Mijn man heeft via zijn werk een aanbod gehad dat hij voor (voor ons...) heel veel geld anderhalf a twee maanden aan de andere kant van de wereld moet werken van de zomer. Aan de ene kant kunnen wij dit geld heel goed gebruiken en vind ik het belachelijk om zo'n aanbod af te slaan. Aan de andere kant zijn we in de 10 jaar dat we samen zijn nog maar 5 nachten apart geweest en haat ik het om alleen te zijn. Het is heel suf, maar ik vind het echt doodeng om 's nachts alleen thuis te zijn. Zelfs als mn man maar 1 nachtje weggaat zie ik er al weken van tevoren tegenop . Het idee dat hij dan zolang weg is, daar word ik helemaal gek van. Ook vind ik het helemaal niet fijn dat mn man onze dochter dan al die tijd niet ziet en dat ik dan van de zomer- hopelijk flink zwanger- dan alleen voor haar moet zorgen (doen we nu 50-50). Helaas heb ik omdat we ook nog op vakantie willen (hebben we al geboekt) niet genoeg vakantiedagen meer over om hem daar op te kunnen zoeken. M'n man vind dat ik zeur en dat we dit aanbod niet af kunnen slaan, maar ik twijfel... Wat zouden jullie doen?
ik zou voor het geld gaan... denk dat het ff heel hard doorbijten is als hij weg is maar bedenk wat je allemaal van het geld kan doen... geld maakt absoluut niet gelukkig maar t leven wel makkelijker... tenzij je alles rondom je kindje kunt regelen wat betreft jou werk enzo misschien kan je die maanden wat extra hulp vragen voor de zorg en/of huishouden enzo van familie/vrienden ivm je zwangerschp
Ik zou die kans ook niet laten schieten. Tenzij je het geld niet nodig hebt natuurlijk.. Je kan elke avond skypen met elkaar toch? Misschien kan je een paar keer een vriendin of een familielid te logeren vragen zodat je je niet zo alleen voelt.
Ik zou het op zich geen probleem vinden, 1,5-2 maanden zouden nog wel te overbruggen zijn en zeker als het iets eenmalig is. Alleen niet als ik bijvoorbeeld al zwanger zou zijn en net in die periode uitgerekend was. Bij de bevalling wil ik vl er gewoon bij hebben. De enige manier is om er samen veel over te praten, jullie moeten er natuurlijk wel samen achterstaan. Heb je eventueel nog familie/vrienden die je in die periode zouden kunnen en willen helpen?
Ik begrijp je twijfels en angst wel. Hier nog iemand die dat echt verschrikkelijk vindt het alleen zijn s nachts. Maar ik denk dat wij uiteindelijk zo'n kans niet zouden laten lopen.
Ik zou het wel doen.Mijn man is ook vaak in het buitenland.Weliswaar niet zo'n lange periode maar mogelijk gaat dit wel een keer gebeuren en dan zou ik daar niet sceptisch tegenover staan. Ik ben ook niet dol op alleen zijn maar mijn buurvrouw weet dat ik alleen ben en zij houdt altijd haar telefoon naast haar bed en mocht er iets zijn dan kan ik haar altijd bellen. Ik heb het momenteel gewoon druk met 3 kinderen en heb dan helemaal geen tijd om te zitten treuren.Mijn man is nu ook weg en afgelopen zaterdag is mijn beste vriendin komen borrelen.Leuk filmpje gekeken en genoeg afleiding.Woensdag komt die weer thuis na 10 dagen afwezigheid en we redden ons heel goed met zijn viertjes.
Doen! Zeker als je man het graag wilt.... En in het ergste geval, als je er echt zo ontzettend tegen opziet om die tijd alleen te zijn, kun je misschien die 2 maanden bij vrienden/familie "wonen"?
Ik zou hem laten gaan hoor! Je weet het nu ver van te voren dus je kunt op tijd regelen dat je wat hulp/gezelschap kan krijgen rond die tijd. Verder zijn 2maanden niets op een mensen leven. En alleen slapen kun je leren, mijn man kwam plots in Zh en ik moest wel. Mezelf er geen moment meer druk om gemaakt, het was gewoon zo.. En kun je nu niet wat extra dagen werken zodat je dan toch even kan gaan?
Toevallig hebben wij het hier gisteren over gehad, het zou kunnen dat dit in de toekomst bij mijn man op het werk ook gaat gebeuren en het dan om hele grote bedragen gaat en een periode van 5-7 maanden, wij hadden het hier uitgebreid over gehad en als het komt buiten het eerste jaar van de baby om zouden wij dit zeker we doen, de grote som met geld die daarmee binnenkomt maakt alles stukken leuker en wat is dat nu op een mensenleven, ik moet er wel eerlijk bij zeggen mijn man zou in dat geval wel de mogelijkheid hebben elke maand een 5 tal dagen terug te komen. Ik zou het wel weten als het enigszins te doen is zeker doen.
Wil je man het graag afgezien van het geld? Dit soort kansen komen niet vaak voorbij en geeft hem te kans om iets heel leuks/bijzonders te doen, en jou de kans om er achter te komen dat je het ook alleen kan (ja, ook alleen slapen 's nachts!)! Plus, het geld.. dus op basis van wat je zegt... ik zou het ook doen! succes met de keuze
Oei, zal het Nanaman maar niet laten lezen, want dit is wel heel unaniem . Ik zou het ook echt stom vinden om het geld te laten schieten, want we kunnen het juist zo goed gebruiken Neig denk ik ook wel maar naar doen (helemaal als ik jullie reacties zo lees!), maar ik baal dan wel van die 1,5 a 2 maanden. Als deze zwangerschap goed zal blijven gaan, zal dit ook mn laatste zwangerschap zijn en dan baal ik ergens ook wel dat ergens de laatste maanden dan juist zo stressvol zullen zijn. Af en toe familie vragen in het weekend moet wel lukken, maar doordeweeks werkt iedereen helaas. Ik vind het overdag ook niet eens zo erg met mijn werk en het KDv moet dat wel te regelen zijn, maar vooral dat 's nachts alleen zijn zie ik tegenop. Ik ben echt een scheiterd...
Ik zou hem ook laten gaan mits je een goede 'achtervang' hebt. Ook bij mijn man was hier sprake van (uiteindelijk niet doorgegaan maar genoeg over nagedacht) voor eenzelfde periode ook tijdens mijn zwangerschap. Ik heb toen bedacht dat ik 1 avond per week bij wilde tanken. Deze dag zou ik mijn dochter dan bij mijn moeder of schoonmoeder kunnen brengen. Zij passen normaal gesproken ook allebei een dag op. Die dagen zou ik mee-eten, de dag dat mijn man zijn papadag heeft werd door hen opgevangen. Verder iedere dag even sociale controle ivm mijn oudste (stel dat mij iets gebeurt). Verder veel inplannen aan uitjes en etentjes met anderen zodat je niet altijd alleen bent. Toen ik dit voor mezelf uitdacht, dus de weken invulde zag ik het eigenlijk best zitten. Natuurlijk is het zwaar, maar het heeft ook wel iets om elkaar even te missen en mijn man had het ook fijn gevonden om even in een andere wereld te leven, even helemaal weg. Dat snap ik best. Nou ja, bij ons ging het niet door. Maar als het aanbod weer zou komen zou ik het prima vinden. Succes en sterkte met piekeren
Tja, ik denk niet dat wij voor jou kunnen beslissen. Ik zou niet eens twijfelen (zeker doen!) maar ik vind het geen probleem om een tijdje alleen te zijn. Ik zou het als een prachtige kans zien voor mijn man. Niet alleen financieel, maar ook een geweldige ervaring (ik heb zelf een aantal keer voor een langere periode in het buitenland gewerkt en denk daar met positieve gevoelens aan terug) en ook nog eens goed voor zijn cv. Maar als het voor jou niet goed voelt, zou je eens kunnen kijken naar andere oplossingen. Waarom ga je niet mee? Je schrijft dat je niet voldoende vrije dagen hebt, maar je zou eens kunnen informeren of je onbetaald verlof kunt opnemen. Financieel misschien niet zo aantrekkelijk, maar van de andere kant gaat jouw man een hoog bedrag verdienen. Of is het mogelijk om jullie vakantie te annuleren, waardoor je toch meer vakantiedagen over hebt? Of heb je familie en vrienden in de buurt wonen, met wie je in die periode extra vaak kunt afspreken? Misschien kun je een tijdje bij jouw (schoon)ouders logeren? Zomaar wat ideetjes, misschien kun je er iets mee....
Ik zeg: Doen! Mijn man is (voor we kinderen hadden) 5,5, maanden weg geweest. Die 2 maanden zijn echt nog wel te doen! De eerste maand is wat onwennig, maar nog niet zo erg. Normaal begint pas die eerste maand, dat het vervelend wordt en dat je elkaar echt gaat missen, maar in jullie geval zijn jullie al weer over de helft en aan het aftellen! Maar wel zorgen voor hulp, als het je even te veel wordt. Want het is wel erg makkelijk van hem om te zeggen, dat je zeurt, maar HIJ is niet degene die het in zijn eentje moet rooien (werk, huishouden en kind).
Ik weet niet hoe hard jullie het geld nodig hebben maar ik begrijp je wel. Aangezien je man graag wilt zou ik achter hem staan
Ik ben het met je man eens, je zeurt! Het is maar 2 maanden max dat is echt zo voorbij en dat alleen slapen overleef je heus wel. En anders vraag je een vriendin/zus of wie dan ook of ze tijdelijk bij je willen slapen, is nog gezellig ook!