Lieve allemaal, Eind augustus is onze dochter geboren, te vroeg en overleden. Ik merk dat ik het slecht trek als ik hoor dat mensen in mijn omgeving een kindje verwachten. De wens bij ons is zeer groot en wij 'wachten' al een aantal jaar op een kindje. Ik kan maar heel moeilijk blij zijn als ik van vrienden en of bekenden hoor dat ze een baby verwachten. Het komt ineens ook nogal veel voor. Ik probeer blij te zijn, stuur kaartjes, maar zo voelt het helemaal niet. Hoe gaan jullie daarmee om? Herkennen jullie deze gevoelens?
Ik begrijp je gevoelens, maar herken ze niet. Ik vind het wel zwaar om te zien/horen etc dat mensen zwanger zijn, babytje verwachten of babytje gekregen hebben... maar ik blijf ontzettend blij voor ze! Ik gun het iedereen, zo'n klein schatje... gezond en wel. Ik weet hoe speciaal het is en hoe belangrijk het voor hun kan zijn. Jaloers... ja dat wel een beetje. Maar gun het iedereen! Hoop voor je dat je snel weer zwanger bent en dat je lekker kan genieten... zo ver dat mogelijk is natuurlijk, ondanks alle spanningen.
Ik herken het gevoel. Verstandelijk ben je ontzettend blij voor iedereen die een kindje mag verwelkomen. Maar met een knoop in je maag, een brok in je keel, en tranen die achter je ogen branden sta je te glimlachen... Je verstand en gevoel zijn het niet met elkaar eens. Een hartverscheurend verlangen in combinatie met de pijn van je eigen verlies.
Ik ben altijd juist blij om te zien dat anderen deze pijn en hartverscheurende verlangen niet hoeven mee te maken.... Ben blij voor hun dat het wél goed is gegaan en zij wél een prachtig, levend, wondertje mogen hebben. Bij ons komt het ook nog wel... En wie weet hoe lang die mensen er op hebben moeten wachten. Misschien zijn ze al 4 jaar bezig met behandelingen, dat is ook een hel! Ik begrijp jullie pijn en gevoel van verlangen als geen ander, maar probeer het om te zetten in positieve energie! Probeer het een ander te gunnen en jezelf al helemaal!
Normaal gesproken ben ik iemand die eerder blij is voor een ander dan dat ik het mijzelf gun. Nu is het eigenlijk voor het eerst in mijn leven andersom. Vooral omdat we nu ca 4 jaar wachten op een gezonde zwangerschap. Ik begin er zo leeg van te raken dat het ook steeds moeilijker lijkt te worden.
Ik begrijp het wel hoor...het is echt niet vreemd dat je het jezelf op dit moment meer gunt dan een ander! Ik gun het jou ook meer dan een ander. En de gedachte aan hoeveel mensen ongewenst zwanger raken, kindjes zonder reden laten aborteren en lekker zuipen en roken terwijl ze zwanger zijn, maakt me heel boos! Het lijkt wel alsof het juist de mensen treft die zó graag willen en zó hun best doen en alles doen wat goed is!
Wauw dat vind ik heel knap van je. Bij mij overheersen de gevoelens juist heel erg van waarom hun wel en ik niet. Al zolang voor wij begonnen was ik ermee bezig ik zat de dagen af te tellen tot mijn vriend eindelijk groen licht gaf. Ik heb twee jaar geleden ook al een miskraam gehad. En dan worden mensen die het niet eens echt willen zwanger. Vreselijk vind ik dat. En natuurlijk gun ik niemand wat wij hebben meegemaakt, en ik gun ook niemand jaren in de mmm. Maar voordat alle mensen ongewenst zwanger raken gun ik het de meiden die een kindje hebben verloren of de meiden die al jaren bezig zijn toch wel het meest. Ook ben ik doodsbang dat ik uiteindelijk nooit een kindje in mijn armen zal hebben, dat maakt het nog moeilijker om die zwangerschappen te zien. Al weet ik dat dat niet rationeel denken is, en het stom toeval was dat dit mij overkomen is.
Nou.... laat ik even duidelijk zijn. Ik ben blij voor iedereen die hun grootste wens in vervulling heeft mogen zien gaan. Voor iedereen die zó graag wilde en waar het kindje met alle liefde ontvangen wordt. Hun gun ik het allemaal! Mensen die maar zomaar zwanger worden omdat ze te achterlijk zijn om iedere dag 1 pilletje te slikken of terwijl ze zwanger zijn alles doen en laten wat ze maar willen, koste wat het kost.... laten we daar maar niet over beginnen Die mensen gun ik het niet...nouja, ik gun het de kindjes niet om daar uit geboren te worden.
Beste Lun, Jouw gevoelens zijn voor mij heel erg herkenbaar! Ook ik vindt het erg moeilijk als bekenden zwanger worden en moet eerlijk toegeven dat ik een beetje jaloers ben en denk: waarom zij wel en ik niet? Het vervelende is dat ik die gevoelens niet van mezelf herken,omdat ik normaal niet snel jaloers ben... Ook ik kan net zoals BeetjeMama al zei heel boos worden om vrouwen die zwanger worden en er maar op los leven,roken,drinken etc en wel een gezond kindje krijgen! Vindt ik heel oneerlijk en deze vrouwen gun ik het ook niet. Hopelijk kun je ook de nare gevoelens een plekje geven en ik gun het je dat je ooit wel een goede zwangerschap gaat meemaken!
Dank voor jullie lieve reacties! Fijn om ook wat herkenning te krijgen, al gun ik het natuurlijk niemand om zich ook zo te voelen. Het stukje ratio is af en toe even volledig de weg kwijt. Vanmiddag hebben we een gesprek bij de gynaecoloog over een eventuele mmm.....
Gister een goed gesprek gehad, ze hebben gekeken waarom ik nu al vanaf augustus een heel onregelmatige cyclus heb (soms ook zonder eispring). Ze hebben bepaalde dingen opgemeten. Nu moet ik over 4 weken weer terug om te zien of de (follikels) zich goed door ontwikkelen. Daarna gaan we pas weer verder. In ieder geval hebben we een top gynaecoloog in het Vu.
Ik had dat ook heel erg, ik was nooit zo jaloers maar na de dood van m'n kleine meisje was ik kwaad op iedereen die zwanger was of net een kindje had gekregen. Vooral als het van een meisje was. Je mist je kindje gewoon zo erg, je wilt het zelf zo graag weer terug. Je hebt soms geen controle over je emoties meer. En de leegte is ondraaglijk. Ik wilde niet de enige met het verdriet zijn, waarom had ik ou weer zoveel pech, en de rest niet?? Ik heb het nog lang zo ervaren dat jaloerse en afgunstige gevoel pas nu ik zelf weer een levend kindje heb gekregen kan ik het anderen beter gunnen.. Heel veel succes met opnieuw zwanger worden hoop dat het gauw weer zal lukken. en veel sterkte.
Dankje babyengel. Het is raar om soms dingen te voelen die je niet van jezelf herkent. Ik lijk af en toe een duivel. Ik gun het anderen natuurlijk (rationeel) maar emotioneel is het even ver te zoeken. Gelukkig kan ik bij die mensen nog reageren vanuit mn verstand.