Onze dochter heeft er de laatste maand weer een handje van om s nachts na een paar uur steeds huilend wakker te worden. Meestal rond een uur of 11, 2 en 5. We hebben al eerder van deze periodes gehad. De eerste nachten gingen we steeds kijken, maar er was niets aan de hand, zodra we binnenkwamen was het stil en begon ze soms zelfs te lachen . Dan lieten we haar een paar nachten huilen (duurde meestal niet langer dan een paar minuten) en was het weer over en hadden wij weer goede nachtrust. Nu zitten we weer in hetzelfde schuitje. Mevrouw huilt hartverscheurend, zodra ze de eerste traptree hoort wordt het al wat stiller, zijn we in haar kamertje is het stil en gaat na haar knuffel meteen lekker slapen om na een uur of 4 weer te gaan huilen. Dus na een paar nachten willen we haar weer laten huilen om zo de cirkel te doorbreken. Na de eerste nacht nog 1 keer gehuild. De tweede nacht nog een keer en zijn we niet gaan kijken. Toen was het ook weer vanzelf stil geworden na een paar minuten. Maar toen we de volgende morgen in haar kamertje kwamen zag ik dat ze wat had overgegeven. Oeps, ik voelde me heel schuldig . Nu huilde ze dus omdat er wat was... Nu zijn we dus alweer een week of 2 na even huilen gaan kijken. En dan is er niets aan de hand. Nu houden we dit gedrag dus weer in stand. Maar ik ben zo bang dat er straks wel weer wat is en wij niet gaan kijken. Pfff.... moeilijk. Ze zit nu echt in een aandachttrekfase, weet wat ik eraan kan doen, maar straks is er echt iets aan de hand. Help! Tips? Groetjes shampoo
Oohw hoe herkenbaar!! Ik was ook altijd erg bang dat er echt iets was met mijn dochter als ze 's nachts wakker wordt. Nu ga ik 1x troosten en daarna moet ze maar even blijven huilen hoor. Vannacht was het ook weer raak helaas. 1x getroost en daarna niet meer... Nu weet ik gelukkig wel dat als er echt iets is, heeft ze een hele andere huil. Een tijd geleden huilde ze zo hartverscheurend dat ik binnen 2 seconden bij haar stond en idd, ze had haar hele bedje ondergespuugd. Dan ben ik altijd zo blij dat ik ben gegaan! Of als ze heel naar gedroomd heeft, huilt ze ook heel anders. Dan schrik ik me dood en als ik haar dan uit bed haal, trilt ze ook. Doodsbang dus.. Gisteravond hebben we haar bedje anders neergezet, ze krijgt namelijk vanavond een ander bed en die moet dus op een andere manier staan, anders rolt ze eruit. Dat was ook de reden dat ze vannacht wakker werd. Bedje anders, mevrouw huilen. Ze moet nu maar wennen hoor!
Ik ging altijd kijken en even troosten als ze 's nachts wakker werd. Ik heb alle dingen gedaan die vooral niet aangeraden werd (lang in een draagdoek bij me gedragen, de eerste tijd in slaap gewiegd, altijd gaan kijken en troosten als ze ging huilen, en ook uit bed gehaald alleen dan wel op haar kamertje blijven, had daar een stoel staan) maar mijn dochter slaapt als de beste. Ik zou dus ook gaan kijken als ze wakker wordt en moet er niet aan denken dat ik 's ochtends tot de ontdekking kwam dat ze haar bedje onder gespuugd heeft en ik niet ben gaan kijken. Maar mijn manier is nu eenmaal niet de door het cb voorgeschreven standaard manier . Misschien kun je als ze huilt eventjes door een kiertje kijken of er niks aan de hand is, of toch even snel een aai over de bol, niks zeggen en ff knuffeltje/speentje terug geven. Denk dat je het wel merkt als er dan niks aan de hand is en dan kun je haar best even laten huilen.
Waarom vind je huilen om aandacht minder belangrijk dan huilen om honger, vieze luier, boertje,....? Ben het verder eens met Pila79.
Ik ga ook altijd kijken. Ook als er niks is, als mijn kind rustig wordt als die mij ziet betekent het dat ie dat even nodig had. In deze periode speelt verlatingsangst heel erg. Ik heb begrepen dat de kindjes dan vreselijke angsten door kunnen voelen. En na een aai over de bol, speentje terug, een paar rustige woorden, slapen ze hier alweer verder meestal. Na een slechte droom merk ik ook verschil, Aldin moeten we dan echt in slaap wiegen, die is echt doodsbang na zo'n droom.
Aaron zit momenteel ook in zo'n fase en wordt minimaal 1x wakker tussen 19.00 en 7.00. En dan ook echt helemaal overstuur. Ik leg hem altijd weer lekker neer, geef hem zijn beer, ga over zijn bolletje aaien en even fluisteren dat mamma er is etc. en dan slaapt hij weer verder. Soms is hij zo overstuur dat ik hem er uit pak en dan mag hij tegen mij aan weer wegzakken. Hij heeft het blijkbaar nodig dan. Dit is trouwens niet de eerste keer dat hij zo'n fase heeft en mijn ervaring is dat het vanzelf weer ophoudt. Hangt samen met een ontwikkelingssprong of tanden (hier althans). Succes en gewoon doen wat je gevoel je ingeeft!
Het kan ook zijn, dat ze door het huilen gespuugd heeft. Dus in 1e instantie was er waarschijnlijk weinig aan de hand misschien? Meestal ging ik wel even kijken, maar alleen kijken, instoppen en weglopen. Geen aandacht geven, niet aankijken, niet praten.. We hebben eerst maar toegegeven, maar dan kwam hij steeds vaker 's nachts, totdat hij uiteindelijk soms bij ons in bed lag. Dat vond ik niet ideaal. Dus toen maar de iets moeilijkere weg. Hij weet wel dat we komen, maar hij weet ook dat we geen aandacht geven als er niks is..