Spannend dames.. maar nog steeds zo lang wachten.. lijkt me moeilijk.. zo lang hier naar toe geleefd... natuurlijk goed dat alle risico's worden vermeden... Ik blijf duimen.. ik gun t jullie van harte!!!.. maar dat weet je ook wel.. knuffff
Oke, dan nu de wat langere versie van vandaag. Vanmorgen heb ik Ikdus opgehaald op het station. Daarna hebben we manlief gehaald en zijn we naar het ziekenhuis gereden. In het ziekenhuis moesten er nog wat ponsplaatjes worden gemaakt en we waren wat vroeg dus lekker een bak koffie gepakt. En toen naar boven. We zaten daar en wat ik al vreemd vond: er kwam een stel binnen die om 10.30 een afspraak leken te hebben. Ze trekken daar altijd veel tijd uit voor een afspraak en dat we tegelijk zaten klopte niet leek me. Dus ineens dacht ik: ooh neeeeeeeeeeee, dit is gewoon weer een nieuwe afspraak, we moeten naar de poli gynaecologie en niet naar de fertipoli. Dus snel naar beneden waar we op tijd aan kwamen Na 3 kwartier wachten waren we eindelijk aan de beurt. Eerst even babbelen over hoe het met ons ging en foto's van Luuk showen ging ze over op de orde van de dag en begon Ikdus vragen te stellen. Ook heeft ze vooral de nare kant van IVF benadrukt. Dat er dingen mis kunnen gaan en dat het lichamelijk en geestelijk zwaar is en ze het niet moet onderschatten. Zo deed ze het bij de vorige keer ook en ik vind dat alleen maar goed. Na een hoop dingen noteren kwam ze weer bij mij en begon over de zwangerschap en bevalling. Omdat de zwangerschap natuurlijk al behoorlijk complex was en ik behoorlijk overgewicht had toen, is er veel mis gegaan met mij. Ten eerste dat ik buiten westen raakte na de geboorte van Luuk, mijn kritieke toestand na de geboorte van Thijs* en mijn conditie was slecht toen. Ze zag dat ik was afgevallen en ik heb verteld dat mijn bloedwaardes nu goed zijn wat al gunstig is. Maar ze wil niet dat ik weer een risico loop en wil eerst de mening van de gyn die de zwangerschap heeft begeleid en van de internist. Als die groen licht geven dan gaat ze bespreken in het team of Ikdus het mag gaan doen gezien haar toekomstige kinderwens. Ook had ze wat moeite met het feit dat Ikdus wel ineens iemand kan ontmoeten die het niet met de donatie eens kan zijn of dat ze toch snel zelf een kindje wil. Voor ons maakte dat niet veel uit omdat ik vind dat Ikdus zich altijd terug moet kunnen trekken, ongeacht de reden. Uiteindelijk heb ik ook gezegd dat ik de behandeling niet aan wil gaan als ik een verhoogd risico heb (meer dan normaal met deze leeftijd bedoel ik) op complicaties. Kijk, ik heb zelf toen niet veel mee gekregen van alles dat mis is gegaan tijdens de bevalling maar mijn ma en man wel. Ik kan het, zeker mijn man, niet aandoen nog eens zo'n traumatische ervaring te doorstaan. Daarbij wil ik zelf ook nog kunnen genieten van mijn kindjes en niet het risico lopen wel te overlijden bij de bevalling. Natuurlijk is elke bevalling een risico maar ik bedoel dan een verhoogd risico. Eenmaal weer buiten is de afspraak met de gyn op 27 mei gemaakt. We hebben manlief weer naar zijn werk gebracht en Ikdus en ik zijn lekker gaan lunchen en even de stad in geweest. Nog leuke kleertjes (ja, weer ) voor Luuk gescoord en nog een terrasje gepakt en toen Ikdus weer op de trein gezet. Manlief en ik hebben alles nog eens doorgenomen en we zijn het helemaal met elkaar eens: als er een risico is voor mij dan blazen we het af. Nu is het dus afwachten wat de gyn zegt en daarna wat het team beslist (bij groen licht uiteraard) over Ikdus. Ik heb al gezegd dat de nood voor ons nu minder hoog is. We hebben twee prachtige mannetjes mogen krijgen dus ik heb het een keer mee 'mogen' maken. Ik ben al een heel tevreden mens. Natuurlijk willen we graag nog een kleintje maar als het niet lukt kunnen we daar ook vrede mee hebben.
sjonge zeg.. er klinkt berusting in je verhaal.. hou dit vast!!.. duimen draaien meis.. en ueh.. misschien ff link van dit topic bij de febmama's plaatsen.. kan iedereen meelezen en hoef je niet t heule verhaal nog een keer te typen...... ik ben een boon want typte net nog of iemand wist hoe t was gegaan terwijl ik dit al gelezen had..whahaha.. was er ff niet bij met mijn hoofd... knuf
Ook ik heb je topic gevonden Spannend allemaal meid! Nog een maand wachten dus! Het is jullie zo gegund.
wat spannend meiden ik ga dit topic zeker blijven volgen Ikdus hartstikke lief dat je dit wil doen en Dees: wat goed dat je al zoveel bent afgevallen zeg! petje af!
Heb weer even bij gelezen en net wat ichtus zeg klink je erg 'berustend'. Vind dat echt heel knap van je. Je denkt met je verstand en dat is goed voor zo'n beslissing. En nu op naar eind mei! Succes met wachten
Geweldig is die Dees van ons hè ! Zo sterk dat ze is dat ze met dr verstand denkt en niet alleen laat leiden door dr gevoelens
Zaterdag trouwens een kleintje van 5 maanden geknuffeld. Pffffffffff wat is dat dan moeilijk zeg. Ik heb zo super de kriebels en zelfs manlief wilde haar steeds vasthouden. Ik wil zoooooooo graag.
tuurlijk is het moeilijk en tuurlijk heb je die kriebles, is toch logisch ! Maar toch doe je het super super super goed.
Nog 2 en een halve week en dan weten we meer. Weet je, ergens ga ik er al vanuit dat het niet meer kan. Misschien omdat het dan alleen maar mee kan vallen ofzo, kweenie.
Wat een SUPER verhaal is dit zeg!!! Tjonge zat gewoon even met tranen in me ogen te lezen hier. Ik was even helemaal klaar met de goedheid van de medemens! Maar toen ik dit las, werd ik weer helemaal vrolijk! Super hoor, Ik duim voor jullie beide!En ga dit verhaal zeker volgen
Wat spannend zeg! Ik volgde jullie al, en zal het hier blijven doen. 27 mei is al bijna, ik hoop op goed nieuws, ik duim! Ikdus, petje af voor jou!!!Respect!
Ja meiden, Ikdus is een toppertje he! Dat ze dit zomaar wil doen voor ons. Jaja, als ik groen licht krijg zijn we er nog niet want dan gaan ze bespreken of ze het aandurven met Ikdus omdat ze nog een kinderwens heeft. Het duimen is dus nog wel even nodig