Heey meiden, Er zit me wel iets heel erg dwars en als jullie het onderwerp lezen, kun je al raden wat dat is Bij de 16 weken echo werd mij mede gedeeld dat de placenta "te" laag ligt, maar dat kon nog omhoog komen. Bij 21 weken de 20-weken echo gehad en placenta lag nog steeds laag, zo laag dat als deze niet omhoog komt tijdens de zwangerschap een keizersnede noodzakelijk zou zijn, maar de persoon die de echo deed vond het wel meevallen...ik had nog genoeg tijd en ruimte "en zo erg ligt hij niet voor de uitgang" Gaf me toch een beetje gerust gevoel, maar over 2 weken wel nog een echo omdat ik het zeker wil weten. Gister controle gehad bij VK en nadat ik had aangegeven dat ik vind dat ik nogal laag draag is zij even gaan voelen (uitwendig) en zei dat het hoofdje goed in het bekken lag, maar absoluut niet te laag, gewoon hoe het bij het zwangerschapstermijn hoort. Toen ze naar het hartje ging luisteren kreeg zij onderin mijn buik geen hartslag te horen, wel hoog in mijn buik, waarbij zij constateerde dat de baby in stuit ligt ..."hoe kan dat nou" dacht ik, net zei ze nog dat het hoofdje goed in het bekken lag??? Dat zullen de billetjes dan wel zijn, maar dat vond ze dan wel weer laag...pfff, niet leuk! Thuis even gekeken of een stuitbevalling zou kunnen, nou kwam ik daarbij er achter dat steeds meer gyno's dit niet willen doen ivm de risico's. Even gelezen hoe een keizersnede dan eigenlijk in zijn werking gaat, daar werd ik helemaal niet vrolijk van en zie daar zo vreselijk tegen op... Ik heb nog 10 weken te gaan en in die weken kunnen er heel veel dingen nog veranderen, uiteraard geeft de echo straks veel meer duidelijkheid, maar toch hoop ik dat er iemand hier is die een keizersnede heeft gehad en die mij daar graag wat meer duidelijkheid in kan geven, ook negatieve ervaringen zijn welkom, het is natuurlijk niet altijd alleen maar positief of alleen maar negatief Liefs, Mammie83
Ik heb uiteindelijk geen keizersnede gehad maar wel de angst ervoor. Hier ook een erg lage placenta, bij de 20 weken echo ontdekt, daarna met 32 weken een echo toen lag hij hoger. Ik was zooo blij want erg panisch voor de ruggenprik ed. Ik kan je alleen maar vertellen wat ik heb gehoord: het valt best mee. Succes in ieder geval.
Ik heb twee keer een keizersnede gehad. Het zetten van de ruggenprik vond ik bij beide geweldig, dat gevoel dat je dan krijgt is erg apart. Bij de eerste geen pijn gehad de eerste nacht, bij de tweede wel (ondanks zeer goede pijnstilling). Het genezen was de eerste keer makkelijker, je kunt dan echt op je eigen tempo alles doen, bij de tweede had ik al een kindje rondlopen die ook aandacht en knuffels nodig heeft. De wondgenezing was beide keren anders, bij de tweede had ik flinke blauwe plekken, vooral rechts (waarschijnlijk omdat ze best hebben moeten sjorren aan mijn baby voor hij eruit kwam). Het is belangrijk om aan te geven, als je dat wil gaan doen, dat je borstvoeding gaat geven. Je baby wordt dan bij je gebracht op de uitslaapkamer zodat je kan aanleggen. Een kleine tip: probeer zo snel mogelijk plat op je rug te gaan liggen, je ziekenhuisbed kun je verstellen, je bed thuis niet. Bij het opstaan de eerste keer rustig aan gaan zitten, accepteer alle hulp, en met het echte gaan staan, uitademen terwijl je opstaat. Ga niet te snel, luister goed naar je lichaam en neem echt de tijd voor alles. Meestal kun je de volgende dag de pijn met paracetamol goed onder controle houden. Hoesten en lachen is niet echt prettig de eerste week, maar met een kussen tegen je buik kan het wel.
keizersnede viel me heel erg mee hoor. Maar hier lag kleine jongen met een echo op 34 weken ook ineens in stuit! en week later gedraaid.... voorheen ook netjes met koppie goed beneden.... tis een keizersnede geworden nadat zijn hartslag weg viel bij het breken van de vliezen bij de inleiding ivm zwangerschapsvergiftiging.
nergens druk om maken meid! ik heb 3jaar terug een keizersnede gehad en ik ga nu weer voor een keizersnede (mits de gyn mee werkt) Mijn keizersnede zal om andere reden zijn dan bij jou maar keizersnede is keizersnede. Ik zou het dus zo over doen!
Mag ik vragen waarom je precies bang bent en waarvoor je de angst hebt? Voor de keizersnede zelf of erna het herstel enz.? Hier ook een keizersnede gehad en een ontzettende angsthaas hiervoor. Ik wist al vroeg dat het een keizersnede zou worden en heb me ook flink opgevreten ervoor. En achteraf kan ik je vertellen dat het me is meegevallen en ik het een eventuele volgende keer weer zou doen indien nodig.
@simple: Ik heb nog nooit een operatie ondergaan o.i.d. Ik heb al 2 kids die vaginaal zijn geboren, de eerste was ook niet echt een pretje, alle toeters en bellen. Ze wilden toen ook voor een keizersnede gaan, omdat de kleine niet genoeg was ingedaald, ik heb me toen ff flink boos gemaakt en met me laatste krachten zoveel mogelijk mee geperst, uiteindelijk kon hij met een vacuum geboren worden. Dus de "operatie" is iets waar ik heel erg tegen op zie, de dagen daarna (weet natuurlijk niet wat ik kan verwachten) en ook de emotionele band die je heb met je kindje na een keizersnede. Bij een vaginale bevalling is het zo dat je alle pijn zo intens beleeft en de oerkracht die vrij komt om het kindje geboren te laten worden, het geeft een gevoel van genoegdoening (klinkt misschien heel stom), maar met een keizersnede hoef je helemaal niks te doen...je kindje is er "ineens" Ook vind ik het een heel eng idee dat je half verdoofd bent en dus bij bewustzijn bent met de wetenschap dat ze je aan het open snijden zijn e.d.....brrrr....krijg er nu al de rillingen van als ik daar aan denk... @bastet: voel je dan helemaal niks van die ruggenprik?
ik heb 2 keer een spoedkeizersnede gehad. voor de eerste was ook erg bang, maar het is me echt 100% meegevallen. toen de 2de bevalling begon hield ik er rekening mee dat het weer een spoedkeizersnede zou worden en toen was ik er heel rustig onder omdat ik wist wat me te wachten stond. tijdens de ruggeprik moet je goed luitsteren naar de anestesist, ze hebben mij toen erg afgeleid met grapjes dat ik helemaal niet door had dat hij er al in zat. de keizersnede zelf viel me reuze mee. alleen het herstel ging bij mij niet zoals het moet. beide keren heb ik problemen gehad met de wondgenezing. uiteindelijk is alles goed gekomen. succes!
ruggenprik: whahaha sry moet ff hard lachen mijne is niet echt gegaan zoals het moest maar ik hou mijn horror verhaal wel ff bij me tot je bevallen bent meid maak je echt niet druk, ik vond het heel erg meevallen, de operatie en periode erna.
Zodra de ruggenprik gezet is wordt je helemaal warm. Op een gegeven moment gaan ze met een watje over je lijf en vragen ze of je dit voelt, ja dat watje voel je, maar ze bedoelen dan of je de kou voelt... nee, die niet. En gewoon dat je je benen absoluut niet voelt of kunt bewegen, je kijkt ernaar, prikt erin met je vinger, maar niets. Erg apart allemaal. Het zetten van de prik deed mij geen pijn, ik voelde alleen een beetje druk beide keren. Ja, het is niet makkelijk om weg genoeg naar voren te buigen, maar met goed uitademen kom je een heel eind. En ja, ook bij mij was heel het team bezig met de voorbereidingen en er werden grapjes gemaakt, de volgende op de planning werd al een beetje besproken. Ik voelde me erg op mijn gemak beide keren. Beide keren de hele nacht wakker gebleven, beide keren 's avonds keizersnede gehad, en mijn kindje vastgehouden en geknuffeld en goed bekeken.
Dat je geen band of minder een band krijgt met je kind omdat je geen pijn hebt hoeven lijden is echt onzin hoor! Oke bij mij dochter was ik de dag erna niet meteen moeder, maar dat was omdat ik iets te veel had mee gemaakt de dag ervoor en ik duf was van de morfine en omdat ze op de kinderafdeling was opgenomen waar amper (eigenlijk gewoon geen) een bed inpastte en ik haar niet kon vasthouden en ik niet on zitten om naar haar te kijken. Bij zoonlief die na een keizersnede is geboren die heel relaxt was ipv na een horrorbevalling + keizersnede had ik meteen een band ik kon hem gewoon vasthouden en knuffelen. Overigens was ik de 2de keer veel sneller hersteld dan de eerste keer, maar dat kwam ook door de geestelijke klap. Ook vond ik het handig dat ik de trucjes nog kende (ik ging in bed zitten mbv mijn hoofd, ik drukte me met mijn hoofd omhoog ipv met mijn buik. Verder goed luisteren naar je lijf.
Hoi, Ik heb 2 weken geleden een is gehad en het is mij echt reuze meegevallen. Heb wel even erge naweeën gehad waardoor ik ipv een half uurtje 3 uur op de verkoeverkamer heb moeten liggen. Dat was wel echt jammer maar uiteindelijk komt ook dat wel weer goed. tho.mas heeft die 3 uur lekker bij zijn papa op zijn borst mogen liggen met alleen een luier aan (had ik ook om gevraagd). Heb nu wel nog wat buikpijn en vervelende krampen maar verder de wond enzo geneest goed. De keizersnede was bij mij wel gepland maar de dag ervoor braken de vliezen en heb ik toch nog bijna 16 uur weeën mogen hebben. Die ruggenprik zou ik me geen zorgen over maken want die voel je echt nauwelijks. En idd zoals al gezegd is dat het gevoel in de benen best prettig is. En wat ik heerlijk vond is dat ik de weeën niet meer voelde na het zetten van de ruggenprik. Maar je hebt nog best kans dat het niet nodig is en zou proberen je er niet al te druk om te maken. Het is echt niet zo dat je er niks voor hoeft te doen want de pijn na de keizersnede is ook niet niks en moet je even doorheen dus ook jij moet er iets voor over hebben alleen niet ervoor maar erna. Succes!!!!
Ik ben 2 keer normaal bevallen en de derde een keizersnede. Vond het enorm meevallen, vond de bevalling van mn eerste een stuk zwaarder. Herstel viel enorm mee (tot nu toe). Volgende dag zelf gedoucht, 2 dagen na de keizersnede mocht ik naar huis. Na anderhalve week alweer boodschappen wezen doen, 2 weken na de keizersnede ben ik weer 4 maal per week zelf naar de peuterspeelzaal gegaan met het hele grut en doe praktisch alles weer (behalve zwaar tillen dan).
Mijn placenta ligt ook te laag. Is dinsdag nogmaals vastgesteld bij verloskundige, en krijg as woensdag nog een echo bij de gyn om er 100% zeker van te zijn. Maar is dus voor 95% zeker dat het een geplande keizersnede gaat worden. Ik vind dit heeeeeeeeel erg jammer....ik had zo ontzettend graag gewoon vaginaal willen bevallen. Al was het alleen maar om de weeen mee te maken e.d. mee te maken. Ook ik ben nog nooit eerder geopereerd, en vind dit ook heel spannend/eng. Maar... nou kun je je wel ontzettend druk gaan maken over de keizersnede en de dingen die daar bij komen kijken... als het nodig is, is het nodig. Dan kun je er niks aan doen, en kun je het beter allemaal over je heen laten komen, dan je er ontzettend druk over gaan maken. Dat is ook niet goed voor je kindje. Bovendien heb je met 30 weken zeker nog een kans dat je kindje weer terug draait, en kun je misschien als nog vaginaal bevallen. En waar heb je gelezen hoe ene keizersnede in zijn werk gaat? Was dit betrouwbare informatie? En wat beviel je er dan niet aan? Bespreek dit soort dingen ook vooral met je gyn mocht het zover komen dat je een keizersnede moet krijgen.