Zit je dan.. Ben je het er altijd over eens geweest dat we hopen dat 2 kindjes ons gegund is! Vind hij het wel prima zo. Lekker makkelijk overzichtelijk, we hebben een gezond kind (met gehoorverlies maar als dat het enigste is).. Waarom zouden we dan nog een kindje willen zegt hij? Nou ik voel me gewoon niet compleet nu, of ja hoe zeg je dat? Heb het ook altijd al gewild, toen ik klein was al. 2 kindjes vind ik leuker als enigst kind. (mijn persoonlijke mening) Gewoon leuk gezellig, ze hebben elkaar etc. Nog zo'n mooi lief kindje zou het voor mij denk ik wel 'af' maken! Maar meneer wil dus niet meer.. Of we zien wel hoe het loopt.. (dat is voor hem een soort van nee in de meeste gevallen) Wij waren bezig met de 1 na grootste kamer hier in huis, zodat Gabriëlla daar kan en haar kamer nu word dan voor 2e kindje. Zegt ie ineens: Nee dat was voor de computer hoor, heb me nooit zo uitgesproken over hoeveel kinderen ik zou willen... Nou echt niet, hij liegt daar gewoon over.. Maar ondertussen heb ik het er wel best moeilijk mee! We waren het er altijd over eens. Het liefst (je kan het niet plannen oid uiteraard) hadden we allebei dat de 2e zo'n 2 tot 2.5 jaar jonger was als ons dochtertje. Die is nu 1.5.. Het is hier wel een moeilijke tijd geweest ivm werk van mijn vriend. Van int. chauffeur is hij kantoorwerk gaan doen in december, en nu zit hij al een paar weken thuis t/m 1 mei en gaat dan weer naar zijn oude baas. (int. chauffeur) En ik snap dat hij wil wachten tot het daar weer lekker loopt. Maar wat hij allemaal zegt, komt het er bij mij over alsof hij echt niet meer wil.... Iemand dit ook meegemaakt? Of tips?
jeetje, wat een lastige situatie! ik begrijp heel goed wat je bedoeld.... je houd van je kindje, maar toch wil je er graag nog 1! als ik jou was zou ik nog even wachten tot hij weer aan het werk is, van thuis zitten worden de meeste mensen niet echt vrolijker en misschien dat hij als hij weer aan het werk is het wel weer ziet zitten?
Ja, ik heb dit ook meegemaakt. Mijn man vond het helemaal prima na de 1e. En ik wilde graag nog een 2e en dat wist hij. Ook omdat ik enig kind ben, wilde ik het als het ons gegund was, niet bij 1 laten. Hij vond dat natuurlijk een slecht argument (het was ook meer een gevoelskwestie van mij, niet dat ik het niet leuk heb gehad als enig kind hoor) Hij vond het praktisch gezien zo goed te overzien enz enz. Al met al.. heeft hij er toch over nagedacht en is overstag gegaan en hebben we nog een wondertje mogen krijgen. Maar hier blijft het ook bij hoor mijn man heeft er inmiddels een knoop in laten leggen, (zo bang is ie om nog een keer omgepraat te worden ha,ha...) nee hoor. Ik vind het ook prima zo. Het is wel vervelend zo, maar ik zou het even laten rusten. Idd zijn nieuwe werk afwachten en wie weet komt hij er ook zelf mee.
Mijn vriend wilde nog geen eerste, hij vond dat we er nog niet aan toe waren, etc. Ik heb toen afgewacht, 2 lange jaren, en toen wilde hij er wel vol voor gaan. Ik heb hem niet gepushed, heel bewust maar 2 keer per jaar over begonnen, maar ik heb er wel voor gezorgd dat hij dan wist hoe belangrijk het voor mij is. Uiteindelijk kwam hij zelf met het voorstel om met de pil te stoppen. Geef hem de tijd, je wilt toch dat hij er ook vol voor gaat. Ik weet niet of je al een tikkende biologische klok hebt, maar ik zou me niet te veel fixeren op het leeftijdsverschil tussen nummer 1 en 2. Ik ken veel mensen die een oudere/jongere broer/zus hebben waar er meer dan 4 jaar tussen zit en allemaal hebben ze een goede band met elkaar.
Meid, ik herken je verhaal. Ook hier is een 2e heel lang een discussiepunt geweest. Vond 1 kindje ook wel best.....idd wat jou vriend ook zegt; Waarom een 2e? We hebben toch een gezond kind blablabla. Uiteindelijk ging hij er anders over denken, Eva was toen 2,5 jaar. Toen ik hem goed kon uitleggen WAAROM het voor mij zo belangrijk was. Ook ik voelde me niet compleet etc. We hebben er toen voor gekozen, om (zover mogelijk) er ongeveer 4 jaar tussen te hebben. En toen ik dus zwanger was van de 2e, vond hij het helemaal geweldig. Misschien het even te laten rusten. En kan het niet zijn dat het feit dat hij nu thuiszit, ook meespeelt in dit hele gebeuren. Dat hij gewoon niet lekker in zijn vel zit?
@Berte, hier heb ik dus ook uiteindelijk een beetje de beslissing genomen. Gezegd; dan en dan laat ik mijn spiraal eruit halen. Zodat hij daar een beetje aan kon gaan wennen
tjah, als iemand niet wil dan kun je hem niet dwingen. maar ik snap wel dat het heel pijnlijk is vooral omdat jullie bij aanvang andere ideeén hadden samen. ik zou hem niet onder druk zetten en zeker niet zomaar mijn voorbehoedsmiddel de deur uit mikken en hem voor een voldongen feit zetten. een kindje is geen lichtzinnig iets. daar moet je beiden 100 procent achter staan. veel sterkte voor jou.
hier was het ook zo... MAAR zoals je ziet is mijn vriend weer bijgedraaid (haha, beetje raar gezegd) ik hoop dat jullie hier eens goed over kunnen praten zodat hij jou ook gaat snappen,.. en misschien zit er wel meer achter dat hij nu geen 2e wilt?... bang dat het 2e kindje wel iets ergs heeft inplv alleen gehoorverlies of iets dergelijks...
Hier ook zo'n wisselende vriend!! Het ene moment zegt hij ja ik wil nog een 2de! En het ander moment zegt hij nee het is wel prima zo :S De laatste keer zei hij dat hij wel wil maar pas in juni / juli dus ik ben er niet meer over begonnen en hoop straks zo rond die tijd te gaan stoppen... Maar met hem weet je het maar nooit helaas