Soms is het zo verdomde moeilijk en heb ik het gewoon te kwaad!

Discussie in 'De lounge' gestart door marilouise, 22 mrt 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. marilouise

    marilouise Niet meer actief

    Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt hoop dat het oplucht,

    Het is bijna 5 jaar geleden dat mijn vader is overleden na een kort ziekbed van 3 maanden totaal. Vaak gaat het hartstikke goed, vorig jaar na de bevalling ging het helemaal mis en heb ik een tijdlang rouwverwerking gevolgd, Na die tijd heb ik voor mijn gevoel alles een plaatsje gegeven, alleen soms is het niet genoeg zoals nu, alsof ik al die tijd mijn gevoel uit heb gezet en opeens weer besef dat hij er echt niet meer is, Dan is alles me teveel, en is ook echt alles confronterend, langzaam aan komt ook het echte besef dat alles verder gaat hij zal nooit meer meemaken dat wat ik meemaak wat mijn familie meemaakt, dat zijn dingen vanaf mijn lieve man heeft hij nooit leren kennen voor hem ook moeilijk, maar ook mijn zoontje leert hij nooit kennen hij is opa en mijn mannetje heeft een opa maar ze leren elkaar nooit kennen het is alleen maar verhalen die ik kan vertellen, Zoals nu is het ook enorm confronterend hoe dat mijn mannetje op zijn opa lijkt,

    het is vandaag gewoon allemaal even teveel en dat zonder enige aanleiding

    Kortom ik mis hem zo enorm!

    mijn leven gaat verder maar het veilige en onbezorgde leventje van vroeger is er niet meer elke dag is er het gemis en zijn er ergens ook de zorgen wat de toekomst gaat brengen (gaat om een erfelijke vorm van kanker ) dit beheerst niet mijn leven gelukkig maar ik betrap mezelf er wel op dat ik gewoon hoop dat alles wat ik doe voldoende is en ik een van de gelukkigen ben die heel oud mag worden, maar ook de zorgen om mijn moeder en broertje, ik heb mezelf er wel een sop betrapt dat ik het voor hem erger vond dan voor de rest, inmiddels weet ik dat hij dat ook heeft gehad, van hoe moet dat wel niet voelen hij was 15 zijn diplomauitreiking werd mijn overleden vader aangehaald, hij had juist hetzelfde met ons huwelijk en geboorte van onze zoon.
    we zijn een heel hechte familie geworden, maar het gemis is zo sterk
     
  2. Ike1983

    Ike1983 Bekend lid

    21 okt 2009
    853
    32
    28
    #2 Ike1983, 22 mrt 2011
    Laatst bewerkt: 22 mrt 2011
    He meis,

    Ik kom je even een dikke knuffel geven! Die heb je zeker verdiend.

    Ik herken je gevoel. Mijn vader is 15 jaar geleden overleden toen ik zelf 12 was. Nog dagelijks mis ik hem! Vooral nu ik een zoontje heb. Had me zo leuk geleken, opa met zijn kleinzoon aan het spelen. Of mij weg zou kunnen geven bij mijn bruiloft.

    Ik hou me altijd voor dat ik het goed doe, omdat ik weet dat hij over mijn schouder meekijkt. Dat ik ook goed zorg voor mijn moeder en zus.
    De momenten dat mijn vader aangehaald word in een gesprek, vond ik vroeger verschrikkelijk, nu kan ik om veel verhalen wel lachen, omdat vaak aangehaald word hoe hij was.

    Heel veel sterkte!
     
  3. fidel2010

    fidel2010 VIP lid

    26 aug 2010
    6.659
    212
    63
    ik wil je ook een hele dikke knuffel geven, mijn vader is bijna 9 jaar geleden overleden, ik was net 17.. ik kan me het heel goed voorstellen dat het gevoel je soms overkomt, dat het ineens goed doordrinkt hij komt nooit meer terug, niet voor de dagelijkse dingetjes en ook niet op speciale gebeurtenissen, ook dat onze toekomstige kinderen geen opa hebben hakt er dik in, zeker omdat ik en me zus zelf ook nooit geen opa hebben gehad...

    het gemis zal altijd wel blijven de ene dag meer als de andere dag, maar heb hem beloofd, kop op, schouder er onder en doorgaan, niet achter de geraniums wegkwijnen... en denk ook dat hij welk op een wolkje met me meezweeft..
     
  4. thalina

    thalina Bekend lid

    24 jun 2008
    701
    0
    0
    tollebeek
    ohh ik herken je gevoelens!!
    sterkte meid

    dik 16 jaar mijn vader verloren (ik was toen 8)
    7 jaar geleden mijn schoonmoeder
    en bijna 2 jaar geleden mijn schoonvader
    op dat moment van mijn schoonvader had mijn moeder ook nog eens borstkanker
    ohhh als dat ook nog gebeurd was had je mijn weg kunnen brengen volgens mij

    allemaal te vroeg gegaan, mijn vader 44, schoonmoeder 44, schoonvader 60
     
  5. san84

    san84 Fanatiek lid

    5 nov 2009
    1.222
    0
    0
    NULL
    NULL
    och meis wat erg en ook voor de anderen denk aan jullie .
    en het is helemaal niet erg dat je hem nog mist .
    dikke knuffel voor jullie allemaal,

    hier is mijn schoonvader overleden op 54 jarige leeftijd aan een sporthart en we weten helaas nog niet of mijn vriend dit ook heeft . dit is nu 5 jaar geleden en ons neefje van 11 is vorig jaar overleden dit zijn we nog steeds aan het verwerken en we trouwen in mei en kan er nu al best tegen opzien omdat we hun gewoon missen.

    Sorry voor mijn verhaal maar lucht wel even op

    sterkte voor jullie allemaal meiden

    groetjes san84
     

Deel Deze Pagina