Ik heb lang getwijfeld om mijn verhaal hier neer te zetten maar nu moet ik het echt kwijt en ik wil graag weten wat jullie zouden doen en hoe jullie er over denken. Mijn man heeft een vriendengroep, een aantal jaren geleden kregen 2 vrienden van hem een relatie met 2 meiden, ik kon het er goed mee vinden en het klikte meteen, we werden vriendinnen. We gingen samen op stap, winkelen, verjaardagen, enz. Toen ging ik trouwen....leuk maar ik was ook zwanger. Een van hun vond dat niets, eigenlijk moest ik eerst trouwen en daarna zwanger raken. Maar goed, verder niets aan de hand. Ik moest altijd al contact zoeken met haar, ik deed veel voor haar, maar kreeg er eigenlijk niets voor terug. Ze vond het niet leuk dat ik niet meer zo vaak mee op stap ging, maar ja ik was zwanger en had er even geen behoefte aan. Maar totaal geen begrip van haar. Mijn dochter werd geboren en ze is 1 x langs geweest. Het contact kwam altijd van mij uit. Toen werd ze zelf moeder en opeens hoorde ik via via dat ze toendertijd er met anderen over gepraat had dat ik dus zwanger was toen ik ging trouwen, echt belachelijk gewoon! Nu is ze jarig geweest en ik ben niet uitgenodigd op haar verjaardag, waarom weet ik nog niet. Mijn andere vriendin zou weleens vragen of ze het vergeten was. Ik geloof dat niet. Het doet mij pijn, ik sta altijd voor iedereen klaar en nu ik mensen nodig heb, ben zwanger van de 2e, ben best lang ziek geweest en ik hoor van niemand iets, is er niemand voor mij. Ik heb 2 echte vriendinnen maar die wonen niet in de buurt. Een andere vriendin is wel een echte vriendin, maar dit doet mij gewoon pijn. Van mijn man moet ik haar links laten liggen want ik zie haar nog gewoon omdat we in dezelfde vriendengroep zitten. Ik vind dit moeilijk. Wat moet ik dan doen? Volgende week heb ik een verjaardag en dan is zij er ook. Moet ik haar negeren...of als ze al iets vraagt wel gewoon kort antwoord geven, maar verder niets vragen aan haar? Wat zouden jullie doen? Buitendat kom ik gewoon achter dat er mensen zijn die mij niets teruggeven, als ik op het werk om hulp vraag krijg ik het niet, terwijl ik voor iedereen klaar sta, waarom vraag ik me af? Moet ik ook niet meer zoveel van mezelf laten zien dan?
Altijd lastig als goede vriendinnen uit elkaar groeien of (achteraf) toch niet zulke goede vriendinnen blijken te zijn. In antwoord op je vraag hoe je nu zou moeten doen: Ik ben altijd van het principe; behandel mensen zoals jij zelf behandelt wilt worden. Dan kun je jezelf altijd in de ogen blijven kijken. Vraag haar waarom je niet uit genodigd was, en zeg haar dat je dingen via via gehoord heb en dat het je zeer doet. Dat je wilt weten wat er van die verhalen kloppen en dat je haar mist. En zeg haar dat je het gevoel heb dat het alleen van jouw kant moet komen, het contact. Ik zou dat dan ook niet vragen op die komende verjaardag, (zou jezelf ook niet prettig vinden, zo waar anderen bij zijn.) Maar bel haar nu op, ga ff langs. Dan heb jij alles geprobeerd wat je kon proberen en weet je sneller waar je aan toe bent. Veel succes hoor!
*knuff* Ik zou gewoon een leuke verjaardag hebben en zorgen dat je het zelf naar je zin hebt. Altijd onthouden dat alleen jij jezelf gelukkig kan maken. Anderen kunnen daarbij helpen, maar jij bent hierin het allerbelangrijkst. Misschien zorgt dit voor een positieve verandering in mensen om je heen en zal het leuker worden met je huidige vriendenkring. Ook kan het zo zijn dat je dadelijk nieuwe vrienden hebt. Moeders met kinderen van dezelfde leeftijd. Je blijft altijd wel een soort verschuiving van een aantal vrienden houden. Je gezin is altijd het belangrijkst. Heb je het met je gezin erg leuk dan straal je dit uit. Anderen worden hier weer vrolijk van. Groetjes, Danielle
Hoi, Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik kan me voorstellen dat je van je vriendin meer verwachtte dan dat je krijgt. Hoe erg dit ook is, het gebeurt. En dat komt doordat iedereen anders is, sommigen kunnen niet goed 'geven'. Misschien door hun opvoeding oid. Ik heb ook zo'n vriendin. Van haar weet ik dat ik niets moet verwachten, ze is wel nog steeds een vriendin zonder verwachtingen dus. Dat werkt goed, zo wordt ik nooit meer teleurgesteld door haar. Niet teveel vertellen en vooral niets vragen dus. Dat zij jouw niet heeft uitgenodigd op haar verjaardag moet zij zelf weten vind ik. Misschien was je vorige jaren wel uitgenodigd maar hier kun je niets van zeggen. Ieder mens mag immers zelf weten wie die wanneer uit wil nodigen. Sterkte ermee!
dat ze er met iemand over praat dat jij zwanger was toen je trouwde hoeft toch niet perse negatief te zijn? Misschien had ze het er moeilijk mee, zoals jij ook al zei, en wilde ze even spuien en er met iemand over praten. Het lijkt me geen goed idee als je haar negeert als je haar weer ziet, waarom zou je zoiets doen? Wie weet weet ze zich ook niet zo goed een houding aan te geven en lucht het enorm op als jullie beiden eens eerlijk tegen elkaar zeggen wat jullie voelen en gewoon met elkaar gaan praten!
Ik ken dat. Ik heb dat in het verleden (en vaak nu nog) heel veel gehad. Dat ik altijd voor anderen klaar stond, maar als ik eens iets had, zij niet voor mij. Dat dwong mij tot keuzes maken. Elke keer daar zo verdrietig om zijn was voor mij geen optie meer. Ik heb nu bijna alleen maar mensen om mij heen die ook voor mij gaan. Ik heb het nu heel snel gehad met mensen die mij gebruiken als het hun uitkomt. Dan maar niet dacht ik
Zo te horen in jouw verhaal denk ik dat die vriendin een beetje jaloers op jou was omdat je zwanger was destijds. En dat ze doormiddel van kwaadsprekerij haar jaloersheid probeerde te verbergen. Ik heb iets soortsgelijks mee gemaakt met een vriendin van mij. Mijn vriendin en haar vriend waren al langer bij elkaar dan mijn vriend en ik. maar ik ging eerder samen wonen dan haar. Ik merkte gewoon aan haar praten dat dat haar dwars zat. Tegen anderen ging ze ook allemaal negatief praten over ons en ons koophuis. Want we zouden wel in de schulden komen enzo. Vond ik heel vervelend. 1 1/2 jaar later kochten ze zelf ook een huis. En toen moesten ze natuurlijk proberen om flink op te scheppen. Want ze zouden meer kunnen lenen voor het huis te kopen. Vond ik heel knap terwijl ze net van school kwamen en begonnen waren bij een baas. Dat vond ik zo denegrerend ten op zichte van mij en mijn vriend. we hebben ze nog proberen te helpen toen ze dat vroegen om een kostenplaatje op te maken wat we ongeveer per maand kwijt waren aan vaste lasten, maar ook daar hadden we geen gelijk in want ze wisten het toch beter als wij. Nou zoek het lekker uit dan. Tegenwoordig zien we ze nog maar heel weinig en als we elkaar zien (zelfde vriendengroep) dat klikt het eigelijk helemaal niet meer. er hangt altijd een spanning tussen ons. ze hebben nog steeds commentaar op ons als we een grote aankoop doen. De afgunst spat er dan af. Maar ik maak me er niet meer druk om. Heb vrienden genoeg die wel voor me klaar staan en waar ik ook voor klaar sta. Op het moment zijn we bezig om zwanger te worden van ons eerste kindje. En mocht dat lukken, heeft ze weer iets om jaloers over te zijn. Meid maak je niet te druk om die "vriendin". Als zij niet blij kan zijn voor jou en je alleen maar zwart loopt te maken, dan is dat geen vriendin. Vriendinnen staan voor elkaar klaar in goede en in slechte tijden. Dus gewoon energie steken in de vriendschappen die het je waard zijn.
gewoon normaal doen , even praatjes en verder geen vewijten ofzo , je voelt je aan de kant gezet ,maar zo hoeft het niet te zijn hoor , soms gan vrienden gewoon uit mekaar , minder hechte vriendschap dan voor heen door situatie's als zwanger en mama zijn ,ziet je leven toch heel anders uit dan allen zijn en opstap gaan tot midden in nacht en verwacht liever niks van vrienschap , ik heb dat ook moeten leren en nu kan ik vele beter omgaan met bepaalde dingen , ik weet bv dat een vriendin heel druk heeft , werken en daarnaast ook nog 2 kinderen en grote fam en elke weekend is een jarig ,dan snap ik nu dat ze gewoon te druk heeft , en dat ene weekend dat ze bv vrij is misschien even lekker allen met gezinnetje wil zijn , je kan vrienden hebben die elke dag langs komen of elke week ,maar toch niet zo hecht dan vrienden die je om de maanden zien en toch als van oude ik weet niet hoe jou vriendin is , misschien was ze wel jaloers toen je zwanger raakte , misschien voelde ze zich onzeker dat je nu minder tijd voor haar zou hebben dus afstand genomen , ik weet het niet ,maar ik zou zeggen , geen probleem van maken en niet mee zitten ik heb vrienden verloren waar ik dacht super vriendin , maar hellas bleek niet zo te zijn , heb even verdriet gehad maar ohhhh ben zooooo blij nu dat het zo gegaan is , was toch geen beste vriendine blijkbaar dus kan ik mij energie beter in iemand anders steken en vrienden komen en gaan , je hebt nu een minder vriendin maar straks komen nog andere op je pad
Bedankt voor jullie reacties. Met sommige ben ik het niet eens, b.v. dat ze zelf mag bepalen wie ze uitnodigd, is natuurlijk zo. Maar als je al jaren bij elkaar op de verjaardag komt is het natuurlijk raar dat je opeens niets hoort. Tenminste ik vind dat niet normaal. Ik ben echt erg teleurgesteld en ik weet gewoon niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan, moet ik wel nog interesse tonen? Om nu haar te behandelen hoe ik zelf behandeld wil worden zie ik ook niet zitten, dan komt weer alles van mijn kant uit en krijg ik niets terug, dan word ik weer gekwetst en ik wil gewoon leren om mezelf te beschermen. Ik denk vaak: ik heb tenminste een leuk, fantastisch gezin en 2 geweldige vriendinnen, ook al wonen ze niet bij mij in de buurt, maar dan denk ik weer: waarom moet dit zo? Ik vind het gewoon erg moeilijk en weet niet zo goed hoe ik me erbij neer moet leggen. Als ik haar dan zie komt er vanalles bij kijken, gevoel dan. Ik vind het gewoon moeilijk.
Volgens mij kun je best 'normaal' tegen haar doen zonder je al te veel in haar te interesseren. Ik zou op die verjaardag niet bij haar gaan zitten als dat kan en als ze je wat vraagt gewoon antwoord geven. Ik weet hoe je je voelt, altijd maar geven en niet zoveel terug krijgen. Maar wat hierboven ook al werd gezegd: Vrienden komen en gaan, sommigen blijven wat langer, anderen verdwijnen sneller uit je leven. Zoals ik het zie is dit geen echte vriendin, ga lekker voor jezelf en probeer je niet al te veel druk te maken om mensen die dat eigenlijk niet waard zijn. (dat is misschien wel makkelijker gezegd dan gedaan )
Is ook makkelijker gezegd dan gedaan. Ook omdat ik haar nog ga zien, dan weet ik gewoon niet hoe ik me moet gedragen. Ik snap gewoon niet hoe iemand zo kan doen. Misschien naief van mijn kant, maar ik ben zo totaal niet namelijk. Ik zou echt niet op zo'n manier met iemand om kunnen gaan. Maar ik ga me concentreren op mijn lieve dochter en mijn kleine baby en man en mijn aandacht geven aan andere vriendinnen. Hoe moeilijk het misschien zal zijn.
meis ik ken het en mijn nieuwe insteek is ......... dat zijn geen vrienden ... dat zijn kennisen leuk om babbeltje te maken als je ze eens ziet en verder zoeken ze het maar uit ook ik ben altijd veeeeeeeeel te gek geweest voor iedereen ! ik heb dat echt af moeten leren ... en dat gaat nu prima .. ik heb een paar echte vrienden en mijn man en familie en de rest gun ik al het goeds van de wereld !
Maar ik voel me gewoon ook wel kwaad tegenover haar. Ik weet niet of ik nu gewoon normaal met haar kan praten...ik denk het nl. niet. Als je eerst goeie vriendinnen bent en dan laat iemand je zo vallen, weet ik niet of ik dan ook maar weer moet accepteren dat ik nu maar weer normaal moet doen. Snap je?
O, ik snap je helemaal! Het jammere daarvan is, is dat jij boos bent en haar kan het waarschijnlijk niks schelen. Daar heb je ook alleen jezelf mee. Zoals ik al eerder zei, probeer bij haar uit de buurt te gaan zitten en antwoord netjes maar kort tegen haar. Je hoeft natuurlijk niet net te doen alsof ze je grootste vriendin is. Als je niet zoveel meer tegen haar zegt, dan snapt ze het misschien ook wel.
nou dat moet je ook vooral doen meis want zo te lezen ben jij een topper en is het zeker te weten haar verlies ! en zo moet je ook denken ik heb er zo ook een paar en na verloop van tijd zakt het gevoel en went het idee dat ze het maar uitzoeken en dan komen ze vanzelf wel even vragen wat er is ... en dan kan jij zeggen dat het te laat is en dat je nog wel eens een praatje wil maken en dat ze verder maar kijkt wat ze er nog mee wil doen ...
Even vertellen hoor, de verjaardag was geweest en de andere meiden konden allemaal niet...hoe vinden jullie die? Dus ik was alleen met die 'vriendin' en de jarige. Ik heb haar echt genegeerd, als ze wat vroeg ga ik antwoord, maar als ik wat zei richte ik me voornamelijk op de jarige. Ik voelde me er echt niet echt super goed bij. Maar ik heb ook geen zin om weer aardig te doen zodat ik weer ga denken; goh ik ga weer contact zoeken. Ik heb het zo gehad met haar. Ik denk dat ze het wel in de gaten had. Jammergenoeg kom ik haar nog wel tegen omdat ze in dezelfde vriendengroep zit, het liefst zou ik haar niet meer zien, maar ja. Ik doe niet flauw tegen haar, maar ik ga ook niet meer super aardig doen. Daar word ik alleen maar mee gekwetst. Jammer dat het zo moet, maar ja.
@ Mama, goed van je! Vervelend dat de rest het liet afweten en jij je dus toch moest bezighouden met haar.
Ow wat een rotsituatie zeg, dat is zo'n nadeel aan vriendengroepen... Ik zou het denk ik met hara ebspreken, gewoon op een mooie ochtend erheen rijden en haar voorleggen wat je denkt en voelt, je voor een laatste keer 'kwetsbaar'opstellen.. ze heeft vanaf dat moment de keus open en eerlijk te zijn en te zeggen óf er iets is en wát er dan is. Want weet je, dat geklets met andere vriendinnen die dan weer dit gaan vragen of anderen die dan weer dat tegen je zeggen, je schiet er niks mee op. Open de deur, of eigenlijk..trap m in..Nog vóórdat je naar die verjaardag gaat. erg moeilijk, en ik kan me voorstellen dat je besluit om t niet te doen, maar volgens mij de enige manier ook voor jezelf om te weten hoe je nu verder moet met haar. verder over je teleurstellingen tegenover anderen..ik herken dat erg goed. Mijn man zegt dan altijd: Je kan alleen teleurgesteld zijn als je zelf dingen verwacht, als je geen verwachtingen meer hebt van anderen kunnen ze je alleen maar meevallen. Ik vind dat zelf wel es wat te makkelijk, want je mág van bepaalde mensen ook bepaalde dingen verwachten..maar de kern is wel, dat je het misschien wél zelf kan sturen door van bepaalde mensen minder te gaan verwachten. En met mensen waarvan je niet minder wilt gaan verwachten, kun je misschien eens rond de tafel gaan zitten om te zeggen wat je dwarszit. Ik weet niet of het zo is, maar ik weet van mezelf dat ik enerzijds heel open en toegankelijk ben, maar anderzijds ook vaak uitstraal dat ik mn eigen boontjes wel dop..Ik denk dat dat vaak de reden is wrom mensen niet aanbieden om je te helpen (bijvoorbeeld) Aan de andere kant..denk ikd at heel veel mensen maar gewoon 'dom doelloos'hun leven leven en totaal niet bewust zijn of bezig zijn met hun omgeving, en met géven. Die mensen moet je misschien behandelen zoals zij jouw behandelen. Ik heb dit 'probleem'met ene vriendin ook gehad, ik vond dat ze veel te weinig energie in onze vriendschap stak. heb het heel laf opgeschreven in een brief en aan haar opgestuurd..een week later belde ze dat ze langs wilde komen om te praten. Vanaf toen is alels zóveel duidelijker én beter! succes..en k*t dat je je zo rot voelt en teleugrgesteld in je omgeving.En dan ook nog es nu je zwanger bent van je tweede!
maybe nog een tipje.......zou haar wel gewoon een hand geven als je iedereen afgaat, dan hou je de eer aan jezelf....