Dan zou ik zeker nog eens laten prikken Alexandra!! Kan je het niet aankruisen op het prikformulier dat je nu hebt ..... of is dat nou een speciaal formulier i.v.m. de chromosomen?? Ik heb niet zo direct een site over de schildklier, maar als je googled 'schildklier en zwangerschap' dan kom je genoeg sites tegen. Ik bedenk me toch een site Hypo maar niet happy ?, maar deze is niet alleen voor zwanger en schildklier. Zodra je zwanger bent stijgt je TSH direct. Het vruchtje kan alleen maar gebruik maken van jouw schildklier. Ik geloof dat bij 20 weken het kindje van de eigen schildklier gebruik maakt. In welke ZH loop je (misschien zeg je dat liever niet i.v.m. herkenning)? Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
@IS Ik heb het er net bij de follikelmeting over gehad met de andere arts waar ik altijd de metingen mee heb. Zij zei dat de T3 en T3 waarden wel goed waren en dat het in combinatie geinterpreteerd moet worden. Ook zei ze dat verschillende labs verschillende waarden hanteren. Ze vond wel dat het tijd was om nog eens te laten prikken, omdat de laatste keer vorig jaar maart was. Dusss... vrijdag ga ik voor de hele rataplan in één keer laten prikken. (Chromosomenonderzoek, schildklierwaarden en oestrogeen.) Ik heb zelf ook al het één en ander gelezen over die schildklierwaarden. Maar het is toch gewoon iets dat geinterpreteerd moet worden. Is trouwens geen geheim bij welk zkh ik loop hoor, heb nl. al eens een topic geopend over MCH Haaglanden.
Nou goed dat je het nog eens laat prikken. Ik ben het niet eens met de gynaecoloog dat een TSH van 5 niet echt slecht is. Het is ook niet het vakgebied van een gynaecoloog, alhoewel ik wel vind dat ze er vanaf moeten weten i.v.m. zwangerschap. Tuurlijk is het ook van belang dat de T4 (en ook T3) goed is, maar een TSH van 5 wil toch zeggen dat je iets te weinig schildklierhormoon hebt. Er wordt toch niet voor niets een bovengrens van 4 aangehouden en in het buitenland zelfs 3. Ik wil je niet onnodig ongerust maken, maar de verhalen die ik heb gelezen komen toch allemaal op hetzelfde neer dat bij zwanger worden of tijdens een zwangerschap een THS van rond de 1 (en T4 van 18-20) het beste is. Ik heb verhalen gelezen van vrouwen met één of meerdere miskramen en na het slikken van schildkliermedicatie ging het wel goed. Toeval? .... ik weet het niet. Maar ik zou het zekere voor het onzekere nemen. Ben wel benieuwd naar de uitslag ...... laat je die nog ff weten? Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
*INBRAAK* Eem TSH van 5 is veel te hoog!! Proefbehandeling met Thyrax is zeker aan te raden met deze waarde!! Laat je doorsturen naar een Internist, of nog beter: een endocrinoloog.
Bedankt voor de adviezen. Ik vind het wel een beetje eng nu. Eerst maar eens opnieuw het onderzoek, en als de uitslag weer zo is dan probeer ik een verwijzing te krijgen.
@Alexandra: je moet het niet eng vinden, maar IS en Maartje hebben wel gelijk. Het idee dat TSH van 4 a 5 nog goed zou zijn is echt achterhaald. Ga maar eens in googlescholar kijken, er is steeds meer bewijs dat de bovengrens dichter in de buurt van 2 zou moeten zitten als je zwanger wilt worden. Mijn TSH lag een beetje boven de 3 en mn Engelse arts vond dat te hoog (in NL vonden ze het prima...). Mn arts zei dat als je zwanger wilt worden je lichaam optimaal moet functioneren voor maximale kansen en boven de 2 is weliswaar niet zorgwekkend, maar absoluut niet optimaal. Kortom je kansen zijn gewoon kleiner! Volgens mij kun je altijd aangeven dat jij dit te hoog vindt en er wel medicijnen voor wilt slikken, al is de arts het er niet mee eens. Misschien worden ze dan niet vergoed (is bij mij het geval), maar ze kosten niet zo heel erg veel (bij mij 30 eurie per potje voor 3mnden). Succes met de onderzoeken!
Niet bang worden, maar ook niet proberen een verwijsbrief te krijgen, maar EISEN dat je een verwijsbrief krijgt. Laat je tsh, ft3, ft4 en antistoffen (anti tpo) prikken en neem die uitslag mee naar de internist. Mocht je ha weigeren dan je vuist op tafel slaan!!
Nou de dames voor mij hebben het al gezegd, niet bang worden, maar idd wel actie ondernemen. Ik slik zelf euthyrox, geen idee wat het kost, wordt gewoon vergoed. Ik was wel in eerste instantie te hoog ingesteld (ondanks dat het een lage dosering was) met het medicijn en heb me daar erg beroerd bij gevoeld. Had (heb) helaas niet zo'n aardige internist, althans daar kwam ik toen achter. HA heeft me toen goed geholpen. En nu ben ik zelf aan het vogelen met mijn dosering. Ik zit nog steeds niet rond de 1 met de THS en niet tussen de 18 en 20 met T4, dus verhoog de dosering met hele kleine beetjes. Ook dit is niet om je bang te maken ..... Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Eigenlijk vind ik het best raar dat dit bij meiden in de MMM niet standaard onderzocht wordt, omdat de kans op een slechte zwangerschap of GEEN zwangerschap hierdoor voorkomen zou kunnen worden... Goede tip van de Inbrekers hier... Succes meis!
Dat iedereen precieze waardes te zien/horen krijgt zeg... bij mijn test resultaat stond alleen maar "< 5" dus dat het minder dan 5 is. Betekent dat dat het dus tussen de 4 en de 5 ligt?? Anders zou er toch 1 of 2 moeten staan ofzo.. denk ik zo.. mm.. enig idee, iemand? P.S.: ook hier reeds 2 vmk gehad 2006 en 2007...
Newa, je hoort gewoon een precies waarde te krijgen, met in ieder geval 1 cijfer achter de komma. Ik heb gisteren weer geprikt en vandaag de waardes gekregen, als voorbeeld noem ik ze ff voor jou: TSH 0.39 FT4: 16.3 FT3: 2.6 (Slik Thyrax en ben nu mooi ingesteld) ff aangeven bij je arts dus dat je je exacte waarde wilt.
Sorry het lijkt meer een schildklier-topic te worden , maar de schildklier is toch ook erg belangrijk dat die goed functioneert, zeker om evt. (nog meer) verdriet te voorkomen. Ik wil Maartje toch nog even een vraag stellen. Jij hebt een mooie THS waarde zeg, maar jouw T4 is 16.3, niet verkeerd natuurlijk, maar ik heb begrepen dat de T4 het beste tussen de 18 en 20 kan liggen bij een kinderwens of zwangerschap. Wat weet jij daarvan? Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
***breekt ook even in*** Ik ben 5 jaar geleden behandeld voor een te snelle SK en heb toen 2 jaar aan de medicijnen gezeten hiervoor. Toen is mij al verteld dat ik ik niet aan kinderen mocht beginnen alvorens ik goed was ingesteld en zelfs dan, mocht ik zwanger worden (if only we knew...) ik goed gecontroleerd moest worden. Ik voelde mij toen wel goed met een T4 van boven de 18, echter mocht deze volgens mijn internist tussen de 13 en de 21 zitten. Bij mij zat de warde lang rond de 14-15 en voelde me daar niet goed bij. Laatst ben ik op mijn eigen verzoek weer gecheckt, vanwege geconstateerd pcos (lijkt mij allemaal met elkaar te maken hebben...TSH...FSH), en was mijn T4 waarde 16 en TSH 2.59 (meen ik) Keurig volgens het boekje dus. Zo zie je maar dat er diverse waarden rond gaan en gaat het erom dat JIJ je er goed bij voelt. Ik twijfel ook of ik een doorverwijzing nodig heb naar een endocrinoloog, vanwege mijn SK verleden en laatst geconstateerde PCOS. Maar omdat ik afgelopen maand wel netjes een eisprong had en mijn waarden weer goed zijn voor mijn SK, vraag ik me af of dit echt nodig is. Hoe gaat het verder met je Alexandra? Hoe ver ben je in deze ronde als ik vragen mag? ****breekt weer uit*****
Ik ben heel erg moe van alles. Omdat ik ook met een A-typische chronische depressie kamp, ben ik al oververmoeid omdat ik constant (geestelijk) op mijn tenen loop. Het is gewoon allemaal dubbel zwaar daardoor. Ik probeer ook om gewoon lief voor mezelf te zijn en mezelf niet te veel dingen op te leggen. Morgen ga ik voor de 3e keer in een week voor de follikelmeting om te zien of de dominante follikel eindelijk genoeg gegroeid is. Zo ja, dan heb ik dus de komende week een tp. En morgen dan dus ook bloedprikken voor chromosomenonderzoek, oestrogeen en schildklierwaarden. Even een vraagje aan jullie ervaren schildklierpatienten: hoe lang duurt het voor een schildkliermedicijn, laten we zeggen Thyrax, aanslaat?
Na ongeveer een week of zes zou je het verschil moeten merken, maar het kan dus even duren voor je de juiste dosering hebt gevonden, omdat ieder lichaam er weer anders op reageert. Ik was trouwens ook steeds heel moe (al jaaaren en altijd koud) en ik wist niet wat me overkwam toen ik eenmaal met thyroxine begon. Had veel meer energie en was ook minder een koukleum. Dus wie weet helpt het ook wel tegen je moeiigheid en daardoor tegen je depressie. En inderdaad lekker zoveekl mogelijk lief voor jezelf proberen te zijn - dat heb je wel verdiend!
Bloedprikken goed gegaan Alexandra? Welke dag kan je bellen voor de uitslag van de Schildklierwaardes? Wat betreft het aanslaan van de medicijnen. Ik heb niet ervaren wat Nana heeft ervaren, maar haar waardes waren denk ik slechter dan die van mij. Ik had maar een hele lichte te hoge waarde, nl. 4,03. Dus ik voel geen verschil, maar de waarde is wel gedaald. Alleen lukt het mij nog niet om een op 1 te krijgen en daar baal ik wel van. Wat vervelend om te horen dat je een atypische chronische depressie hebt. Dat is normaal al niet makkelijk, maar zeker niet als je ook nog eens in de MMM zit. Om toch eens een antwoord te geven op jouw vraag, zoals deze is gesteld in het onderwerp van jouw topic. (Alexandra jij hebt al eens in mijn topic http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden-clubs/252717-aanbreken-laatste-maanden-om-droom-laten-komen.html gelezen, maar daar heb ik niet zo specifiek mijn gevoel beschreven denk ik) De 1e ZS was een spontane, waarvan helaas bij 12 wk bleek dat deze niet goed was gegaan. Curettage volgde. Na een klein jaar niet opnieuw zwanger, dit gaf stress, want ik was inmiddels 40, dus dat hielp niet mee, Wij zijn toen naar het ZH gegaan. Na allerlei onderzoeken gestart met IUI. Direct zwanger, mooie 1e echo, maar helaas toch weer een MA en weer een curettage. Nadat ik weer was opgeknapt en een 1e ongi had gehad, gegaan voor IUI 2 en weer zwanger, 1e echo twijfel, na een week een erg pijnlijke MK. Toen mijn lichaam weer hersteld was, direct verder gegaan met IUI 3, weer zwanger. Helaas bij de 1e echo geen kloppend hartje. Weer gekozen voor een curettage. Lichaam weer hersteld en toen op voor IUI 4. Helaas niet zwanger. Toen kon ik wel een bloedstollingsonderzoek laten uitvoeren, want daarvoor mag je 10 wk niet zwanger geweest zijn en ik was met korte tussenpozen continue zwanger geweest. Ook een hysteroscopie om te kijken of er iets vreemds aan de hand was in BM, maar uitslag was goed. IUI 5 resulteerde weer in een ZS, die helaas met ruim 8 wk eindigde in een MK. Daarna nog 6 IUI's ..... helaas allen zonder resultaat. En iedereen in onze omgeving werd maar zwanger en kreeg maar kinderen. Oprecht gegund, maar waarom wij niet. Het is snel opgeschreven, maar het gevoel dat wij hebben ervaren in deze periode was enorm. Elke maand minimaal 4x, maar soms ook 8x in het ZH i.v.m. follikelmetingen, inseminatie. De ZH-dagopname voor de curettages waren ook erg heftig. Maar na elke teleurstelling zei ik 'Kom we moeten door, want mijn leeftijd gaat ook door ..... we hebben geen tijd te verliezen.' De FA was ook erg verbaasd dat ik na de curettages al weer zo snel aan het werk ging. Maar op mijn werk wisten ze van niets, dus ik kon niet te lang thuis blijven. Ik heb ten tijde van de MMM gezegd, ooit komt de spanning en emoties er een keer uit (naast de MMM ook drukke en trieste gebeurtenissen meegemaakt). En ik had gelijk. Twee maanden na het stoppen met de MMM kreeg ik een enorme hyperventilatie aanval, waarvan ik een paar dagen niet in staat was om te werken en verder te functioneren. En twee maanden daar weer na stortte ik in een enorm diep zwart gat, waar ik eigenlijk al een tijdje inzat, maar het nog niet helemaal doorhad of wilde hebben. Ik heb toen mijn werkgever ingelicht wat er zich de laatste jaren had afgespeeld en ben toen een kleine twee maanden thuis geweest. Mijn vriend zat ook in een enorm diep dal. We zijn samen naar maatschappelijk werk geweest in het ZH waar we in de MMM zaten. Hij heeft ook ervaring met mensen die na de MMM met lege handen blijven zitten. We hebben wel een aantal fijne gesprekken gehad, maar het heeft ons niet gebracht waar we moesten komen. Tijdens het hele MMM-circus en alle ellende zakten wij steeds dieper in een manier van leven die niet goed is. In eerste instantie gingen wij steeds grote verbouwingen houden in huis (verdriet verdringen), maar deze werden allemaal niet helemaal afgemaakt. Ook de gewone huishoudelijke dingen lieten we liggen. En dat terwijl ik zo secuur, netjes en perfectionistisch ben. Nu pas pakken wij langzaam-aan weer dingen op en we hopen dat we dit ook zo te blijven doen. Het gaat langzaam, maar er is een begin. Het is geen opbeurend verhaal. Meiden ik wil zeggen dat jullie ervoor moeten waken dat jullie in een neergaande spiraal terecht komen. De MMM is heel emotioneel (helpen de hormonen, etc. die je moet spuiten ook niet bij). Blijf naast de MMM ook leuke dingen doen en probeer zeker te genieten van allerlei andere mooie dingen. Heel goed dat je zegt dat je lief voor jezelf bent Alexandra, dat is heel belangrijk. En wees ook lief voor elkaar. Je kan jezelf heel makkelijk voorbij lopen in de MMM. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
@IS Ik weet niet wanneer de uitslag bekend is, maar ik hoor het wel weer na de komende terugplaatsing. Tjemig meid, jouw verhaal is vreselijk heftig. Ik had inderdaad al eerder van je gelezen. Ik denk dat jij erin stond zoals ik nu sta: verstand op nul, blik op oneindig, geen tijd te verliezen, doorgaan doorgaan doorgaan... Het is vreselijk verdrietig dat jij dat allemaal hebt moeten doorstaan en nog nog altijd met lege handen staat. Zo oneerlijk... Ik gun je zo vreselijk graag dat wonder! Ik slinger zelf ook echt heen en weer tussen intens verdriet en razernij. Als ik die Clearblue reclame op tv zie wil ik zo'n wijf dat haar zwangerschap "planned" in elkaar hengsten! Gewoon pure frustratie, terwijl ik toch echt een vredelievend mens ben. Ik en mijn lief zorgen wel heel goed voor elkaar, we hebben echt een onwrikbaar goed huwelijk. Juist de liefde die ik voor mijn man voel maakt het hele gebeuren verdrietiger, want juist hem gun ik dat geluk van het vaderschap zo, in tegenstelling tot al die kerels die alles doen wat slecht is voor hun gezondheid, toch superzaad hebben en dan nog denken daarover te mogen opscheppen ook, om vervolgens een vader van lik-mijn-vestje te zijn. Het KLOPT gewoon NIET. Maar goed, niet te veel over nadenken. Dikke knuffel!
@Nana Zes weken is best wel lang zeg! Maar goed, het is niks vergeleken bij al die tijd die ik al bezig ben. Weet je, het past bij mij ook allemaal heel goed in het plaatje als blijkt dat ik echt hypothyreoïdie heb. Die depressie, de vermoeidheid, de kouwelijkheid en nog wel wat dingetjes. Ik heb jou trouwens nog helemaal niet gefeliciteerd met je zwangerschap, gefeliciteerd meid! En een goede echo gehad, wauw! (Dat lijkt mij zo'n droom...) Ben jij nu in totaal 2,5 jaar bezig geweest?