Elena heeft sinds zondag iets nieuws: als we haar 's avonds in bed leggen en we lopen weg, begint ze vreselijk te huilen achter ons aan.. En het gaat steeds harder en harder en ze houdt niet op totdat we haar op schoot nemen en rondlopen. Ze is dan helemaal aan het naschokken op onze schouder, zo aandoenlijk. Als we haar daarna terugleggen, pruttelt ze wat tegen maar daarna is het goed en valt ze in slaap. Weird.. Maar goed, ik laat haar wel eerst huilen, omdat ik haar niet wil aanleren dat ze maar een kik hoeft te geven en wij gelijk bij haar bedje staan. Maar ik vind het zo sneu voor d'r. Herkent iemand dit? Is dit een periode? Eenkennigheid ofzo? Raar hoor..
Rond de 8 mnd krijgen ze een periode dat ze verlatingsangst enzo kunnen krijgen. Willen dan heel graag bij papa en mama zijn.
Oeh, ik word meteen 7 jaar teruggesleurd, toen had die van ons hier ook een tijdje last van. Bij hem was het een periode, het ging vanzelf over. Wij deden hetzelfde als jullie, troosten, tot rust laten komen en terug leggen. Een beetje laten huilen, okay, maar dat ze overstuur raken, nee, dan grijp ik echt in. Maar ik las in je andere topic dat ze verkouden is, misschien heeft ze daar wat last van, zodra ze platligt?
Maeve, dat betwijfel ik dus, want als ze smiddags of de 2e keer na het troosten in bed wordt gelegd, is er niets aan de hand? Ik denk dat het idd de eenkenningheid is. En ikke maar blij zijn dat mijn meisje bijna nooit huilt, ik heb het te hard gezegd, hhhahaha..