Sommige mensen doen er misschien wel lacherig over (en dat is hun goed recht) maar voor jou is het zo te lezen echt een fobie! En daar kun je meestal niet zelf iets aan doen, maar daar heb je echt hulp voor nodig! Het maakt niet uit wat voor fobie je hebt, voor jou is deze serieus en het maakt jou angstig! Er zijn ook mensen bang voor clowns bijv. en dat vind jij misschien wel weer niet eng.... Ik heb jarenlang door mijn hyperventilatie een fobie opgebouwd om flauw te vallen...het is nooit gebeurd hoor maar alleen de angst al. Mensen lachten me uit, zeiden: ach als je valt rapen ze je wel op...enz. Omdat het voor anderen een lachertje was, voelde ik me er nog beroerder bij en dacht ik echt dat ik abnormaal was! Echt, ik zou gewoon hulp gaan zoeken. Ik heb 2 jaar therapie gehad voor mijn hyperventilatie en daarbij de fobie die ik opgebouwd heb. En ik ben er vanaf. Wat betreft kikkers: ik vind ze ook niet leuk. Wij hebben er heel veel in de tuin zitten omdat ik bij water in de buurt woon. Kikkers en padden lopen hier 3/4 van het jaar rond. Als ik bijv. 's avonds nog even naar mijn konijntjes loop, springt er soms eentje voor mijn voeten voorbij, dan schrik ik me ook rot! In ieder geval heel veel sterkte en het is echt niet gek hoor!!
Ik hou van slangen Maar heb echt een fobie voor maden!!!!of wormen, vreselijk, mijn zusje heeft een tijdje ingewoont, we hadden twee prullenbakken waarvan we er maar een gebruikte, dacht ik, tot ik vreselijk stank rook bij de andere prullenbak (die leeg had moeten zijn) en me zusje had er kip in gegooid, ik doe open en de maden krioelen eruit, ik heb gegild en naar de andere kant gerend en me man gebeld.
Dankjewel voor je verhaal. Jij begrijpt het. Voor de één gaat het nergens over, maar voor mij is het een nachtmerrie, die beesten. Ik zou het wel vervelend vinden als er alleen een therapie voor zou zijn aan de andere kant van het land. Dan zou ik er wel over twijfelen. Maar ik ga denk ik alvast eens wat rondgooglen, of er iets voor bestaat.
ik weet niet wat je er tegen kunt doen, maar ik weet precies hoe je je gevoeld hebt! ik heb hetzelfde met spinnen, en die zie je helaas vaker dan kikkers...
Aahh! Haha ik vind het wel iets schattigs hebben. Ik vind kikkers niet eng, had er vorig jaar 1 in mn handen gevangen.. Moet zeggen dat dat wat minder prettig was. Slijmerige beestjes. Heb hem trouwens direct weer verder laten huppelen, dus heb er niks mee gedaan. Maar dat is wel erg vervelend! Zoiets heb ik, alleen in mindere mate met spinnen. Ik heb me gewoon voorgenomen dat elke keer wanneer ik in spin zie, ik hem zelf weg haal. Hopelijk gaat de angst dan langzaam aan weg.. Eerder gilde ik alles bij elkaar, stond ik te hijgen van angst en gooide ik met alles wat ik in de buurt had naar zo'n beest. Eigenlijk moet je op zo'n moment gewoon proberen te relativeren: wat kan zo'n beest nou doen? Ze zijn banger voor mij dan ik voor hem. ( kan het zelf ook nog niet toepassen tijdens zo'n paniek moment maar de gedachtes zijn er iig .) Ik wil er heel graag vanaf omdat ik een tijd geleden in de auto zat, en er ineens een spin vlak voor mijn hoofd naar beneden heen dwarrelde. Raakte volledig in paniek en vergat gewoon dat ik op de weg zat! Gelukkig zat mijn vriend naast me en kon hij mij kalmeren en de auto besturen. Maar dat was het moment dat ik dacht: DOE NORMAAAL!
hoewel voor de meeste de situatie inderdaad lachwekkend voorkomt (ik zat ook met een glimlach te lezen), snap ik drommels goed hoe erg het is. enkele jaren geleden begon ik pleinvrees te ontwikkelen. ik heb mezelf er overheen kunnen zetten, maar dat heeft me jaren gekost en heel wat steun van mijn man. even boodschappen doen was een hele opgave en nog steeds heb ik momenten dat ik het moeilijk vind. even lopen met de honden vond ik in het begin ook erg moeilijk. contact leggen met vreemden: mij niet gezien. laat ze maar naar mij komen hoor. ik vind bellen ook nog steeds een ramp, al doe ik het nu wel regelmatig. Ik krijg er nog altijd hoofdpijn van. grote groepen mensen ontwijk ik nog altijd en als het moet, ben ik niet weg te slaan van de zijde van mijn man. ik hou nog net niet zijn hand vast wat mij heeft geholpen is proberen te relativeren wat er zo eng aan is. daarna probeer ik me voor te stellen dat ik in een soort ei leef, waar niets me kan raken. en goed op de ademhaling letten. wanneer je deze de baas bent, heb je al een deel van je angst onder controle. vaak blijf je dan namelijk in staat om helder te kunnen denken. succes, maar om er vanaf te komen is niet iets wat je in een maandje doet, daar gaat tijd over heen. en complimenteer jezelf met elke kleine stap je die neemt. bijv, op internet naar plaatjes kunnen kijken zonder die kriebels, de eerste keer dat je niet gilt als je een kikker ziet, de eerste keer dat je niet compleet verstijfd en je man direct kan vertellen dat er een kikker/pad was... elk klein stapje is er een
Bedankt voor jullie reacties. Wanneer ik een kikker zie, is die allereerste reactie gillen! Dus 'tijd' voor nadenken over: "Wat doet een kikker nu eigenlijk?" is er niet. Ik probeer hulp te gaan zoeken ervoor.
Gatver ik vind kikkers ook zooooo vreselijk goor. Nooit last van gehad tot ik in een bos ging wonen en nu nog woon. GEK wordt ik ervan. Als ik onkruid aan het wieden ben springen ze tegen je op, als ik de honden in het donker laat plassen moet ik op mijn tenen lopen om niet op een kikker te gaan staan of die krengen springen tegen mijn blote benen, of de honden pakken ze in de bek en gaan dan schuimbekken. Ik vind het maar rotbeesten. Maar ze zijn wel PRACHTIG mooi! (Oh en ja... uhm..... ik ben bioloog erg he)
aaaah bahhhh ik moet ze ook echt niet! Mijn kat nam ze nog wel eens voor de gein mee naar huis.. dat was echt niet cool, werd je sochtends wakker en dan sprongen er een stuk of 4 in de woonkamer...
ik ben er een keer in het donker met mijn blote voeten op gaan staan , hij was tiekum de keuken ingehopst , en wij zaten lekker buiten , ik ging nog een wijntje halen , en trapte ik er bovenop , gadverderrie !!! En dat gespring, niks aan die beesten
Ik snap je wel hoor de manier hoe je het schrijft is wel komisch Hopelijk vind je er therapie voor ik heb dat met honden ben er als de dood voor maar heb dan helaas wel alleen nare ervaringen meegemaakt. Kikkers zijn zo goor gadver kan mij niet indenken dat iemand ze zou willen aanraken bah Een tante van mij is als de dood voor schilpadden zij gilt al als ze ze voor de tv ziet, heel apart maar ze wordt echt hysterisch
Geen fobie voor maden....ik ga alleen spontaan kokhalzen en als ik er alleen al aan denk...brrr. Misschien nog net wat erger als dode insecten (elk haartje op mijn hele lijf staat nu recht overeind en ik heb koude rillingen!) OMG mag ik jou kat hebben!? Doe ik mijn man wel weg (allergisch) Echt ik vind kikkers ZO fantastisch! Mijn man wordt gek van me tijdens wandelingen bij water want ik blijf naar kikkers zoeken. We hebben een stacaravan op een plek waar boomkikkers leven. Ik zou zo graag eens zo'n beestje zien.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Zo ben ik als de dood voor vlinders. Raak echt helemaal in paniek als er een bij mijn in de kamer is, ik ren dan (serieus!) gillend weg en m'n vriend moet hem naar buiten zetten. Zolang vlinders buiten zijn vind ik ze prachtig en ben ik totaal niet angstig, maar binnenshuis kan ik niet tegen dat gefladder. Iedereen verklaart me voor gek, maar ik kan er niet heel veel tegen doen. Nu ik kinderen heb, moet ik het van mezelf onder controle krijgen; ik wil die stomme angst niet op ze overdragen. Ik vind vlinders nog steeds niet leuk, maar heb stapje bij beetje de confrontatie gezocht. Eerst naar plaatjes van vlinders kijken, echt in closeup (dat je die ieieieuw schubben allemaal ziet), dan buitenshuis uitgebreid naar een vlinder kijken. Daarna in Artis van buitenaf de vlindertuin in kijken. En dan heel rustig die vlindertuin inlopen. (en ja hoor, gaat er uitgerekend één op mijn hoofd zitten..... iedereen vindt dat leuk, behalve ik!) Ieder stapje is er weer een. Ik reageer er steeds rustiger op. Alleen als ik er toch onverwachts een binnenshuis zie, schrik ik me wezenloos. Geen idee of ik daar ooit nog vanaf kom, maar voor de rest gaat het een stuk beter. Succes ermee!
Dat heb ik bij teken (weet dat t niet onder insecten valt maar voor mij wel, brrr!).. Word dan ècht te hysterisch.. Maar kikkers zou ik ook niet te dichtbij willen hoor, glibberige beesten..