Dan is nl de herdenkingsbijeenkomst in het wkz, ik weet dat ik er heen moet en dat is ook goed maar ik ben er niet meer geweest sinds het overlijden van Moos*. Ik zie al op tegen de autorit en iedere x als ik de uitnodiging zie liggen kan ik wel janken hoe moet dat in hemelsnaam als ik daar ook nog naar binnen moet? Alles komt ook weer boven terwijl ik vind dat t best redelijk gaat, maar ik vind dit zo vreselijk moeilijk. Is iemand al eerder naar zo n herdenking geweest en weet wat ik kan verwachten? Het is gewoon zo ontzettend confronterend(snik) liefs
wij hebben geen herdenkingsdienst gehad vanuit het zh. maar het lijkt me dan idd heel moeilijk en confronterend maar misschien is het ook wel goed. je moet doen waar jij je goed bijvoelt en als jij ernaar toe wilt dan moet je dat doen het zal zwaar zijn maar misschien ook wel heel mooi en fijn. sterkte meid!
wij hadden dat wel bij ons in het ziekenhuis maar ik ben er niet heen gegaan.had op dat moment alles net weer een beetje op de rails en wou niet alles weer oprakelen enz. denk dat dat per persoon heel verschillend is hoe je daar tegen over staat.. ik zelf had zoiets van mij hoeft het niet. en snap heel goed dat je het er heel moeilijk mee hebt. wil je in elk geval heel veel sterkte wensen voor zaterdag! liefs
Lieve meiden, Bedankt voor jullie reaktie, heb nog wel ff getwijfeld om niet te gaan maar ik probeer het gewoon. Ik laat wel even weten hoe t geweest is. liefs
Hoi, wij hebben dit in zwolle gehad en wij zijn met de hele fam geweest. Het viel mij reuze mee. De namen van de kinderen werden opgenoemd en er was een man die zijn verhaal vertelde over het overlijden van zijn kindje. Er werd een gedicht voor gelezen en later konden we een kopje koffie/thee drinken en een kaartje schrijven die aan een ballon werd bevestigd en die we later met z'n allen op het dak hebben opgelaten. Ik vond het zelf heel prettig. Ik was namelijk op dat moment al weer zwanger en heb dan ook op het kaartje geschreven of sterre over haar zusje wilde waken. liefs sette
Hoi allemaal, Nou we zijn geweest hoor, het was wel moeilijk maar ook goed. De rit ernaartoe was ik wel erg zenuwachtig en als je dan dat ziekenhuis voor je ziet opdoemen moet je wel even slikken. We vroegen ons af of het druk zou zijn en helaas het was erg druk, ons was gevraagd een favoriete bloem en een kaartje mee te nemen die zouden later in het stiltecentrum neer gezet worden. Het begon om 3 uur volgens mij heb ik het hele uur zitten huilen en mijn vriend ook. Er werd een gedicht voorgelezen en de namen van de kinderen werden genoemd aansluitend mochten we ook een kaarsje voor onze Moos* aansteken. Wat heel apart was, was dat je voelde dat de overleden kinderen er ook bij waren dat voelde zo bijzonder, er was echt heel veel liefde in de zaal.Al met zijn we er met een goed gevoel weggegaan en heeft t ons toch weer een stukje verwerking gebracht. liefs violet