niet helemaal mee eens hoor! Ik ken een aantal moeders die gewoon een poging gedaan hebben en t beviel goed. Je groeit er samen met je kleintje in. En nee, het is echt niet altijd leuk of fijn en dan heb je zeker doorzettingsvermogen en steun van je omgeving nodig. En die ontbreekt bij jou wel erg zeg... Maar over je schuldgevoel tegenover je eerste kindje: met dit nieuwe kindje zul je ook weer anders omgaan dan met je eerste. Wat dat betreft is je eerste altijd een proefkonijntje . En je past de kennis die je hebt opgedaan bij nummer 1 toch ook gewoon toe bij nummer 2? Je hebt bijgeleerd en nieuwe inzichten opgedaan. Dat is soms pech voor je eerste, je maakt dan keuzes die je later wellicht niet meer zult maken. En een nieuw kindje is ook gewoon nieuwe ronde, nieuwe kansen! Je hebt een beslissing genomen bij nummer 1 die toen het beste was en nu nummer 2 komt is een andere beslissing misschien beter. Zo is het leven!
Ik vind het top dat je erover denkt dit kindje BV te geven. Voel je niet schuldig t.o.v. de oudste. Die beslissing heb je genomen met de kennis die je toen had, met de overwegingen die toen speelden en belangrijk voor jou en je man waren. En hij doet het goed, schrijf je. Ik voel me ook wel eens schuldig dat ik met mijn oudste dingen anders had kunnen doen. Dan denk ik: dat zou ik nooit meer zo aanpakken, ik zou het anders doen. En ik doe die dingen nu ook anders met mijn zoontje. Maar ik moest ook leren om moeder te zijn en een eigen visie op het moederschap te ontwikkelen (oef, klinkt wel zwaar). Dus mijn zoontje heeft het geluk dat ik nu beter weet wat ik wil, dat ik veel ontspannener ben, makkelijker doe, en ervaring heb als moeder. Maar mijn dochter heeft mij 2 jaar en 9 maanden voor zichzelf gehad. Zo heeft iedereen weer een voordeel. Gewoon proberen, goed voorbereiden en bespreken met je omgeving dat je steun nodig kan hebben. BV kan soms in het begin lastig zijn, maar kan ook heel makkelijk en fijn zijn. 100% motivatie is onnodig, met flesvoeding kun je ook problemen/dilemma's hebben. Ik wens je veel succes!
Het zou erg vervelend zijn als je alle keuzes bij de eerste hetzelfde zou moeten maken alsbij de tweede. Dan zou je dus nooit iets bij mogen leren. En bij je tweede kindje maak je gewoon weer nieuwe "fouten". Dat hoort bij het leven. Voortschrijdend inzicht noemen ze dat. Bij de oudste wilde ik graag bv geven en ik ben niet erg goed in stoppen, maar om nou te zeggen dat ik er 100% achterstond. Dat toch echt niet. Ik had er gewoon niet zo bij stil gestaan. Het leek me gewoon het meest handig. En bij de oudste liep het redelijk makkelijk. Tegen de tijd dat ik echt grote problemen tegen kwam , was ik zo overtuigd van de voordelen dat de problemen uiteindelijk niet meer zo groot werden. Dat kan dus prima. Steun van je partner is trouwens wel echt van belang. Je moet er wel rekening mee houden dat je er in het begin wel wat extra tijd in moet stoppen en dan is het wel fijn als hij je wat ontziet in andere dingen.
Meiden, wat ben in ontroerd door jullie reacties! Ik zit hier echt met tranen in mijn ogen... Zo fijn om te lezen dat ik bij de eerste niets fout heb gedaan, maar gewoon een andere keuze heb gemaakt. En zo fijn om te lezen dat er meer meiden zijn die dit ook hebben gehad! Het doet mij zo ontzettend goed dit, ik kan het niet verwoorden! Ik twijfelde enorm op dit topic te openen maar door jullie reacties ben ik zo blij dat ik het toch geplaatst heb. Nogmaals ontzettend bedankt!
Heel erg graag gedaan! Ik hoop oprecht dat je lekker jouw keuze kunt maken en je er goed bij kunt voelen, hoe die keuze ook gaat zijn.