Hoi iedereen, Wij zijn sinds 1 jaar en 3 maanden al bezig met onze kinderwens. We moesten eerst een jaar wachten voordat we een verwijzing kregen voor een vruchtbaarheidstraject in het ziekenhuis, waar we nu sinds 3 maanden onder behandeling zijn. Door echo onderzoek hebben ze de eisprong onderzocht, er bleek uit de eerste echo dat er wel een eisprong was, maar de 2e fase was te kort na de eisprong waardoor ik weer snel ongestelt werd hierna. Dit werd bevestigd door de progesteron waarde die na de eerste eisprong slechts 4.8 uitkwam. Ik heb hierna van de dokter tabletten gekregen letrozol 2.5 mg, welke ik de 3e dag van de menstruatie moest starten en gedurende 5 dagen dan moet gebruiken. De daarop volgende eisprong was beter, de eicel zag er beter (groter) uit en het progesteron was ook hoger, nu 19. De gynaecoloog was hier nog niet denderend over en afhankelijk van de progesteron waarde volgende week kan het zijn dat ik toch over moet op injecties, waar ik wel tegenop zie in verband met de bijwerkingen (psychisch), een vriendin van mij is er zwaar depressief van geworden tijdens de injecties. Afgelopen maandag heb ik weer een echo gehad waarbij de eisprong volgends de gynaecoloog binnen 24 uur zou volgen. Het is nu natuurlijk spannend of dit dan wel "raak "is, dit is de 2e ronde met de medicatie voor ons. Ik heb tot op heden nog nooit een positieve zwangerschapstest vast mogen houden. In mijn omgeving lijkt het momenteel babys te regenen, ik gun het ze ook zo van harte maar het is tegelijkertijd ook zoo moeilijk als het je niet gegunt lijkt te zijn. Ik hoopte eigenlijk dat hier mensen waren die mischien hetzelfde meegemaakt hebben en die hier het mischien wel gelukt is uiteindelijk.
Wat vervelend. En ik snap je spanning. Ik heb nu mijn eerste ronde met injecties erop zitten en zit in mijn wacht weken. Het is idd best zwaar maar ik hou mij doel voor ogen en dat is hopelijk een baby! Ik praat ook veel met mijn man. Ook over mijn gevoelens. Ik heb in het verleden een depressie gehad (niet door de injecties) en weet hoe belangrijk het is om alles bespreekbaar te maken. wat je zegt begrijp ik helemaal het lijkt idd in mijn omgeving ook baby’s te regenen.. liefs Saskia
Welkom op het forum. Hier zul je genoeg mensen vinden die ook in een vruchtbaarheidstraject zitten / hebben gezeten. Om je een hart onder de riem te steken, het is je zeker wel gegund! Het duurt alleen misschien langer dan normaal. Normale koppels doen gemiddeld een jaar over zwanger worden. Ik lees dat je al mooie stappen hebt ondernomen en dat je ook goed reageert op de medicatie. Fijn dat er een mogelijke oorzaak is gevonden. Het is lastig om te ervaren dat in de omgeving veel mensen zwanger worden. Doordat je er zelf mee bezig bent en op gefocust, lijkt iedereen wel zwanger maar dat is niet perse zo. Mensen krijgen kinderen dat is normaal en altijd al zo geweest, alleen nu valt het op Zelf heb ik voor mijn eerste kind 3 jaar moeten wachten en ook in een fertiliteit traject gezeten dus ik begrijp je heel goed denk ik. Houd vol en ik hoop dat je wens snel in vervulling mag gaan. Wachten duurt eindeloos maar denk maar zo dat de meeste mensen allemaal vroeg of laat zwanger worden. Het is maar een klein percentage dat kinderloos blijft. (Zonder mensen te beledigen). Die gedachte hielpen mij altijd. En inderdaad 2 kindjes mogen krijgen. Veel succes met alles X
Welkom! Hier zijn idd genoeg dames te vinden die ook in de medische molen zitten. En ook met successen (ondergetekende ook ). Ik denk dat we je gevoel hier goed begrijpen en herkennen. Het is niet eerlijk verdeeld soms. Mbt spuiten het ligt eraan wat je krijgt, maar ik heb zelf geen slechte ervaring met spuiten. Werd er niet depressief van (ben hier wel gevoelig voor onder invloed van hormonen). Had zelfs minder bijwerkingen dan de clomid tabletten (vergelijkbaar met letrozol). Het kan zijn dat jij heel anders reageert op medicatie dan je vriendin. Hopelijk goed, en hopelijk mogen jullie ook snel een wondertje verwachten ❤️
Ik sluit me aan bij bovenstaande reacties. Fijn dat je nu onder behandeling bent en samen met de arts zoekt naar goede medicatie voor een mooie cyclus. ik heb zelf ook pillen geslikt en daarna overgestapt op injecties, welke me 100% zijn meegevallen. Uiteindelijk heb ik een operatie gehad ivm pcos. Vanaf start traject duurde het bijna een jaar voordat ik een eisprong had en daarna een half jaar tot ik zwanger was. Mentaal vond ik dat het pittigste, het doel was steeds een goede eisprong maar dan ben je er natuurlijk nog niet. je hebt een lange adem en een dosis vertrouwen nodig. Heel erg lastig op momenten. Hou je eraan vast dat je nu goed op weg bent en al mooie stappen hebt gemaakt.
Allereerst bedankt voor alle lieve, ondersteunende en begripvolle reacties hier. Het is echt fijn om te lezen dat er meer dames met dezelfde struggles zitten wat dit betreft en dat er ook al dames zijn die al een klein wondertje hebben mogen verwelkomen. Saskia ik duim voor je, ik hoop echt dat het snel voor jullie gebeurd, zelf ben ik ook deze week aan het afwachten . Praten met mijn man is zeker iets wat ik doe, alleen voor mannen ligt dit net weer iets anders, die zijn daar op een andere manier mee bezig merk ik (niet negatief bedoeld). Volgende week bloed prikken en dan krijg ik te horen wat het vervolg gaat zijn. We gaan ervoor, positief blijven, en vooral volhouden.
Ook van mij veel succes gewenst ! Ik ben ook pas gestart met het medische traject na een jaar onvervulde kinderwens. Heel onregelmatige cyclussen, pcos bleek de oorzaak. Ik ben onmiddellijk mogen starten met letrozole, ik ga nu aan de 3de ronde beginnen . Kben teleurgesteld dat de vorige 2 keer zijn mislukt maar heb goede moed omdat ik nu wel eindelijk een mooie eisprong heb. Dus op naar de 3de ronde. Wel zag gynaecoloog dat mijn baarmoederhalsslijm aan de dunne kant blijft, dus kans bestaat dat ik na deze ronde toch mort overschakelen op chlomid om te kijken of dat beter bij mij past. Van de letrozole heb ik allesinds geen vervelende bijwerkingen...ik duim hard voor je mee en hopelijk wordt 2022 ons jaar!!
Veel succes! Ik was ook erg bang voor bijwerkingen van spuiten (medicatie voor IVF) maar het valt me tot nu toe reuze mee. Ik heb nog het meest last gehad van helemaal gek worden van mezelf als ik moest wachten op de uitslag van een IUI. Hier regent het ook baby's, ook mensen die tegelijk met of na ons een kinderwens kregen (zo'n 5 jaar geleden voor ons nu, inclusief wachttijden, coronastops en er zelf even geen zin meer in hebben) en inmiddels in verwachting zijn van de tweede, dat doet dan wel even pijn . Wij zijn ons wel des te meer gaan beseffen dat we het met zijn tweeën ook heel leuk hebben. We proberen nu ook juist veel dingen te doen (zover dat kan met corona) die je met kinderen misschien minder snel of niet zou doen. Laatst waren we met een bevriend stel die een baby van 10 maanden hebben een paar dagen op vakantie, en toen die om half 4 nacht het op een huilen zetten hebben we vooral gegniffeld dat het niet ons probleem was . Uiteraard hoop je in zo'n traject dat het op een dag wel jouw probleem is, maar dit helpt voor ons om het traject wat luchtiger te houden, het voelt niet meer zo alsof ons geluk er vanaf hangt door ook op zoek te gaan naar andere dingen die ons leven ook leuk maken.
Helaas heb ik afgelopen vrijdag te horen gekregen van de gynaecoloog dat mijn progesteron weer 4.8 was. Echt baalen, en dat met letrozol. De letrozol mag ik nu stoppen. Vandaag heb ik dan toch injecties voorgeschreven gekregen waar ik in ieder geval gelukkig vandaag al mee mag beginnen en dan zondag terug voor een echo. Ik ga starten met puregon injecties en dan, als de gynacoloog het aangeeft, een eenmalige injectie met ovitrelle. Hopelijk is de 2e fase van de cyclus dan dit keer ook langer . @Fruity90 wat je omschrijft is zo herkenbaar. Ik realiseer me ook goed dat ik bof met mijn man samen en we doen zeker alles wat we kunnen aan leuke dingen plannen . Als het meezit willen we nog op vakantie gaan dit jaar, dat hebben we nu al samen afgesproken juist om samen meer te genieten, en omdat we ook met dit bezig zijn. Je hebt gelijk, er is ook meer en het is niet alleen maar baby (wens). Het is in ieder geval fijn om iets te hebben om naar uit te kijken. Ik hoop ook voor jullie dat het allemaal snel lukt.
Hoi, lees net je berichten hier en welkom op zp. Succes met de MMM en het spuiten. Ik heb voor de eerste ook in MMM uiteindelijk geluk gehad met de tweede ronde spuiten (uiteindelijk 16 rondes nodig gehad daarvoor zelf en met medicatie clomid). Je bent niet alleen (gelukkig/helaas hoe je het bekijkt ) en wil ik je een hart onder de riem steken. Het is niet niks iedere maand die medicatie, echo’s, agendaseks (tja) en dan het wachten tot je ooit eens een test mag doen na 2 weekjes. Maar, en hier komt ie, als je eenmaal aan ‘de zwangeren’ kant zit, vergeet je dat allemaal ook weer een soort van. Je klimt dan op je zwangerschapwolk en kan het genieten (na dat eerste trimester) beginnen. Het kan sneller gaan dan je denkt, spuiten zijn best succesvol qua statistieken, dus gaat jullie vast ook een mooie zwangerschap en daarna baby geven
Mijn verhaal is wel wat anders maar tot mijn 37 had ik de hoop opgegeven. Met IUI op 39 jarige leeftijd een zoon. Ivf 41 jaar nog een zoon....wonderen bestaan ! Hebben 3 ziekenhuizen versleten.
Je omschrijft het echt precies zoals het is. Ik ben echt benieuwd naar de echo zondag. Hoop zo dat de medicatie goed zijn werk doet. Het spuiten is voor mij echt (onverwacht) verschrikkelijk. Gelukkig wilt mijn partner het doen. Ik heb echt respect voor mensen die dit op dagelijkse basis bij zichzelf moeten doen. Allemaal voor een goed doel. Fijn om te horen dat je er positief resultaat mee hebt gehad, wat een mooi vooruitzicht voor jullie .proficiat