Even iets leuks vertellen. Ik werk bij een naschoolse opvang, maar zit door omstandigheden al bijna 2 maanden thuis. Dit gebeurde heel snel en onvrewachts waardoor ik voor de kinderen en ouders van de ene op de andere dag niet meer in de picture was. Iedereen wist wel al dat ik zwanger was. Werd ik een paar dagen geleden gebeld door een moeder van een van 'mijn' kindjes. Ze vraagt of alles wel goed ging met de baby (blijken ze op mijn werk verteld te hebben dat ik door de zwangerschap thuis zit, maar ik zit thuis vanwege een burnout, maar dat terzijde) heel lief was ze. Zegt ze, ik had je een draagdoek belooft en die wil ik nog steeds graag aan je geven.... Nou, dat was ik alweer vergeten. Ze had het daar inderdaad eens over gehad. Die had ze nog liggen en omdat ze 'm niet meer nodig heeft, wilde ze 'm aan mij geven. Zooooo lief vind ik dat! Heeft ze speciaal daarvoor bij mijn leidinggevende m'n nummer opgevraagd zodat ze me daarover kon bellen. Echt tof dat ze daar de moeite voor neemt, toch. Ik kan dan echt weer zo vrolijk worden door dit soort kleine, maar lieve acties van mensen! Nu ga ik straks even langs m'n werk, komt ze die doek brengen. Wel leuk, kan ik gelijk de kinders weer even zien... Misschien voor anderen niet echt interessant, maar onder invloed van hormonen en de kerstsfeer ben ik blij met mensen die door een klein gebaar iemand een goed gevoel kunnen geven! Dat wilde ik toch even delen.
Hey Marisca, Is idd erg lief van haar. Zo zie je maar...er zijn nog genoeg lieve mensen op deze wereld. Groetjes, Noa
Dat is idd een heel lief gebaar Marisca! Ik had zelf gisteren ook zoiets, en toen was ik ook ontroerd. Een meisje wat voor ons bedrijf werkt, en die ik maar heel af en toe zie, (ik ken haar dus ook niet echt, alleen van hoi en doei enzo) kwam gisteren naar me toe met een zelfgemaakte kerstkaart. Die had ze speciaal voor mij thuis zitten tekenen. Dat vond ik zó lief!
Ja, het zijn vaak de kleine dingen die ´t ´m doen, hè? Een klein gebaar kan een mens echt opbeuren. Gewoon doordat iemand even aan je heeft gedacht...
Aaaah, echt lief! Ik had zelf gisteren ook zo'n lief gebaar van een volslagen vreemde: Ik was hier op het plein even naar de supermarkt gegaan voor een kleine boodschap en zag daar dat er al heel veel uitverkocht was. Mijn vriend was echter nog aan het werk en dus besloot ik (met 36+6 weken) alvast de boodschappen tot en met dinsdag in huis te gaan halen, in de supermarkt die op ongeveer 8 minuten fietsen van mijn huis af ligt. In de supermarkt ging het allemaal goed, met een karretje boodschappen... Tot ik mijn karretje weg wilde zetten (ik kreeg de tas met boodschappen niet eens omhoog getild, uit de kar). Een wat oudere man zette de tas voor mij achterop mijn fiets. Omdat ik op die manier onmogelijk kon gaan fietsen, besloot ik te lopen. Maar een vrouw van een jaar of 50 zag dit en vroeg waar ik heen moest. Zij moest een straat verderop wezen en stelde voor om wat van mijn boodschappen in haar fietstas over te hevelen, zodat ik met haar mee kon fietsen en niet hoefde te gaan lopen. Eenmaal thuis aangekomen bracht ze de toch wel erg zware tasd met boodschappen ook nog voor me naar de voordeur (ik woon twee hoog in een appartement zonder lift). Echt zoooo lief! Bestaan er toch nog goede mensen!