Ik zou zo graag willen

nouja in dit geval kan je denkik het beste aan je kindje denken, je kan meer bieden als je je opleiding afgerond hebt en een goede basis heb opgebouwd, een kindje neem je ook samen en het beste zou natuurlijk ook zijn als je kindje gewenst is door de vader.. je moet wachten tot jullie er allebij klaar voor zijn.

10 maanden is inderdaad ook nog niet erg heel lang, je woont nu ook pas 2 maanden samen en nu is het nog allemaal nieuw en leuk, je kan beter wachten tot je langer samen woont.

ik snap dat je heel graag wil en je word denkik ook een hele goede moeder, maar juist daarom zou ik wachten tot jullie er allebij klaar voor zijn (en dan natuurlijk hopen dat het lukt, het kan ook zomaar een hele poos duren) maar dan ben je er iniedergeval wel klaar voor.

 

Als je vriend echt niet wil is het misschien een goede manier om jezelf nog wat geduld te geven, om je proberen voor te stellen hoe het zou zijn om alleen een kindje te krijgen.
Het klinkt nu natuurlijk heel romantisch, net samenwonen enzo, maar als hij écht nog niet aan kinderen toe is zou dat wel heel veel spanning op de relatie zetten denk ik.

Ik weet even geen andere manier te verzinnen waardoor je het niet zou willen, maar probeer dit eens voor te stellen, wil je dan nog steeds graag?

Ik wens je veel geduld
Geniet lekker van het samenzijn met je vent!

 

Kinderen zijn onswijs leuk, maar je moet er wel allebei achter staan want er komt zoveel bij kijken. Je leven is ineens zoveel drukker.

Mijn vriend wou ook nog niet zo jong kinderen, maar na een jaar dat ik erover begon, kwam hij ineens met dat hij toch wel graag wou.
Ik denk dat hij daardoor toch er over na is gaan denken en het misschien even tijd moet geven?

Maar als je nog met een opleiding bezig bent, zou ik idd ook wachten.
Over een tijdje heb je een baan, een hopelijk goed inkomen, je kent elkaar langer en dan is de situatie beter om aan kinderen te beginnen toch?

Succes!!

 

Het enige wat je kan doen is wachten tot wanneer je vriend er ook voor klaar is. En het beste is zowiezo om je opleiding af te ronden, dan heb je ook al wat meer zekerheid in het leven.

 

Een kind is zoals gezegd iets waar je beiden achter moet staan. Als je er nog niet allebei klaar voor bent, dan zou ik het nog eventjes uitstellen.

 

Ik zou sowieso ook wachten tot je wat langer bij elkaar bent. Na 10 maanden ken je elkaar echt nog niet goed genoeg om objectief te kunnen bepalen of het wel echt degene is waar je de rest van je leven samen wilt blijven, je bent (als het goed is) nog hartstikke verliefd. Ik kan best begrijpen dat het verlangen groot is hoor, ik zelf had ook al heel vroeg een kinderwens. Maarja, soms moet je helaas het verstand voor het hart laten gaan... Sterkte ermee!

 

Niet te veel aan denken, want dan maak je jezelf idd gek. Stort jezelf lekker op je studie, en kijk er naar uit als je daarmee klaar bent. Soms had ik ook wel zo'n periode dat ik echt zooo graag wilde, maar hoe meer je er mee bezig bent, hoe meer je denkt dat het bijna "moet" van jezelf!

 

Hoi Hoi,

Misschien is het een idee om een keer het gesprek met je vriend aan te gaan dat jij het heel graag wilt en dat je snapt dat hij dat nog niet wilt en vragen wat voor'n plannen hij nog heeft met zijn leven? wil hij misschien eerst trouwen? Heeft hij misschien een leefdtijd in gedachten waarop hij graag vader zou willen worden. Dan weet jij ook een beetje waar je aan toe bent. Als hij pas over 5 jaar kinderen wilt (kan altijd nog veranderen natuurlijk) dan kan jij je daar ook op instellen. Want mannen vinden niets vervelender als het telkens ergens over te moeten hebben waar ze niet achter staan...hoe graag wij dat ook willen Overigens moet ik zeggen dat toen ik zo oud was als jij ook een hele grote kinderwens had. Mijn man ook wel alleen die wilde eerst groter wonen enz enz......uit eindelijk is die sterke drang bij mij vanzelf weggegaan tot 2 jaar terug en nu hebben we bijna 2 kindjes, heel vlak op elkaar! En achteraf erop terugkijkend ben ik blij dat we even gewacht hebben. We hebben nu ons leventje helemaal op de rails allebei een goede baan een groot huis alles waar we alletwee van gedroomd hebben.....dus ook voor jou en je vriend zal dat moment een keer komen!! Echt waar....geduld word altijd beloont!

Succes,

Groetjes Lysanne

 

ik schrik wel van je verhaal, zo kort nog bij elkaar, maar iig dat is het probleem denk ik niet.

ik lees hieer heel verhalen van moeders die heel graag eerst hun opleiding hadden afgemaakt voordat ze met kinderen, en wat hier ook gezegd is, je krijgt echt een heel ander leven met kinderen.

 

Meid ik kan 1 ding zeggen hoelang je bij elkaar bent maakt niet uit (als je zeker van elkaar bent!) maar je moet je kindje natuurlijk wel wat te bieden hebben en dat gaat beter als jij werk hebt en je vriend het ook wil.

Ik zelf ben ook 20 (vriend is 26) en wij proberen al 13 maanden om zwanger te raken, wij woonden ook pas een aantal maanden samen toen we er allebei voor wilden gaan. Dus ik kan je heel goed begrijpen, maar wij hebben wel allebei stabiel werk een koophuis en als ik dat niet had was ik er echt nog niet voor gegaan!!

Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je wens snel uit mag komen!

 

och meid ik zou dan nog even wachten hoe moeilijk dat dan ook is. kindjes zijn leuk hoor echt waar maar het is niet niks hoor. je leven veranderd totaal. je bent nu nog bezig met je opleiding en heb nog geen vaste baan jullie wonen net samen en je vriend staat er nog niet achter. wachten meissie

je hebt een veel mooiere toekomst als je je opleiding afrond en je vriend er ook klaar voor is. geniet nu nog van alleen je vriend, bouw samen met hem iets moois op en ga van daaruit verder.
wen nu aan het samenwonen want ook dat is erg belangrijk he. als jullie dan eenmaal een kindje hebben dan kan hij/zij iig in een stabiele omgeving opgroeien.

 

Meis echt wacht nog even en het vragen / zeuren zal alleen maar tegen werken ( spreek ik uit eigen ervaring ) Als het aan mij had gelegen waren we er 4 jaar geleden al voor gegaan maar ik ben zo blij dat ik nog even gewacht heb... Nu hebben we een mooi huis en allebei een goede vaste baan en mijn opleiding is afgerond en ik heb zelfs nog een niveau hoger kunnen doen.
Het is echt heel erg leuk een kindje maar je moet er samen achter staan. fantaseer en droom maar leg je vriendje geen druk op dan komt het vanzelf!

 

Nou, ik ken je gevoel hoor. Na een paar weken van onze relatie wisten we dat we wel samen kinderen wilden en samen oud wilden worden.
Ik ging na 2 maanden samenwonen bij hem in de studentenkamer. En altijd is die wens sterk aanwezig geweest. Toch wist mijn verstand me te overmeesteren dat ik eerst een opleiding moest hebben gevolgd, om een fatsoenlijke baan te kunnen hebben. En besloot een kitten te nemen. Toen we in een appartement gingen wonen en gingen trouwen zat ik nog midden in mijn studie. En steeds werd de wens groter. Toen hebben we een hondje genomen. NOu dat was wennen! Ik besefte heel goed dat het op dat moment geen tijd was voor een kind. We waren heel druk met onze pup. Moest heel erg wennen aan het 'andere' leven, want ja, ook met een hond staat de leven ineens op de kop.
Na wat maandjes waren we helemaal gewend, en konden we natuurlijk niet eens meer zonder voorstellen. En ik was blij deze ervaring eerst te hebben gehad vóór het krijgen van een baby.
Toen werd een goeie vriendin van mij zwanger. Dat was even doorbijten. De studie was niet leuk meer en mijn wens was sterk en dagelijks aanwezig! Toch is het me gelukt geduld te hebben. En ineens was mijn studie klaar, en besloot te stoppen met antioconceptie. Na 3 maanden was ik zwanger, en in de tussenperiode hadden we ons eerste huis gekocht. Het was allemaal ineens heel snel gegaan!
Nu heb ik onze dochter een goeie basis te bieden. IK ben achteraf gezien blij zoals het nu is gelopen. Ik hebben een goeie parttime baan. Hoef me niet in alle bochten te wringen om aan geld te komen of verschrikkelijk zuinig te doen. Heel ruim hebben we het niet. Maar het is hardstikke goed te doen zo. Ik kan haar alles bieden wat ik maar wil.
Ik zeg het je, de tijd vliegt! Voor je het weet is het wel zover. Geniet inderdaad nog even van de tijd zonder kind. Want die krijg je nooit meer terug.

 

Je moet natuurlijk er allebei achter staan en wat betref dat jullie 10 maanden samen zijn om ervoor te gaan lijkt me wel aan de vroege kant, maargoed het kan altijd goed gaan kijk maar naar mij(het was dan niet bewust mijn 1e kindje) maar we hadden net 4 maanden toen ik in verwachting ben, nu zijn we in verwachting van ons 2e kindje waar we voor zijn gegaan het gaat hartstikke goed met ons,maar we zijn er beide voor gegaan en niet 1 van ons.

Komt goed geduld is een schone zaak zegge ze .

suc6 ermee

 

ik had dat ook op mijn 21e.
we waren getrouwd hadden een koophuis.....en ik was klaar voor een kleine.
maar mijn man niet, die wilde nog een paar jaar wachten.
gek werd ik van mezelf!!
Maar 2 jaar later wilde hij het ineens wel.
en ik merkte ook dat dat zeuren averechts werkte, ik heb dat heel lang gedaan en toen ik besloten had het niet meer te doen toen duurde het nog een half jaar en toen kwam hij er zelf mee.
ook wij hebben een kitten gepakt toen zodat ik wat had om te vertroetelen.
heeft wel geholpen, maar als je al een hond hebt....dan heb je al wat om voor te zorgen.
maar, het komt wel, maar niet zeuren, dat werkt vaak niet bij die mannen.

 

Je kan natuurlijk wel al beetje fantaseren over namen of af en toe wat leuks kopen dan ben je er toch al beetje mee bezig en wie weet gaat je vriend het dan ook leuker vinden..

ik kon ook echt niet wachten en herken je gevoel dus heel goed.. gelukkig was mijn vriend (nu man)er ook wel aan toe.. Ik was 19 toen ik mijn dochter kreeg.. achteraf had ik beter eerst mijn opleiding af kunnen maken want dan had ik nu een spw diploma gehad.. ik heb nu wel een goede baan in de zorg maar kan naast dit niet veel kanten op dus als de kids groter zijn wil ik wel weer een diploma gaan halen

succes er mee!