Toch goed (tenminste zoals ik het lees) dat zij begint met het openen van het gesprek. Wat ik nu zou doen is toch verder praten, maar dan wel open en eerlijk. Ook vanuit jullie kant. Uiteraard wel op rustige toon, maar goed duidelijk maken wat er allemaal mis is gegaan en wat je verwacht of graag zou willen in de toekomst. En wie weet... je hoeft geen beste vrienden te worden maar het zou fijn zijn als je op basis van wederzijds respect in elk geval normaal met elkaar kan omgaan...
Ik moet heel eerlijk zeggen dat het denk ik vaak moeilijk is als er iemand in de fam erbij komt. en helaas in sommige gevallen (bij mij is dit ook gebeurd) zegt men kwetsende dingen. Toen ik wat kreeg met mijn man werd er poeslief tegen me gedaan en achter mijn rug om werden de meest grove en onware dingen verteld. we hadden nog wel altijd contact maar we hielden het wat af. na verloop van tijd hebben we wat meer contact gekregen en was het gezellig. dus ik ging er eigenlijk van uit dat dat eerste meer was omdat ik op dat moment als "indringer" werd gezien en degene die de zoon afpakte. en dat ze me hadden leren kennen en tot inkeer waren gekomen. echter toen ik op een bepaald moment (na 7jaar) een keer een ongenoegen uitsprak barste de bom. en werd er een beerput van 7 jaar opengetrokken. zo mogelijk nog grovere dingen gezegd. en dit was enorm kwetsend. het voelde zo fout. we waren op vakantie geweest met zijn alle hadden leuke dingen gedaan. was dat dan allemaal nep?! werd er dan zo tegen me gelogen. toch hebben we na een aantal maanden voorzichtig het contact weer laten verlopen. er zijn geen oprechte excuses aangeboden door de beschuldigende partij. maar we weten wel dat die flink is toegesproken. er is ook wel moeite gedaan om het sort of goed te maken. (slijmen) ik had liever een sorry gehad. maar goed blijkbaar is dat moeilijk. (met manlief over gehad. het woord sorry staat daar niet echt in t woordenboek) wat ik met dit verhaal wil zeggen. ik snap dat het verwarrend is. maar ondanks alles geef het een kans maar wees op je hoede. als ze oprecht is merk je het vanzelf en zou ik mettertijd toch nog een open gesprek aan gaan als dit mogelijk is. misschien als ik dat had gedaan dat er niet zo'n beerput was gegroeid met allemaal onwaarheden in het hoofd van de beschuldiger.
bedankt voor je reactie, dat gevoel blijf ik eerlijk gezegd ook nog een beetje hebben. Dan kan ik 100 gesprekken met haar voeren, maar je weet nooit zeker of iemand oprecht is, maar ja dat weet je van niemand natuurlijk. Voor mij maakt het ook zo moeilijk dat ons meisje helemaal gek op haar tante en nichtje en neefje is en er ook nog een nichtje of neefje op komst is.
het enige wat ik je kan adviseren is probeer een manier te vinden om met haar om te gaan voor je man en je dochter. hou het leuk. en weet dat je het gewoon gezellig mag hebben. maar blijf op je hoede voorlopig. het is het type mens. (denk ik) ze doen dit vaak ook bij anderen. dus het is niet altijd persoonlijk. tenminste dat was in mijn geval. die hebben nogal eens ruzie met meerdere mensen en het ligt nooit aan hun maar ik probeer het wel gewoon leuk te hebben. maar hou het verder ook over koetjes en kalfjes. dingen die echt belangrijk zijn deel ik wel met mijn eigen fam. en dan kan je het gewoon leuk en gezellig hebben. wat ik persoonlijk graag over heb voor mijn man en kids. wel praten mijn man en ik er vaak over. vooral als mij nog iets dwars zit. we proberen het verder ook niet uit te praten hoor. t blijft gewoon zoals het is.
(wil er trouwens wel bijzeggen.. dat mijn laatste zin niet helemaal klopt in mijn vorige antwoord.. die beerput was er waarschijnlijk toch wel gekomen.. want de beschuldiger had er een handje van ze te zien vliegen zeg maar.. vandaar dat we er vaak voor kozen de "mijn neus bloed" stand aan te zetten)
als ik het goed begrijp heb jij dus geaccepteerd dat ze zo zijn en bewaar je de vrede voor je kids en man. Ik denk dat het idd de simpelste oplossing is, maar het voelt nog een beetje vreemd voor mij.
Misschien vanaf afstand makkelijker gezegd dan gedaan.. maar.. Gewoon de assertieve Tulip inzetten.. Contact opnemen.. vragen wat je er precies mee moet.. Dat je het moeilijk vind.. ook met betrekking tot de bruiloft. Ik vind wel, zeker in families.. dat je soms dingen moet vergeven. Maar dat is mijn mening.
accepteren ja. en verder onze grenzen tot bepaalde mate bewaken. Wbt de kinderen. ze mogen er mee omgaan. en als bepaalde "normen en waarden" t zelfde waren hadden ze er misschien zelfs mogen slapen maar dat vertrouw ik niet. dus als we er zijn prima! leuk contact. bedoel paar uurtjes doorkomen is toch te doen. als ze dat verder willen prima. en als ze dan verder netjes doen ook. het voelt ook vreemd. want ik ben zelf wel van het type hoe noem je dat.. people pleasen. en dit valt niet te pleasen zonder je zelf kwijt te raken en .. daar komt bij. verder dan hun accepteren en koetjes en kalfjes WIL ik ze niet pleasen. moeilijk uit te leggen maar misschien snap je wat ik bedoel
. ik snap je goed, ik denk dat wel in een soort zelfde situatie zitten, misschien wel andere mensen en een andere reden, maar verder herken ik veel in je verhaal.
Als ze echt wat wil bereiken had ze je op het minst telefonisch uit kunnen nodigen. Ze maakt zich er via een mailtje makkelijk vanaf. Jij zit nu te dubben en zei heeft nergens last van.
is zeker lastig en aan de andere kant zie ik ook hoe goed het kan gaan. Mijn vriend gaat regelmatig met mn zwager (vriend van zus) op stap, zijn meer vrienden dan zwagers. En met mn moeder is hij 2 handen op 1 buik.
Mijn man heeft in mijn fam ook meer een "thuis" gevonden dan in die van zichzelf. we vinden het nog steeds vreemd dat hij uit dat nest is komen rollen maar gelukkig is hij er goed vanaf gekomen
Hey Tulip, Wel relaxt dat zij toch persoonlijk de eerste stap hebt gezet. Ik ken haar of de situatie niet, maar ik neig te denken dat ze dit oprecht uit de wereld wil helpen. Succes!
oke, ik heb in eerste instantie niet besloten dat ze niet welkom zou zijn, dus heb nu maar besloten dat ik mij in deze beslissing ook niet meng. Ik heb mijn vriend laten beslissen. Ik wil niet dat hij mij later kwalijk neemt dat zn zus niet mocht komen. Hij heeft besloten dat ze welkom zijn.
Heel verstandig je er niet in te mengen. laten we hopen dat dit het begin is tot het tijdperk waarbij jullie gewoon als volwassenen met elkaar kunnen omgaan. (zij dus voornamelijk met jou! )
Goed dat je je er niet hebt gemengd! Nu hopen op een toekomst waarin het gewoon gezellig is als jullie bij elkaar zijn!