Stel he. Je zit in de trein onderweg naar werk, degene naast jou heeft een hondje op schoot. Die hond kotst over jouw jas en broek heen. Is een jas die niet in de wasmachine kan en echt naar de stomerij moet. Ook kun je niet met kots op je broek en jas op je werk aankomen natuurlijk dus moet je eerst naar huis om je om te kleden en mis je een belangrijke vergadering. Wat zou jij doen als het jouw hond was?
Mijn excuses aanbieden en mijn WA-verzekering inschakelen om de kosten te vergoeden. Mogelijk nog een bloemetje nasturen. PS: ik heb zo het vermoeden dat dit niet is zoals het is gegaan, of wel?
Afgezien van het feit dat ik 1. Mijn hond niet meeneem in de trein en 2. De hond sowieso niet op mijn schoot zou nemen, zou ik mijn excuus maken en de stomerij kosten betalen.
Excuses 100x aanbieden en mijn telefoonnummer geven zodat we het via de verzekering op kunnen lossen, denk ik. Maar ik heb geen hond en hoef ook écht geen hond op m'n schoot in de trein, bah
Ik heb zo’n vermoeden dat de eigenaar van de hond in kwestie hoofd de andere kant op heeft gedraaid en de boel vooral heeft genegeerd? Vooral niks zeggen. Wat ik zou doen; ik zou me rotschrikken en schamen dat mijn hond dat zou doen. 100.000 x excuses aanbieden en vragen of ik iets kan betekenen in het schoonmaken. En dan in overleg kijken hoe t opgelost kan worden. En ik zou ws zakdoekjes uit m’n tas pakken om het ergste kots er al af te halen. Jakkes, t idee. Bah
Telefoon nummer geven voor kosten van de stomerij en betalen voor treinreis . Eventueel als kleding te wassen is 100 euro zodat ze ff nieuwe jeans en Jack kan kopen. Tis niet veel maar voor nood kleding prima toch. En natuurlijk 1000x excuus. Zou me doodschamen. Is het een zeer dure jas zou ik het via verzekering doen. Maar zo duur is stomerij nu okk weer niet en krijgt eigenlijk alles wel schoon Hond kun je ook vervangen voor je kind. Voor de geen die geen hond hebben haha . Die kan ook de buurvrouw onder braken door bijv reisziek
Oh wat zou ik me vreselijk schuldig voelen dan! Ik zou dit zeker goed willen maken, sowieso stomerij vergoeden maar ook nog iets extra's doen voor de overlast.
Ik ben dus vanochtend ondergekotst in de trein. Nou reageer ik sowieso vrij panisch op kots, kan daar echt niet tegen. Maar toen de eerste schrik weg was en ik eerst uit beleefdheid maar vroeg of het met haar hondje ging kreeg ik een heel kort ‘ja’ als antwoord. Toen ik vroeg hoe we het gingen oplossen (nog geen sorry of iets gehad), zei ze dat dit haar station was en ze weg moest. Toen ben ik boos geworden maar eind van het verhaal is ze gewoon weggerend?! Ben echt woest.
Natuurlijk ben je woest! Wat een schaamteloze reactie! En jij zit er maar mooi mee. Ik hoop dat je kleding nog te reinigen is.
Ieeeeuw. Ben sowieso al panisch voor kots. Laat staan honden kots. Wat een onbeleefd mens zeg! Laat een hond lekker thuis, heeft niks te zoeken in een trein. Ik zou razenddd zijn geworden, nadat ik denk ik een mental break down had gekregen over het feit dat er een hond op me had gekotst! Oh en wat ik had gedaan als het mijn hond was, met je naar de eerste beste boetiek gegaan nieuwe jas aangeschaft en me diep en diep geschaamd voelen!
Heel aso. Ik zou zelf inderdaad mijn excuses maken en mijn telefoonnummer geven zodat je je jas naar de stomerij had kunnen brengen en uiteraard de rekening daarvan betaald hebben. Overigens heb ik zélf met mijn hond, toen ik haar op ging halen met de bus gehad, dat ze in de bus spuugde. Gelukkig niet over iemand heen, maar heb dat uiteraard opgeruimd, met zakdoekjes en iemand had gelukkig een plastic zak bij zich. Ik wist niet dat ze wagenziek was (ik haalde haar op bij de fokker) maar dat vond ik al rot genoeg.
Hoe @Tuttebella behandeld is vind ik echt belachelijk en heel asociaal. Maar hoezo heeft een hond niks in de trein te zoeken? Hoe hadden wij dan onze hond mee moeten nemen als we ergens heen gingen, je kunt hem moeilijk op de post doen ofzo. Je betaalt ook gewoon een kaartje voor een hond. Snap niet wat dit hiermee te maken heeft hoor.
Jeetje, wat een onbeschofte reactie. Misschien was ze in 'paniek' en was ze overdonderd door een intens gevoel van schaamte en wist ze niet goed te reageren. Maar om dan niet eens je excuses aan te bieden....??! En daarna gewoon weglopen... Ben je zelf in de trein blijven zitten? Ik geloof dat ik samen met haar was uitgestapt om desnoods op het perron tot een oplossing te komen en gegevens uit te wisselen. (Je moest toch weer terug naar huis om je te om te kleden.) Ik snap dat je woest bent. Wat een asociale actie.