Hallo allemaal, Ik ben nu 15,5 weken zwanger. Ik vind het heel moeilijk om naar mijn lichaam te luisteren. Soms heb ik het idee dat het mij voor de gek houdt. Ik heb tot noch toe niks te klagen gehad: de eerste weken van de zwangerschap alleen verminderde eetlust en erg moe, maar niet overgeven of misselijk. Daar ben ik heel erg blij om. Vorige week maandag bleek mijn bloeddruk weer verder gedaald te zijn naar 90/50. Hierdoor ben ik soms licht in mijn hoofd. Ik probeer meer zout te eten, rustig op te staan e.d., maar dat lukt ook niet altijd even goed (ik vergeet het namelijk snel). Verder probeer ik zo goed mogelijk te eten en drink op mijn werk alleen al 1,5 liter water (ik werk 40 uur), buiten wat ik thuis nog drink. Maar goed, waarom ik het moeilijk vind om naar mijn lichaam te luisteren: Gisteren had ik ineens erge pijn in mijn onderrug, stuitje en bilspier. Zo erg dat ik het pijn deed om te fietsen en op de bank te zitten. Ik ben toen om 20.30 uur maar naar bed gegaan. Toen ik vanochtend op stond, had ik weer nergens last van. Zo heb ik regelmatig steken in mijn blaas, maar zodra ik mijn urine wil laten nakijken zijn de klachten verdwenen. De hoofdpijn speelt een spelletje met me: Dan helpt een paracetamol wel, dan weer niet. Maandag had ik energie voor 10, heb ik het halve huis gepoetst, gisteren was ik niet vooruit te branden. Zijn er meer die dit herkennen of stel ik me nu gewoon aan ?
Ik snap je! Elke week is zo anders, de ene keer werkt dit, de andere keer totaal niet. Je krijgt er soms moeilijk hoogte van. Ik zit er momenteel ook een beetje mee...
Herkenbaar hoor. Ik ben ook gelukkig niet misselijk en hoef niet over te geven. Moe zijn en licht in mijn hoofd/duizelig merk ik ook. De ene dag kan ik de wereld aan en de andere dag ben ik niets waard. Als ik niets voel ben ik ongerust en als ik wel wat voel ook. Maar de kleine doet het goed. Dat word iedere keer weer bevestigd. Dat is het belangrijkste.