan praten we het rustig uit. We hebben eigenlijk bijna nooit ruzie, maar manlief is dan ook wel meestal 12 uur per dag werken. En ik moet wel zeggen dat ikzelf wat rustiger ben geworden. Ik kon tijdens 'ruzie' best 'gemeen' of onredelijk zijn. Nu denk ik wat langer na voor ik wat zeg. En ben minder opvliegend. Dus misschien helpt t jou ook een beetje, probeer van een onzinnige 'ruzie' een lachbui te maken?
Lieverd, hij is je aan het plagen. Maak je niet druk om alles wat hij doet, dat maakt de spanning alleen maar erger. Komt je irritatie niet ergens anders vandaan? Iets onderhuids wat je niet meteen aan je vriend kunt vertellen? Edit: sorry, ik zeg nooit lieverd. Weet even niet waar dat vandaan kwam. Maar goed. lees er maar even overheen (als je het vervelend vindt)
klinkt als oververmoeid, teveel op elkaars lip. ga allebei lekker een dag / Deel wat alleen doen , en hou dat de komende weken vol om savonds echt even wat zelf te sien. Verder laat het huishouden even los en kruip samen op de bank met films en wat lekkers. Spreek uit dat het jullie allebei even teveel is en accepteer dat je gewoon allebei even eigen tijd nodig hebben.
Zoek voor een weekend oppas voor je zoon, en ga lekker 3 dagen met je man weg. Zoek een bestemming die jullie beide leuk vinden en besteed heel bewust tijd aan elkaar. Ontdek waarom jullie op elkaar verliefd zijn geworden en ga weer terug naar de basis van je relatie. Dat hebben alle ouders in de eerste jaren af en toe nodig..
En doe je ook wat met dat gegeven? Probeer je een manier te zoeken om ermee om te gaan? Tel je tot 10 en slik je uitspraken over zijn bilspleet ook weleens in? Ik kan me zo irriteren aan hoe mijn man eet, maar dat komt door mijn hsp zijn en echt niet omdat hij zo gruwelijk eet, hij eet gewoon normaal. Maar normale dingen kunnen ons al tot waanzin drijven echt je moet er wel wat mee doen dat je hsp bent. En dat geldt ook voor je man! Als hij er meer van weet, al zal hij het vast niet helmaal begrijpen, kan hij sommige opmerkingen van jou wellicht wat naast zich neer leggen ipv zo overdreven te reageren.