Ik wordt gek van mijn overbezorgde moeder

Ga met je moeder praten en zeg haar dat jullie gek worden van haar overbezorgdheid (in andere woorden natuurlijk), dat het allemaal heel erg lief bedoelt is, maar dat je prima op je eigen benen kan staan en al die zorgen onnodig zijn. Het is niet normaal om 2 nachten wakker te liggen van een rekening die een van je kinderen heeft gekregen, dus misschien kan je haar adviseren eens met een hulpverlener te praten , die haar kan helpen in te zien dat haar zorgen irreeel zijn.

Zou er ook rekening mee houden en mindere verrtellen. Is toch onnodigom je moeder over rekeningen te vertellen? Er zijn genoeg andere onderwerpen waar je wel over kan praten....

 

Mijn moeder was/is ook zo. Vreselijk! Als puber mocht ik ook niks, ze vond alles 'moeilijk' of gevaarlijk. Als ik een baantje wilde werd het ook meteen afgekraakt, dat het te zwaar voor me zou zijn en ik het niet aan zou kunnen etc. Dit heeft mij en mijn zelfbeeld totaal niet geholpen en het resulteerde er alleen maar in dat ik dingen stiekem ging doen. Er hing ook altijd een negatieve sfeer in huis. Ik voelde me depressief maar mocht niet met een psycholoog praten omdat mijn moeder zelf met me wou praten?! Pff. We hadden hierdoor ook heel veel ruzie en er is echt iets geknakt bij mij (wat nu helaas nog steeds niet helemaal goed is..).
Ik ben op mijn 18e meteen het huis uitgevlucht, toen had ze niks meer over me te zeggen. Was ik zooo blij mee! Tijd lang weinig contact gehad en ik vertelde ook niks meer over mijn leven, zodat ze geen kritiek kon geven.

Maar enige verschil was wel dat ik het altijd duidelijk heb aangegeven dat ze zich er niet mee moest bemoeien. Ze lijkt het nu eindelijk begrepen te hebben.
Toen kreeg ik kinderen en gunde ze een oma dus heb nu weer meer contact en het gaat redelijk gelukkig. Maar ik heb me wel voorgenomen nooit zo te worden tov mijn eigen kinderen

 

Rijd je komende zondag toevallig in schaijk met je paardje?

Ik zou met je moeder gaan praten. Dit lijkt me voor haar ook geen pretje. Ze bedoelt natuurlijk goed maar ik zou er ook gek van worden!

 

Ik kan mij gezien jullie verleden/achtergrond haar angsten tot op zekere hoogte wel enigszins voorstellen maar je moeder slaat nu helemaal door natuurlijk. Ik kan mij voorstellen dat je daar helemaal gestoord van wordt. Ik zou echt zsm een stevig maar diplomatiek gesprek met haar aangaan, het is wel sneu natuurlijk want ze bedoeld het vast goed en is verder een lieve moeder en oma begrijp ik. Als dat gesprek niet helpt dan toch maar de 'tough love' aanpak totdat ze inziet dat ze wat hulp nodig heeft hiermee (en misschien ook nog andere zaken natuurlijk). Dus hoe rot het dan ook is afstand nemen en haar een stuk minder in jullie leven betrekken. Ik hoop voor jullie allemaal dat het niet zo ver hoeft te komen en een goed gesprek met haar een voldoende 'eye opener' zal zijn. Sterkte!

 

Wij rijden dit weekend in schaijk, en volgende maand twee dagen in Annen.

 

amen....vind t sowiezo raar dat uren paardrijden met een slecht bekken al is dat helemaal off topicmaar snap goed dat jd moeder zich zorgen maakt..ook om dat paardrijden

 

Edit: had gereageerd, maar zie nu een aantal reacties over jouw eigen geschiedenis ook, dus mogelijk dat het goed is om eens stevig op je eigen handelen te gaan reflecteren ook...