Wie herkent dit? Dat je soms echt smartphone moe bent? Ik merk dat ik de laatste tijd erg veel tijd besteed op mijn telefoon. Eventjes een appje lezen, oh...mn mail ook maar gelijk even checken. Telefoon terug op tafel.. Minuut later... oh wacht, vergeten te kijken wat voor weer het gaat worden, even buienradar raadplegen! Zo gaat het dus zo'n beetje de hele dag door. Best wel smartphone verslaafd voor mijn gevoel. Het lastige is: ik wil hier vanaf, maar ik vind de overstap naar een "normale" gsm best groot. Whatsapp bijvoorbeeld vind ik bijna onmisbaar in deze tijd. Heeft 1 van jullie hier ook zo'n probleem mee, maar nu een goede oplossing gevonden? Ik heb mn notificaties en geluiden al uitgezet enz, dus ben al echt bezig om er iets aan te doen...t werkt alleen nog niet
Herkenbaar, ik lees mee en hoop verhalen te lezen van mensen die bewust zijn gaan minderen en hoe. Ik heb er overdag niet zo heel erg veel last van maar in de avonduren zit ik veels te veel met die smartphone in mijn handen. Zo erg dat ik daardoor ook elke avond (of zeg gerust maar nacht) veels te laat ga slapen.
Ik snap je helemaal. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik steeds een kwartier op mijn telefoon mag. En dat elke 3 uur. Daarnaast niet. Apjes kunnen wachten. Het weer hoéf ik niet perse te weten. Tenzij het echt belangrijk is. Is het belangrijk genoeg om mijn pc er voor op te starten en het daar te googelen? Nee? Dan is het blijkbaar niet zó belangrijk. Kan het ook nog even wachten.
Je kan een slot op je telefoon zetten dmv een app (ben de naam even vergeten. Als je dit wilt weten ga ik hem even zoeken). Je kan een tijd instellen wanneer je telefoon uit gaat (je kan alleen gebeld worden geloof ik), maar je kan ook een tijdsduur instellen voor hoe lang je per dag op je telefoon mag (bijv. 2 uur). Misschien dat je hiermee kan 'afbouwen'.
Ik leg savonds mijn telefoon weg op slaap modus. Boven in de slaapkamer in mijn kleding kast t slaat miss nergens op maar zo kom ik er niet aan. Met man op de bank wil ik geen telefoon maar echt tijd voor ons. Ook bij dagjes weg weiger ik op mijn telefoon te gaan. Soms lastig, het gaat steeds beter. Alleen thuis hang ik er (te) veel achter dus daar moet ik nog aan werken.
Ik ben deze maand begonnen met een smartphone detox. Heb de app Moment op mijn telefoon gezet, en vond het ontzettend confronterend om te zien hoeveel tijd ik op mijn telefoon zit. Dat was wel een echte motivator, want jeetje, wat zou ik veel andere dingen kunnen doen in die tijd! Deze regeltjes heb ik mezelf opgelegd: -‘s ochtends pas te pakken na mijn ochtendritueel (opstaan, klaarmaken, ontbijten, etc.). - alleen in de grote pauze en niet in de koffiepauzes gebruiken. - Niet pakken tijdens het wachten op iets (bijv openstaande brug). - Niet bij het eten. - Niet na 21.00u. Op de dagen dat ik niet werk mag ik hem pakken als: - ik zelf helemaal klaar ben. - mijn huis schoon is. - ik wat creatiefs heb gedaan. - ik buiten ben geweest. - ik een half uur gelezen heb. - mijn dochter slaapt.
@Eef92 ik heb zo'n app qualitytime ooit geïnstalleerd waarop je kunt zien hoe lang je op je telefoon hebt gezeten, maar ook idd een slot erop kunt zetten voor bepaalde tijd. Het erge is dus dat ik dit weleens heb geprobeerd, maar dan toch écht even iets op moest zoeken, waarop de app eerst vraagt:" weet je zeker dat je het slot wil verbreken?" En ja hoor..zat ik weer een half uur op mn telefoon. Dit werkt dus niet voor mij, wat ik zeg: ben echt wel verslaafd Ik heb al wel weken geleden mijn oplader beneden neergelegd dus in de slaapkamer geen smartphone meer. Dat vond ik al een hele stap van mezelf Alleen nu nog de rest onder controle krijgen
Weet je wat ik nog het ergste vind: dat ik mijn kinderen ook niet het goede voorbeeld geef Ik neem mezelf iedere dag voor om niet in het bijzijn van de kinderen mijn telefoon constant te pakken, maar op 1 of andere manier lukt het me gewoon niet. Vervolgens baal ik daar dan weer enorm van. Ik wist niet dat je zo afhankelijk kunt worden van een apparaat (iig, het gevoel dat je er afhankelijk van bent)
Heel herkenbaar. En tegen mijn kinderen zeg ik, als ze weer eens vragen om een spelletje op de telefoon of om de Nintendo DS, dat ze niet heel de tijd achter zo’n scherm moeten hangen. Ik geef zo ontzettend het verkeerde voorbeeld.
Ook hier herkenbaar. Ik heb nog wel een smartphone want WhatsApp is zo handig, maar heb verder alle social media-apps van mijn telefoon gegooid. Ook die van Buienradar, of apps van sommige online winkels. Nieuwsapps gebruik ik ook niet meer, al is dat een beetje mijn werk. Verder neem ik m bewust niet mee op dagjes weg. Mijn man heeft zijn tel mee en ik heb hem gewoon niet nodig. 's Avonds leg ik hem ook op de kast en dan denk ik er vaak niet meer aan om hem te pakken. Maar in de 'lege' momenten blijft het een hebbeding. Even een recept checken, notities opendoen om een receptenlijstje te maken, o, wat had ik eerder getypt, even lezen, ondertussen appt een vriendin en ben ik met haar in gesprek, en laat ik ook eens mijn mail checken... Heel herkenbaar en je bent ongewild zoveel tijd kwijt. Het begon mij op te vallen toen de nicht van mijn man bij ons was. Zij zit werkelijk aan haar smartphone gelijmd, het lijkt wel een tiener soms terwijl ze al 28 is. Speelt ook Candy Crush enzo. Pakt m rustig als we aan tafel zitten. Als we visite hebben gaat ze ook op de bank zitten met haar telefoon. Beetje asociaal. Ik ergerde me hier zo aan dat ik besloot ook naar mijzelf te kijken.
Hier exact hetzelfde. " je mag even 15 minuten op de iPad maar echt niet langer! (Terwijl ik vervolgens zelf ruim een half uur recepten aan het zoeken ben op pinterest bijvoorbeeld)...
Helaas heel herkenbaar Ik neem je ook iedere keer voor om te minderen, maar het lukt me niet. Iedere keer zit ik weer met dat ding in mijn handen. Ik heb geen tips, maar hoop dat iemand de ultieme tip geeft. En dat we gewoon een beetje ruggegraat gaan tonen door hem eens te laten liggen!
Zo herkenbaar Ik ben echt verslaafd. Ik heb thuis een vaste plek voor m’n telefoon (zodat ik hem hoor als iemand belt, maar verder niet) ... alleen pak ik ‘m er tóch vaak bij. Even dit opzoeken, even dat checken... Als ik van huis ga, moet de telefoon in m’n tas ipv broekzak... maar nu luister ik luisterboeken en dan moet hij dus tóch in m’n broekzak ivm koptelefoon. En dit typ ik nu ook op m’n smartphone. Ik ga toch proberen het verder terug te dringen, bv luisterboek mag, maar nutteloos dingen opzoeken, hier klikken, oh dat is ook leuk... aaah dat is mooi! Etc etc, dat niet meer.
Facebook verwijderen, mailaccount verwijderen, alle apps waar je eigenlijk alleen maar in kijkt ‘omdat het kan’ verwijderen. Dan houd je waarschijnlijk alleen Whatsapp over en misschien InternetBankieren ofzo. Dan is je telefoon al een stuk minder verleidelijk dan hij nu is.
Confronterend herkenbaar. Het is hier zelfs zo erg, dat als mijn laptop niet snel genoeg gaat, ik ondertussen op mijn mobiel ook nog surf, want die is gewoon heel snel. En ja, dat is triest. Vervelend. Energievretend. Ik heb het voornamelijk als ik alleen ben. Op de één of andere manier is het mijn verbinding naar de buitenwereld op moment dat ik thuis zit en dochter op bed lig. Onzin. Want ik werk, studeer, heb een fatsoenlijk sociaal leven. En toch wil ik continu die informatie, contact en aandacht. Het is niet zo dat ik onder werktijd zit te appen of het internet op ga. Zeker niet. Ga ik op stap, dan ook niet. Maar de momenten alleen, dan ervaar ik toch een bepaalde eenzaamheid, een bepaald gemis van die ene partner om me heen, waardoor ik dan maar weer naar die telefoon grijp. Ik ben geen eindeloze apper trouwens. Dat stoort me snel, omdat ik dan het gevoel heb de hele dag/avond met iemand bezig te zijn, zonder echt contact. Maar facebook-updates, dit forum, mail en informatie verzamelen; verschrikkelijk. Ik wil daar ook wel in minderen.
"Fijn" te lezen dat het voor velen herkenbaar is. Ik heb zojuist eens drastisch in mijn apps gekeken en zoals @MrsBucket al schreef: de apps die je eigenlijk niet echt nodig hebt. Toch weer 4 apps verwijderd. Ik heb het ook voornamelijk als ik alleen thuis ben, terwijl er dan bijvoorbeeld nog heel veel huishoudelijke taakjes liggen te wachten. Puntje bij paaltje baal ik van mezelf dat ik dat niet aan heb gepakt en blijf je een beetje in hetzelfde cirkeltje hangen. Waar ik nu dus graag uit wil komen. Want als ik er nu niks aan doe, hoe zullen mijn kinderen dan ooit normaal om kunnen gaan met het fenomeen " de online wereld"
Het is denk ik een serieuze verslaving. Ook ik heb hem helaas. Het brengt veel goede en handige dingen mee maar zijn ze nu echt nodig? Je moet wel mee gaan met de tijd. Geen tips om te minderen helaas en lees het topic even mee.
Facebook heb ik er al af gegooid. Werkmail staat erop, maar doe ik eigenlijk nooit wat mee. Ik lees dat wel onder werktijd. Privemail kost me niet heel veel tijd. En appen valt ook wel mee. Maar de tijd op zp ...