Onze dochter is ruim vier jaar en enigst kind. Ze ontmoet genoeg kinderen op school en de BSO. Ook in de straat wonen genoeg kinderen. Ze speelt graag met twee kinderen; een meisje van vier en een meisje van zeven. Dochterlief speelt dus graag met de meisjes. Er mag altijd maar een kind komen spelen van ons. Meesta wordt er bij ons gespeeld. Ik merk dat er gedoe ontstaat als er iets te spelen moet worden bedacht. De een bedenkt iets en de ander wil het niet, de ander bedenkt dan iets en dat wil de een niet. Zo kunnen de twee meiden tien minuten hakketakken over wat ze gaan doen. Ik houd me meestal op de vlakte maar stimuleer soms ook ('je kunt .... gaan doen' of 'als je eerst .... doet, kun je daarna ... gaan doen'). Uiteindelijk gaan de dames spelen. Ik hoor dan al snel 'nee, niet zooooo'. Dochter wil graag bepalen wat er moet gebeuren en vindt het lastig als de ander het spel bedenkt. Ze kan ook erg boos worden als het niet gaat zoals zij bedacht heeft. Gelukkig wordt het wel beter, we leggen uit dat je samen af moet spreken wat je gaat doen. Hoe pakken jullie het samen spelen aan? Ik ben bang dat een ander kind straks denkt (of de ouders) dat onze dochter altijd wil bepalen en dat de lol er af is. Ondertussen knijp ik mijn billen samen als de meisjes spelen omdat ik het bekvechten al weer zie gebeuren (terwijl er ook echt wel leuk gespeeld wordt hoor, soms)
Dat alles zelf willen bepalen is den k ik ook de leeftijd. Mijn zoon is ook ruim 4 nu en die hoor ik ook iedereen dirigeren, ook kindjes van 8 jaar oud. Sommige luisteren er ook nog naar en anderen die negeren hem gewoon Zoon is ook de oudste thuis, dus dat helpt ook niet erg mee, al bijt de jongste wel goed van haar af! Als het echt ruzie dreigt te worden ( nog al vaak) dan vraag ik beiden wat ze willen en vaak is het dan om de beurt hun zin laten krijgen. En "pick your battle". Als het om iets kleins gaat en dochterlief is er helemaal overstuur van leg ik uit dat hij haar soms haar zin moet geven en dat hij weer een andere keer "aan de beurt" is. Of als we er niet uit komen dan kies ik en dan komt het er meestal op neer dat er iets anders gespeeld wordt. Ik leg dan wel uit dat dit blijkbaar even geen leuk spel is omdat iedereen er verdrietig van wordt en dan we die dan een andere keer weer moeten proberen. Vaak is het dan brullen, maar de keer erop kijken ze wel beter uit
Ik denk ook dat het deels aan de leeftijd ligt. En aan de situatie, op school kan ze wel samen spelen en wordt ze niet boos (zegt ze zelf ook en juf herkent het ook niet).
Op school zijn het ook niet HAAR spullen Merk overigens hier dat samen spelen met het ene vriendinnetje veel,beter lukt dan de andere. Sommige meisjes drijft ze enorm d'r zin door... Anderen kan ze echt leuk samen mee spelen.
Wat je beschrijft vind ik ook niet erg abnormaal klinken. Hier zijn ze alles behalve een enigst kind en toch hebben ze dagelijks weleens ruzie over speelgoed of over hoe het spel moet lopen. Ik laat ze zelf naar een oplossing zoeken ( zo leert een kind conflicten oplossen) en pas als ze gaan schreeuwen of vechten grijp ik in.
Ik laat ze hier ook best een heel stuk zelf oplossen.. inderdaad wat Adi zegt, wanneer het echt uit de hand loopt zeg ik er wat van. Maar er vallen hier regelmatig wel wat nare woorden maar dat lost zich 9 van de 10 keer vanzelf wel weer op.
Ik wil het ze ook altijd graag zelf op laten lossen, maar dochterlief heeft een vriendinnetje die bij een poging tot ruzie / woorden al roept dat ze naar huis wil omdat ze naar huis moet komen als ze ruzie gaan maken. Dan spring ik er tussen omdat ik bang ben dat het meisje thuis vertelt dat er ruzie was terwijl er in mijn ogen niets aan de hand was.
ook bij de vriendin laten spelen!!!!thuiswedstrijd is makkelijker dan als ze bij de moeder van haar vriendin in hun huis moet zitten.
Ja, maar dan zijn ze binnen no time weer bij ons terug omdat ze het hier leuker vinden en omdat die mama (zoals mijn dochter het zegt) een beetje eng is.
Ja, en hoe pakken we dit dan aan hè? Het samen spelen en uitleggen dat je dan je spullen moet delen / moet overleggen waar je speelt etc. Het blijft lastig vind ik
Ik vind dat jullie als ouders van alles verwachten van die meiden. Kleuters kunnen vaak niet perfect met elkaar spelen, zonder enige ruzietje of zonder discussie hoe het spel hoort. Dat kun je niet voorkauwen, want dan leren ze nog steeds net hoe ze die situaties zelf moeten oplossen. Als de discussies hier te lang duren zeg ik dat ze OF samen een oplossing moeten bedenken OF dat ik dat speelgoed wegleg. Zelfstandig leren om conflicten op te lossen is heel belangrijk om echte vriendschappen te kunnen sluiten ( vriendschap zonder incidenten bestaat namelijk niet) Bij meerlingen wordt altijd geadviseerd om aan kinderen te vragen om zelf tot een oplossing te komen. En daarbij hoort vaak een beetje ruzie en touwtrekkerij. Maar als je dat ten alle tijde blijft ontlopen leert een kind ook niet hoe die ermee moet omgaan.
Dat kan best hoor Adi, dat we te veel verwachten. Ben zo bang dat er geen vriendinnetje meer wil spelen als dochterlief kattig reageert, niet tot spelen komt of niet wil delen. Is dit een stomme gedachte?
Als hier een vriendinnetje komt spelen laat ik ze het vaak eerst even zelf "uitvechten" inderdaad. Komen ze er dan niet uit wil ik best even scheidsrechteren... Maar ervaring leert is dat ze dan vaak 10 minuten later ruzie hebben over iets anders..... Dus eigenlijk helpt het niks. Is het een kindje hier uit de straat schroom ik dus niet om na de zoveelste ruzie het betreffende kindje naar huis te sturen. En natuurlijk met de melding dat ze vast de volgende dag weer zonder ruzie kunnen samen spelen en dat ze dan best weer mag komen spelen maar dat vandaag blijkbaar niet zo'n goede dag is. Is het iemand van school die wordt afgehaald... Zet ik meestal een film op. Kinderen worden vaak tussen 5 en half 6 opgehaald... En toch is vaak 5 uur lang zat voor de meesten. Ik ben helemaal geen fan van tv kijken maar op zulke momenten vind ik het allemaal wel prima. My little pony aan en dat laatste half uurtje komen we ook wel door.