Als ik wil blijven werken is een crèche geen optie. We zijn dan net zo veel geld kwijt aan opvang als wat ik binnen breng. Dan zou ik net zo goed kunnen stoppen. Twee dagen naar schoonmoeder dat kan natuurlijk niet hè volgens mijn ouders. Ik zit nu echt op het punt om te zeggen ik stop met werken maar vind mijn werk ook echt heel leuk
Sowieso de kosten voor opvang altijd over de 2 inkomens delen... je partner heeft die opvang ook nodig. Daarnaast zou je ook kunnen kijken naar een gastouder, vaak wat goedkoper. En vergeet de kinderopvangtoeslag niet. En 2 dagen schoonouders is JOUW keuze! Niet die van je ouders! Het maakt niet uit wat andere mensen van jouw keuze vinden, zij hoeven er niet mee te leven... jij wel.
Tuurlijk zijn de kosten ook voor mijn partner. Gastouder is hier moeilijk te vinden. Kindertoeslag krijgen we niet mijn partner verdiend te veel. Ga duidelijk met mijn ouders praten en ook aangeven dat ze zich aan onze regels moeten houden anders vraag ik mijn schoonmoeder. Moeilijk hoor zie er nu al tegenop
Hier ging het precies het zelfde met de irritatie dat mijn moeder ook al spullen kocht voordat wij zelf spullen kochten voor de baby. Hier kwam de irritatie uit een verstoorde relatie met mijn moeder die niet goed was (en nog niet is). Maar dat realiseerde ik me dus ook niet meteen toen ik merkte dat ik me ontzettend irriteerde aan haar koopwoede. Bij ons was toen nog niet besloten hoe we de opvang zouden gaan regelen, maar mijn moeder had al voor zichzelf besloten dat ze zeker op zou passen. De box stond al klaar in de woonkamer voor het oppassen, voordat wij het eerste pakje hadden gekocht... Ze is gaan oppassen 1 dag in de week, maar dit hebben wij terug gedraaid omdat onze ideeën over opvoeden compleet opzij werden geschoven. Ze snapt onze keuze nog steeds niet en biedt nog steeds aan dat ze wel weer wil oppassen, maar dat gaat dus niet gebeuren De enige oplossing is goed samen met je partner bedenken wat je zelf wilt en daar achter staan. En als het niet werkt terug durven komen op je keuze of het toch duidelijk maken en sterk in je schoenen blijven staan dan. Hier is het voornamelijk zoeken naar een manier om dingen duidelijk te maken op zo een manier dat ze niet meteen in de slachtofferrol kan kruipen.
Oh ik begrijp je echt helemaal, heb precies hetzelfde verhaal hier. Mijn moeder had "haar" babykamer al eerder klaar dan dat ik überhaupt was begonnen, en komt elke keer als ze me ziet met een hele grote tas vol kleding aan (terwijl ik al veel te veel heb). Ik voel me meer een incubator voor "haar" kind, dan dat het mijn baby is. Ik heb haar echt letterlijk een keer horen zeggen "nou, doe voorzichtig met MIJN baby" toen we naar huis gingen. Ook nu de bevalling nadert blijft ze gewoon op mn lip zitten. Elke dag wel een whatsappje sturen met iets onbelangrijks, maar dan weet ze dus wanneer ik niet reageer dat ik eventueel aan het bevallen ben. Laatst was ik mn telefoon vergeten en ze werd helemaal gek. Ze had mijn telefoon 5x gebelt, mn vriend een paar keer, en zelfs onze tablet had ze geprobeerd. Ze wou eigenlijk hebben dat ik haar zou bellen wanneer ik de eerste wee zou hebben, maar ik heb haar toch even vriendelijk gezegt dat ik haar pas bel wanneer de kleine er is. Ook veel ongevraagde adviezen over van alles en nog wat, maar ik vind het meer bemoeienis. Het zal allemaal ongetwijfeld heel erg lief en enthousiast bedoeld zijn, maar ik heb nog nooit echt een super goede relatie gehad met mijn moeder en erger me dus echt werkelijk scheel! Als ze nou eens net zo enthousiast over mij was vroeger dan als over mijn baby...Mijn moeder is nooit van het knuffelen of het zeggen dat ze van me houd geweest, en dat steekt toch wel een beetje. Het enige wat ik als advies kan geven: Geef duidelijk je grenzen aan, ook al is dit eng.
Dit snap ik niet. Het is hun huis, hun geld. Als ze nou alles kochten om in jouw huis te zetten, snap ik dat je dat niet leuk zou vinden. Maar laat ze lekker als zij dat willen. Mijn ouders hadden ook een kamertje helemaal ingericht voor onze dochter en eigen buggy etc. Het zal me een worst zijn, het is hun geld. Straks gaan je ouders waarschijnlijk ook kleertjes kopen voor je kleine die je ook niet altijd mooi zult vinden. Zij zijn trots dat ze grootouders worden. Mag toch best?
Jullie hebben geen recht op kinderopvangtoeslag? Dat betekent dat jouw man veel meer verdient dan manlief en ik bij elkaar. En wij verdienen heel gemiddeld. Ieder zijn keuze, maar als mijn man zoveel verdiende bracht ik mijn kind niet naar mijn bemoeizuchtige ouders die constant over mijn grenzen heen gaan. Je moet wel heel veel verdienen (volgens mij meer dan een ton per jaar) wil je helemaal geen toeslag krijgen (of ik heb ernstig verkeerde info) en dan hoor je volgens mij bij de groep die de kosten zo ook wel kan betalen. Ik zou het nog eens nakijken als ik jou was.
Inderdaad zelfs bij een gezamenlijk inkomen van 171.540 en hoger krijg je nog 1,21 per uur kinderopvangtoeslag bij het eerste kind. Bij het tweede kindje is dit nog meer 3,90.
Ik ga het noveen keer nakijken want zoveel verdienen we ook weer niet😜. Misschien vorige keer iets fout gegaan
Zou ik zeker doen, scheelt enorm in de kosten. Gewoon op de belastingdienst toeslagenpagina kijken. Wel kijken naar kinderopvangtoeslag en niet naar kindertoeslag of kindgebonden budget want dat is heel wat anders.
Nou ze hebben weer wat hoor. Nu hebben ze besloten dat de kleine daar al donderdag gebracht wordt en daar slaapt zodat wij vrijdag ochtend niet hoeven te rennen. Heb gezegd dat we dat niet gaan doen. Worden ze toch boos. Heb ze nu de deur uit gezet. Maar pff wat nu?
Ze moeten er gewoon aan wennen dat je een keer nee zegt. Heb je gevraagd waarom ze zo boos werden? Ze zullen waarschijnlijk zeggen dat ze alleen maar willen helpen. Maar jullie bepalen nog altijd wanneer je die hulp aanneemt. Goed van je dat je duidelijk bent geweest.
Ja ik was ondankbaar enzo praten mij dan een schuldgevoel aan. Het was toch veel handiger voor ons blabla. Het is toch hun kind😠. Nee jullie kleinkind. Het is mijn/ons kind
Wow, zeggen ze dat echt? Hun kind? Potverdorie, wat zou ik boos worden! Maar ik denk dat het wel een goed idee is om eens een goed gesprek te voeren met zijn vieren, zoals hierboven al geopperd werd. Dat de verwachtingen duidelijk zijn.
Ja werd echt gezegt. Heb ml al gebeld gaan vanavond met zijn tweeën praten en dan onder ofzo met mijn ouder