Ik ga morgen tijdens het telefonisch spreekuur bellen om alles nogmaals duidelijk aan te geven. Terwijl ik dit al 2 weken doe... hooelijk wordt er dan wel actie ondernomen. Ik zoek afleiding en doe zoveel mogelijk leuke dingen met het gezin, maar het wordt me met de dag zwaarder. En kost zoveel energie
ik zou toch nogmaals bellen dat het niet slapen je opbreekt. Evt het ziekenhuis in zodat je met slaap medicatie even echt plat kan.
Laat duidelijk merken dat je er helemaal klaar mee bent en verder wil. Flink potje huilen, lekker paniekerig, verzin maar iets En niet mee gaan als de vk je op andere gedachten wil brengen. Hopelijk diurt het niet lang meer!
Zal me best doen. En ga ook voorstellen dat ze me doorstuurt naar het ziekenhuis om eventueel daar te slapen met nedicatie.
Verloskundige komt voor de middag langs. Ze gaan toucheren en als er ontsluiting is gaan ze proberen te strippen. Spannend!
Verloskundige is geweest. Krampen en voorweeen hebben niets gedaan. Baarmoeder is nog niet verstreken. 😢 ik mag de huisarts bellen voor slaap medicatie. Begrijp er niets van. Zoveel krampen en voorweeen gehad. Allemaal voor niets...
Wat zwaar zo he. Vooral dat slaapgebrek breekt je op. Ik hoop voor je op een goede nacht net medicatie. Ik had hier een keer gelezen dat iemand haar buik had opgemeten. In de laatste dagen kon ik ook echt niks meer, zat al 18 wkn thuis ivm harde buiken en voor weeën. Toen heb ik dat maar gedaan voor de afleiding. De mijn was 115 cm op het breedste punt. Sterkte nog verder!
Gisteren contact gehad met de huisarts. Moest naar een vervanger want mijn eigenste was met vakantie. De vervanger is een mannelijke arts en wilt niet aan slaapmedicatie. Hij is er geen voorstander van. Ik moest iets homeopatisch halen en ben vanacht wel drie keer naar de wc gemoeten, maar heb tussendoor ongeveer 15 minuten wakker gelegen. Wel beter geslapen dat afgelopen weken gelukkig. Vanavond weer controle bij de verloskundige, maar ik ga weer een huildag tegemoet. Ik trek het echt niet meer. De grote buik, de pijn in mijn rug, hoofdpijn en de contineu aanwezige zeurdende buikpijn die niets doet. De verloskundige dacht dat ik misschien onbewust de bevalling zit tegen te houden, maar hoe? Dit keer valt me zo zwaar. De andere kinderen hebben vakantie, maar ik kan geen leuke activiteiten met ze ondernemen, omdat mijn bekkeninstabiliteit enzovoort te erg is. Ik wil niet de hele dag huilen, maar ik kan niets anders meer. Wil mezelf verstoppen onder de lakens en er pas weer onderuit komen naar de bevalling. Ik zit mezelf nu al druk te maken over vanavond. Mijn man heeft voetbaltraining en dat betekend dat ik de andere twee in bed moet leggen, en aangezien ze de laatste tijd niet meteen slapen betekend het dat ik meerdere malen de trap op moet lopen voor ze. Ik ben echt bang dat ik dat vandaag niet ga redden.. ik heb nergens energie meer voor. Ik ga ook vragen of mijn man niet thuis wil blijven vanavond. Ik gun hem de training echt wel, maar mijn gezondheid laat dit op dit moment niet toe. Jullie vinden me vast een zeur, maar ik zit al vanaf 11 weken in de ziektewet door bekkeninstabilliteit en het wordt alsmaar erger. De kleine loopt ook twee weken voor op groei en wordt een behoorlijke jongen geschat. Daarom had ik eigenlijk gehoopt dat ze me eerder zouden inleiden, maar helaas. Bij 41 weken pas.
Ik herken het naar al te goed. Ik sliep weken slecht van de pijn aan mn ribben en bi. Met 39weken was mn bloeddruk voor mijn doen hoog, gelijk getest op eiwitten, maar alles was goed. Heb met 39+6 de vk gebeld want ik was ervan overtuigd dat het niet goed ging. Vk kwam thuis en mn bloeddruk was zelf wat lager dan 2dagen daarvoor. Ik kreeg de opdracht om paracetamol te nemen en te gaan slapen (voor zover dat ging). Met 40+1 ben ik gestript en met 40+3 ben ik bevallen van yoshua en hij woog 4210gram. Zelf ben ik maar 1.60 en ik had ook een grote buik aan de voorkant, dus dat was extra zwaar. Bij mij was de bloeddruk verhoging (achteraf gezien) een voorbode van de bevalling. Ik heb ruim 3weken voorweeen gehad. Slaapmedicatie wilde ik zelf niet omdat ik dan in het ziekenhuis moest slapen en ik wilde thuis blijven bij mn man en kinderen. (Had er al 2 rondelopen) Heel veel sterkte en blijf aangeven dat het niet gaat, zeg goed wat je voelt.
Ah ik voel echt met je mee ik ben 5 maanden terug bevallen van onze 3e en ik zat er echt helemaal doorheen de laatste weken. Ik had geen opvang voor de kids en ze hadden ook nog eens vakantie toen was echt zwaar. Uiteindelijk ben ik ingeleid omdat ik 3x een ctg had gehad al ivm minder leven voelen maar dat was ook pas met 41 weken. Ik weet hoe zwaar het is meid zet hem op nog even hoe moeilijk het ook is. Succes !!
Ik ben echt blij dat mijn naam thuis is in de vakantie en veel steun bied. Controles bij de verloskundige zijn tot op heden allemaal goed. Ze geeft aan dat ik moet proberen van me af te zetten, maar dat is zo moeilijk. Ik heb met de verloskundige afgesproken dat als ik slecht blijf slapen een nachtje in het ziekenhuis opgenomen wordt. Hopelijk hoeft het zover niet te komen en dient de kleine zich snel aan.