Ik had het andersom Ik heb altijd gezegd...ik STOP nooit met werken, want ach...een kindje doe je er toch zo eventjes bij... Ik beschouwde het als iets in je leven dat erbij kwam, net als werk...hahaha, zo naief. Nooit gedacht dat mijn gevoel zo sterk kon zijn dat al het andere in mijn leven zo onbelangrijk maakte... Maar toen ik bevallen was en de weken bevallingsverlof zo goed als om waren, zag ik er als een blok tegenop om te gaan werken. Ik wilde helemaal niet en als iemand me het aanbod had gedaan om 100 procent huisvrouw te worden had ik meteen Ja gezegd. Ik werk nu 4 dagen en dat is zwaar. Heb vorig jaar tijdelijk 3 dagen gewerkt, maar dat onbevredigend gevoel dat ik te veel van mijn kind weg ben, werd hierdoor niet minder, dus ben op mijn oude niveau gaan zitten van 4 dagen. Als er ooit een tweede komt, ga ik wel 3 dagen werken, want dan is 4 me gewoon echt te veel.