Vooral misselijk en ontzettend moe. Was eerst ook erg duizelig maar dat is nu gelukkig bijna niet meer. Begin nu wel last van m'n stuitje en benen te krijgen, dus is ook geen goed teken. Ik ben eerst 50% gaan werken, lukte redelijk. Ik heb geen fysiek inspannende baan, wel een stressvolle functie met veel verantwoordelijkheid en hoge werkdruk. Daarbij een uur (enkele reis) reistijd. Merkte dat ik druk en stress gewoon moeilijker kon handelen, lig iedere avond als ik gewerkt heb (werk 'therapeutisch') met buikpijn, hoofdpijn en misselijkheid op de bank. Kan thuis dus niets meer, ook geen leuke dingen in de weekenden. De bedrijfsarts vond dit een te hoge tol die ik moest betalen dus vandaar het 100% ziek melden. Ben vanmiddag 1,5 uur op een verjaardag geweest. Daarna weer misselijk en buikpijn. Dus net ook even een traantje moeten laten. Jij ook bedankt voor je lieve berichtje! PS: paprikachips werkt hier ook! Net als hamkaas chips, hihi. Daarnaast qua fruit vooral banaan, zure appel, mandarijn en sinaasappel.
Zooooo herkenbaar!! Het is slopend om je de hele tijd zo te voelen en dan ook nog niemand in de buurt te hebben. Ik ben 21 weken zwanger en maak hetzelfde mee. Ik geef al vanaf het begin dagelijkse over, in het begin wel 10 keer op een dag. En zo een maag pijn had ik er bij. Ik ben 3 keer opgenomen geweest, waarbij 1 keer met spoed geopereerd aan mijn galblaas (met 15 weken). Dat bleek ook een boosdoener te zijn. Het herstel was pijnlijk en zwaar. Maar het overgeven werd steeds minder. Na 2/3weken gaf ik amper nog over. Ik begon eindelijk weer op kracht te komen. Langzaam aan begon ik mijn krachten op te bouwen door wandelingen te maken en het huishouden te doen. Door bekkeninstabiliteit werd dat wel bemoeilijkt maar ik kon tenminste weer eten. Nog steeds niet heel veel. Maagpijn hield ik namelijk helaas. Maar ik was blij! Tot een week geleden toen is de ellende opnieuw begonnen. Ik geef weer alles over. Eten en drinken gaat zo moeizaam. De hele dag ben ik zoooo zwak. Kan alleen maar liggen en slapen. Voel me zo rot. Mentaal eist het ook z'n top omdat ik niet kan genieten van de zwangerschap zo. 😞😞 Sorry voor mijn geklaag. ☺️ Ik hoop echt voor jou dat er sneeeeel een einde aan komt. Ik voel met je mee. Dikke knuffel.
Wel heftig hoor! Zijn ze op je werk wel meelevend? En in je omgeving? Ook dikke knuffel voor jou. Het zegt natuurlijk genoeg dat je na een verjaardag van 1.5 uur weer helemaal op bent. Ik ga je tips eens proberen.
Ook al zo'n feest jouw zwangerschap. Ik snap heeeeeel goed hoe je je voelt. Mentaal is dit ook erg zwaar omdat je ook graag wil genieten en stralend zwanger wilt zijn... ook voor jou een dikke knuffel. Het helpt mij ook te weten dat ik niet alleen ben en dat er op afstand ook meiden zijn die hetzelfde doormaken. Hopelijk helpt jou dat ook een beetje.
Wat ongelooflijk rot dat je jezelf zo vervelend voelt. Ik ken het helaas maar al te goed. Bij de 16 weken ging het ineens een stuk beter. Ik heb geleerd dat het toegeven het meest helpt. Gewoon lekker op de bank of in bed, filmpje op en de gedachte verzetten. Dikke knuffel voor jou!!
Mijn collega's zijn heel lief, het management is alles behalve begripvol... dus dat gaf en geeft veel stress. In de omgeving zijn de reacties heel verschillend. Helaas zijn er toch veel mensen die vinden dat het erbij hoort of die zich er gewoon niets bij voor kunnen stellen. Hoop dat jij je gauw beter voelt hoor! En tot die tijd lekker rustig aan doen! Ook de rest hier veel sterkte!
Zie net dat je toch opgenomen bent, wat rot voor je Zelf ben ik nu ruim 20 weken zwanger, en ruim 3 weken geleden ben ik het zkh ingelopen (ik loop vanaf het begin in het zkh omdat vorige zwangerschap ook niet al te best ging) en gezegd dat ik domweg niet meer kon. Op dat moment was ik al 12 weken aan 1 stuk misselijk, ik gaf 9 van de 10 keer niet echt over, maar bleef wel de hele dag door kokhalzen, daardoor harde buiken en constant moe. Daarnaast een leuke immobiliteit door mijn hele lichaam heen, het feest kon niet op Ik heb medicijnen, en ik denk dat het nu 50% minder is dan voorheen, dosis is vorige week verdubbeld, en helaas ben ik nog steeds de hele dag doodmoe. (voor het geval het je opvalt, ik ben nu klaarwakker...zucht) Aangezien het mijn tweede is weet ik dat het het waard is, aan het eind van de rit, maar het is zwaar, vermoeiend, en kwalitatief uitermate teleurstellend Gelukkig heb ik nog familie in de buurt, en vrienden, hiernaast heb ik me al eenzaam gevoeld, omdat er niemand is die echt begrijpt hoe je je op dat moment voelt, en kan me dus niet voorstellen hoe rot jij je wel niet moet voelen. Zet hem op! Dan duimen wij dat jij gewoon met 16 weken overal vanaf bent
Nou meid jij treft het ook niet zeg!! Ik kan me je gevoel zoooo voorstellen!!! Je wil zo graag genieten van de zwangerschap. Voor de omgeving is het ook moeilijk te begrijpen he... Ik ben nu ook alweer wakker. Heb denk ik 3.5 uur geslapen. Infuus maakt herrie. Vandaag krijg ik waarschijnlijk een extra echo. Gisteravond zei 1 van de zusters dat ze "bang" zijn dat het misschien toch een meerling is... wow dat is even schrikken!! Spannende dag dus. Lig jij ook nog steeds in het ziekenhuis??
Ik was niet zo misselijk als jou maar had wel vaak last van misselijkheid. Vind het erg naar voor je. Ik hoop dat je je gauw beter voelt en een beetje kan genieten van je zwangerschap
Och toch opgenomen, het voordeel daaraan is dat je echt weer wat reserves kan opbouwen, maar het blijft balen. Ik hoop dat je jezelf snel beter voelt en ben benieuwd of het inderdaad een meerling is.
Heel veel succes en sterkte meid en via deze weg een dikke knuffel! Ben idd ook erg benieuwd of je er nu 1 of toch misschien wel meer kindjes bij je draagt.
Helaas heel herkenbaar. Probeer je over te geven aan de opname. Hoe drukker je je maakt; hoe erger de misselijkheid en het overgeven. Bij mij was het er gelukkig maar eentje. Achteraf gezien was het het waard, maar zo dacht ik er 9 maanden lang niet over. Ik hoop echt voor je dat het minder wordt. Op het forum is ook een groep waar ik veel aan heb gehad. Zie volgende link (hopelijk is het goed gegaan): hyperemesis gravidarum deel 2
Al blijken het er 2 te zijn, ook dan komt het wel goed! Ik ben zelf in verwachting van een tweeling en wij vinden dat erg leuk. Wel ben ik zelf ook tweeling, dus dan is de schok misschien wat minder groot. Mijn moeder was tijdens haar zwangerschap helemaal niet misselijk dus het zegt ook niet alles. Ik ben wel erg misselijk (maar niet zo erg dat er het ziekenhuis aan te pas komt) en bekijk het maar van de positieve kant: ik hoef niet 2 zwangerschappen te doorstaan om 2 kindjes (hopelijk) op de wereld te zetten. Misschien zou ik bij 1 wel net zo misselijk zijn, nou dan ben ik blij om nu alles in een x te hebben Maar waarschijnlijk zal het er bij jou toch gewoon 1 zijn lijkt me. Succes met de echo!
Thanks allemaal. Ik wordt zo opgehaald voor de echo. Spannend. Wij gaan er eigenlijk vanuit dat het gewoon 1 baby is. Maar alsnog wel fijn om te kijken. Hopen dat alles in orde is
Succes met de echo. Alles is vast wel in orde. Destijds was ik 11 kilo afgevallen, maar met de baby was gelukkig niets aan de hand. Ze zeiden dat deze wel pakt wat hij/zij nodig heeft. Toch vond ik het altijd erg prettig om even te kijken. Zo werd het toch tastbaar waarom ik het deed.
Echo net gehad. Gelukkig gewoon 1 baby Baby maakt het goed. Idd erg fijn om even die bevestiging te krijgen. Hier doe ik alles voor ♡