Ik heb gisteren iets gedaan waar ik erge spijt van heb Een paar kinderen,1 jongen en 2 meisjes hadden een schattig hondje bij in de speeltuin en ik liep naar de bus. Op een gegeven moment zag ik dat een van de meisjes die hond een harde ruk gaf (hij zat aan de lijn) en het arme ding jankte. toen werd ik al heel erg verdrietig. Op een gegeven moment moest ie de glijbaan op,een duwde tegen zn kont,de andere trok aan de lijn. En wat deed ik? Ik ben gewoon doorgelopen omdat ik te schijt was er iets van te zeggen en omdat ik dacht dat het toch geen zin had Wat zouden jullie hebben gedaan? Groetjes ZwarteZwaan!
het is inderdaad afschuwelijk maar troost je met de gedachte dat als je er wat van gezegd zou hebben en je daarna eenmaal weg was dat ze het toch zouden doen. ok, voor je eigen gemoedsrust had het dan wel geholpen maar er de hele tijd bijblijven is ook geen optie
Ik zou helemaal nix gezegd hebben weet je waarom,tegenwoordig zodra je vooruit komt voor je mening wordt je al in elkaar geslagen of neergestoken..Ik hou mij dus niet meer bezig met vooruit komen voor mijn mening. Denk dat ook al zou je iets gezegd hebben ,zij het later toch zouden doen.
Deze uitspraak vind ik wel heel zwart/wit, moet er niet aan denken dat iedereen zo zou reageren.. Bovendien weet je pas wat de uitwerking is als je het geprobeerd hebt. Nu gaat het om een hondje, maar wat als het om een kind zou gaan dat door andere kinderen mishandelt zou worden? Ik vind dat we allemaal een beetje verantwoordelijk zijn voor de samenleving.
Ik kan me je reactie goed voorstellen hoor. Een paar jaar geleden heb ben ik ook voor een hond opgekomen. Een volwasssen kerel die zijn hond sloeg. Met vrouw en kind erbij. Ik heb er wat van gezegt en vloog zelf een paar meter over straat omdat hij ook niet van mij kon afblijven. Ik weet ook niet wat ik een tweede keer zou doen hoor. Hoe zielig ik het ook vind.
tja mezelf kennende kan ik mn mond niet houden hoor... en ik had er zeker wat van gezegd op een manier dat kinderen ook begrijpen dat hondjes ook au kunnen hebben
weet je wat het is.. ik kan u wel zeggen van ik had er denk ik wel wat van gezegd en weet ik veel wat... maar op zo moment weet ik niet wat ik zou doen of durven... ik zeg altijd als ik een ruzie ziet zal ik het opnemen in ieder geval politie bellen maar ertussen springen zou ik denk ik niet durven... al met al ik weet niet wat ik gedaan zou hebben, daarvoor moet je het denk ik eerst echt mee maken.. in ieder geval je moet je er eigen niet schuldig over voelen! het is nu gebeurt en je kan de tijd niet terug draaien..
Ik kan wat dat soort dingen betreft niet mn mond houden als ik zoiets zie. Trek dan meteen mn mond open. Maar snap dat je ook niks zei. Vaak doen ze het dan toch wel weer. Waren het jonge kindjes of al wat ouder?
Ik ben 3 jaar geleden op straat aangevallen door 2 straatschoffies....die hadden er plezier in om iemand in elkaar te slaan.....ik was erg bang en ik heb zelf 112 gebeld met mijn telefoon die ze eigenlijk ook wilde hebben maar ik was sneller met 112 drukken en toen gingen ze er als een haas vandoor, ik heb zelfs nog 1 willen tegenhouden zodat hij gelijk kon worden meegenomen maar ja.....ik had overal pijn en hij bonkte met zijn fiets tegen me aan, ik heb hem moeten laten gaan, de politie was er heel snel, ze zijn nooit gepakt maar als ik zoiets op straat zie dan zal ik zeker de politie inschakelen maar ik zal niet ingrijpen, je hoort te veel dat mensen die helpen uiteindelijk zelf het slachtoffer worden en soms zelf overlijden, ik ben wat dat betrefd erg bang geworden voor vooral de jeugd......
Het mag wel zwart/wit klinken maar het is gewoon zo.Ik zie zoveel dingen gebeuren en ben gewoon door alles wat er is gebeurd wat er op tv te zien was gewoon geschrokken.Zou de enige niet zijn die de volgende slachtoffer wilt zijn. Ik zou nooit een uitwerking van iets proberen,nu helemaal niet nu ik een kindje heb. Tegenwoordig wordt je om een mp3 al vermoord!
Ik zeg eigenlijk altijd wel wat als ik zie dat kinderen/jongeren zich misdragen. Ken je het gezegde "It takes a village to raise a child" ? Ik sta daar zoooo achter. Ik weet nog wel als ik vroeger buiten speelde dat iedere volwassene je aansprak op vervelend gedrag of kattekwaad. Dat pikte je ook gewoon, dat hoorde erbij. Tegenwoordig durven mensen elkaar niet meer aan te spreken, alles wordt maar getolereerd. Nee, dat is niet mijn stijl.
Ik weet ook niet wat ik gedaan zou hebben. En dat van 'it takes a village to raise a child' is vreselijk achterhaald. Als je iets tegen een kind zegt, kan je er bijna zeker van zijn dat je papa of mama voor de deur krijgt om verhaal te halen. Dus ik heb zoiets van leven en laat leven.
Eerst woonde ik in de grote stad en hield ik mijn mond wel, voor ik een mes tussen mijn ribben had. Nu woon ik in een kleiner stadje en hier zeg ik er vaak wat van.
Ik zou er zeker wat van zeggen, doe ik nu ook vaak genoeg als kinderen dingen doen die niet mogen. Woon naast een park en laat daar altijd me honden uit, dus zie genoeg..
Juist doordat veel mensen het achterhaald vinden ben ik de uitzondering die kinderen/jongeren nog wel aanspreekt. Toch heb ik hier nog nooit boze ouders aan de deur gehad. Zeker in mijn oude wijk waren veel kinderen die continue buiten waren, liever een kind/jongere toespreken dan dat een hond zijn rug breekt door onnadenkendheid etc.
Ik ben een vreselijke flapuit en al helemaal in zulke situaties. Ik doe voordat ik denk. Ik had er dus zeker wat van gezegd en me pas achteraf zorgen gemaakt om de eventuele gevolgen.
Hier ben ik het helemaal mee eens! Alles wordt tegenwoordig maar getolereerd, er is totaal geen sociale controle meer en daardoor zijn er zoveel mensen (jongeren) die maar denken alles te kunnen doen.